Վիկտորինա Մյուրան
Վիկտորինա Լուիզա Մյուրան (ֆր.՝ Victorine Louise Meurent, փետրվարի 18, 1844[1], Փարիզ - մարտի 17, 1927, Կոլոմբ, Սենա, Ֆրանսիա), ֆրանսիացի նկարչուհի և երաժշտուհի։
| Վիկտորինա Մյուրան ֆր.՝ Victorine Meurent | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 18, 1844[1] |
| Ծննդավայր | Փարիզ |
| Մահացել է | մարտի 17, 1927 (83 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Կոլոմբ, Սենա, Ֆրանսիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Կրթություն | Ժյուլիանի ակադեմիա |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի և բնորդ |
 Victorine Meurent Վիքիպահեստում | |
Էդուարդ Մանեի սիրելի բնորդուհին։
ԿենսագրությունԽմբագրել
Վիկտորինա Լուիզա Մյուրանը ծնվել է փորագրիչներ Ժանա Լու Էթենա Մյորենի և Թերեզա Լյուզի ընտանիքում, Ֆրանսիայի մայրաքաղաք Փարիզում։ Նրա մորեղբայրը քանդակագործ էր։ Մյուրոնը շատ լավ նվագում էր կիթառ, նա իր տաղանդով հանդես էր գալիս սրճարաններում, դասավանդում էր երաժշտություն և այդպիսով գումար էր վաստակում ապրելու համար։ Այս փաստերից բացի, Վիկտորինա Լուիզա Մյուրանի երիտասարդական տարիներից մեզ քիչ բան է հայտնի։ Վոլլար Ամբրուազը նկարագրել է նրան որպես քմահաճ էակ, ով խոսում էր Փարիզի փողոցային կանանց նման։ Դեկտեմբերի 1861-ից մինչև հունվարի 1863 թվականները նա աշխատել է որպես մոդել` Թոմ Քությեի արվեստագետի ստուդիայում։ Էդուարդ Մանեն նրա հետ ծանոթացել է 1862 թվականին, երբ նա ընդամենը 18 տարեկան էր։ Մինչև 1875 թվականը Վիկտորինան որպես բնորդուհի է ներկայացվել բազմաթիվ կտավներում, այդ թվում` «Փողոցային երգչուհի», «Նախաճաշ խոտի վրա», «Օլիմպիա» «Երկաթուղի» գլուխգործոցների համար։ Նա բնորդուհի է եղել նաև Էդգար Դեգայի համար։ Ամերիկյան ճամփորդությունից հետո Վիկտորինա Լուիզա Մյուրանը սկսեց նկարչական դասեր վերցնել և արդեն 1885 թվականին Փարիզյան սալոնում ներկայացրեց իր ինքնանկարը։ Նրա այլ հայտնի գործերից են «Նյուրնբերգի բնակչուհին 16-րդ դարում» (Սալոն, 1879 թվական) և «Ծաղկազարդի կիրակի» (Սալոն, 1885 թվական)։ Վերջին նկարիչը, ում համար 1890 թվականին Վիկտորինան որպես բնորդուհի է ծառայել, եղել է Նորբեր Գոնետը։ Հետագայում նա սկսեց ալկոհոլի նկատմամբ թուլություն զգալ, սկսեց սիրային փոխհարաբերություններ մոդել Մարի Փելլեգրիի հետ, ինչի մասին գրել է Մանեի ընկեր Ջորջ Մուրն իր «Իմ մահացած կյանքի հիշողությունները» (1906 թվական) վեպում։ Սկզբում նա մուրացկանությամբ է զբաղվում սրճարաններում և բարերում, այնուհետև ձեռք է բերում մի կապիկ և որպես la vielle au singe (պառավը կապիկի հետ) մուրացկանի հագուստով փողոցում կիթառ նվագելով գումար է մուրացել։ Որոշ ժամանակ նա մոր հետ ապրում է Ասնիերես-Սու-Սինում, մինչև 1898 թվականին հանդիպում է Մարի Դուֆուրին։ Նրա հետ նա տեղափոխվում է Փարիզի Կոլոմբ արվարձան, որտեղ նա մահանում է ծեր տարիքում։
ԺառանգությունԽմբագրել
Նրա նկարների և ստեղծագործությունների մեծ մասն այսօր համարվում է կորսված, բայց 2004 թվականին նկարներից մեկը հայտնաբերվել է և այժմ գտնվում է Կոլոմբի պատմական թանգարանում։
ՊատկերասրահԽմբագրել
Փողոցային երգչուհի, 1862, Գեղեցիկ արվեստների թանգարան, Բոսթոն
Օրիորդ Վիկտորինան ցլամարտիկի համազգեստով, 1862, Մետրոպոլիտեն թանգարան (Նյու Յորք)
Օլիմպիա (կտավ), 1863, Օրսե թանգարան, Փարիզ
Թութակով կինը, 1866, Մետրոպոլիտեն թանգարան (Նյու Յորք)
Երկաթգիծ (կտավ), 1872-1873, Արվեստի ազգային պատկերասրահ, Վաշինգտոն
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 http://canadp-archivesenligne.paris.fr/archives_etat_civil/avant_1860_fichiers_etat_civil_reconstitue/fecr_visu_img.php?registre=V3E_N_1609&type=ECRF&&bdd_en_cours=etat_civil_rec_fichiers&vue_tranche_debut=AD075ER_V3E_N_01609_00450_C&vue_tranche_fin=AD075ER_V3E_N_01609_00500_C&ref_histo=60930&cote=V3E/N%201609
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- http://www.glbtq.com/arts/meurent_v.html Archived 2007-08-14 at the Wayback Machine.
- http://blogs.princeton.edu/wri152-3/f05/nlagerfe Archived 2009-11-06 at the Wayback Machine.
- Salon 1885, № 1755
- Salon 1904, № 1264