Վիլաս Կարապետյան
Վիլաս Հովակիմի Կարապետյան (1913, Անգեղակոթ, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - անհայտ), հայ մանկավարժ, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։
| Վիլաս Կարապետյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1913 |
| Ծննդավայր | Անգեղակոթ, Զանգեզուրի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | անհայտ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
Կենսագրություն խմբագրել
Վիլաս Հովակիմի Կարապետյանը ծնվել է 1913 թվականին, Սիսիանի շրջանի Անգեղակոթ գյուղում։ Ավարտել է միջնակարգ դպրոցը, Շաքի գյուղի դպրոցում ուսուցիչ է աշխատել, մասնակցել է մեծահասակների անգրագիտության վերացմանը։ 1934 թվականին ծառայել է կարմիր բանակում։ 1936 թվականին զորացրվել է բանակից, աշխատանքի անցել Սիսիանի շրջժողկրթբաժնում որպես դպրոցական տեսուչ։ 1938 թվականին նշանակվել է Սպանդարյան գյուղի դպրոցի տնօրեն, միաժամանակ սովորել է և ավարտել է հեռական մանկավարժական ինստիտուտը[1]։
1941 թվականին Գերմանա-խորհրդային պատերազմի առաջին օրերից Կարապետյանը կամավոր մեկնել է ռազմաճակատ, 390-րդ հայկական դիվիզիայի 789-րդ գնդում մասնակցել է Ղրիմի ճակատամարտերին` Սևոստոպոլի, Սիմֆերոպոլի ուղղություններում։ Ջոկի հրամանատար Վիլաս Կարապետյանը գնդացրի կրակահերթով խփել է հետախույզ մեքենա և մի քանի հիլտերականների։ Պարգևատրվել է «Արիության համար» մեդալով։ 1942 թվականին Կարապետյանը ստանձնել է 790-րդ գնդի դրոշակակրի պարտականությունը, ապա նշանակվել է վաշտի քաղղեկի օգնական։ 1942 թվականի մայիսին վիրավորվել է, բուժվելուց հետո կրկին մեկնել է կրակի առաջին գիծ, կռվել 3-րդ հրաձգային բրիգադի շարքերում։ 1943 թվականին սովորել է Սարատովի տանկային ուսումնարանում, 1944 թվականին կռվել է Մերձբալթյան ռազմաճակատում, որպես Տ-34 տանկի հրամանատար, ոչնչացրել է գերմանական «Տիգր» տանկը, որի համար պարգևատրվել է Կարմիր աստղի շքանշանով և այլ մարտական մեդալներով։ Մասնակցել է Սևաստոպոլ, Սիմֆերոպոլ, Կերչ, Կաունաս և բազմաթիվ այլ քաղաքների ու բնակավայրերի ազատագրմանը։ Լիտվայի Շյաուլյայ քաղաքի երկաթուղային հանգույցում, ծանր վիրավորվել է, բուժվելուց հետո զորացրվել է բանակից[1]։
Զորացրվելուց հետո շարունակել է մանկավարժական գործունեությունը, ղեկավարել Անգեղակոթի, ապա Սպանդարյանի միջնակարգ դպրոցները։ 1960 թվականին տեղափոխվել է Երևան, մաթեմատիկա է դասավանդել Երևանի Շահումյանի շրջանի դպրոցներում[1]։
Պարգևներ խմբագրել
- Կարմիր աստղի շքանշան
- «Արիության համար» մեդալ