Վարանգալ[2] (անգլ.՝ Warangal), հայտնի է նաև որպես Օրուգալու, Տելանգանա Նագարամ և Եկասիլա Նագարամ[3], քաղաք Հնդկաստանի Թելինգանա նահանգում, Վարանգալ շրջանի վարչական կենտրոնը։ Ծովի մակարդակից միջին բարձրությունը 301 մետր է։ Վարանգալը գտնվում է նահանգի մայրաքաղաք Հայդարաբադից 148 կմ հյուսիս-արևելք, բնակչությամբ թվով երկրորդն է նահանգում (Հայդարաբադից հետո)։
| Վարանգալ
|
|---|
| Կլիմայի աղյուսակ (բացատրություն) |
|---|
| Հ | Փ | Մ | Ա | Մ | Հ | Հ | Օ | Ս | Հ | Ն | Դ | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Միջին առավելագույն և նվազագույն ջերմաստիճանը ° C | | Տեղումների գումարը mm-ով | | Աղբյուրը: mustseeindia.com |
|
| Imperial conversion |
|---|
| Հ | Փ | Մ | Ա | Մ | Հ | Հ | Օ | Ս | Հ | Ն | Դ | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Միջին առավելագույն և նվազագույն ջերմաստիճանը °F | | Տեղումների գումարը դյույմով |
|
12-14-րդ դարերում Վարանգալը եղել է Կակաթիայի թագավորության մայրաքաղաքը։ Քաղաքում պահպանվել են շատ հուշարձաններ այդ ժամանակաշրջանից, այդ թվում՝ Վարանգալ ամրոցը, 4 քարե դարպասներ, Շիվա աստծուն նվիրված Սվայամբհու տաճարը և Ռամապպա լճի մոտ գտնվող համանուն տաճարը։ Քաղաքի մշակութային և վարչական նշանակության մասին հիշատակել է Մարկո Պոլոն։
1687 թվականին քաղաքը դարձել է Մեծ մողոլների կայսրության մաս և մնացել դրա կազմում մինչև կայսրության հարավային նահանգների մի մասի բաժանումը և 1724 թվականին Հայդարաբադի անկախ իշխանության ձևավորումը, որը ներառում էր Թելինգանան և ժամանակակից նահանգներ Մահարաշտրայի և Կառնատակայի մի մասը։ Հայդարաբադը բռնակցվել է Հնդկաստանին 1948 թվականին։
| Վարանգալի բնակչությունը |
|---|
| Տարեթիվ | Բնակ․ | ±% |
|---|
| 1901 | 31 186 | — |
|---|
| 1911 | 48 342 | +55.0% |
|---|
| 1921 | 46 791 | −3.2% |
|---|
| 1931 | 62 119 | +32.8% |
|---|
| 1941 | 92 808 | +49.4% |
|---|
| 1951 | 133 130 | +43.4% |
|---|
| 1961 | 160 000 | +20.2% |
|---|
| 1971 | 210 040 | +31.3% |
|---|
| 1981 | 338 910 | +61.4% |
|---|
| 1991 | 447 657 | +32.1% |
|---|
| 2001 | 530 636 | +18.5% |
|---|
| 2011 | 615 998 | +16.1% |
|---|
| Աղբյուրներ[5][6] |
Ըստ 2011 թվականի մարդահամարի տվյալների` քաղաքի բնակչությունը հասել է 615,998 մարդու, որից 308,509-ը տղամարդիկ են, 307,489-ը՝ կին, 59,195-ը՝ 0-6 տարեկան երեխաներ։ Գրագիտության մակարդակը 82.56% է։ Սեռային հարաբերակցությունը 997 կին է 1000 տղամարդուց, երեխաների շրջանում՝ 948 աղջիկ 1000 տղայից[4]։
Գյուղատնտեսությունը շարունակում է մնալ քաղաքի տնտեսության հիմքը։ Ոռոգման համակարգերը կախված են մուսսոնային սեզոնի անձրևներից։ Հիմնական բերքը բրինձը, բամբակը, մանգոն և ցորենն են։ Շրջակա տարածքը ոռոգվում է Գոդավարի գետից ջուր վերցնելու հաշվին[7]։
Քաղաքում տեղակայված է Ասիայում հացահատիկի մեծությամբ երկրորդ շուկան[8]։ Լինելով Թելինգանայի մեծությամբ երկրորդ քաղաքը՝ Վարանգալը գրավիչ է ներդրողների համար։ Քաղաքի տեխնոպարկը արդեն գրավել է ՏՏ ոլորտի 4 ընկերությունների։
Ծանոթագրություններ
Խմբագրել
- ↑ District Census Dataset of Andhra Pradesh - Towns(2011) — Office of Registrar General & Census Commissioner of India.
- ↑ Географический энциклопедический словарь: географические названия / Под ред. А. Ф. Трёшникова. — 2-е изд., доп.. — М.: Սովետսկայա էնցիկլոպեդիա, 1989. — С. 93. — 592 с. — ISBN 5-85270-057-6
- ↑ «YatraSalah.com»։ Արխիվացված է 2014-05-27-ին
- ↑ 4,0 4,1 «Warangal City Population Census 2011 – Andhra Pradesh»
- ↑ Gopi K.N (1978)։ Process of urban fringe development: A model։ Concept Publishing Company։ էջ 25։ Վերցված է 6 August 2013
- ↑ Iyer Neelakantan Krishna, Kulkarni Sumati, Raghavaswam V. (13 June 2007)։ «Economy, population and urban sprawl a comparative study of urban agglomerations of Banglore and Hyderabad, India using remote sensing and GIS techniques»։ circed.org։ էջ 21։ Վերցված է 10 December 2012
- ↑ «Detailed Profile Of The Project»։ Irrigation.cgg.gov.in։ 2003-05-23։ Արխիվացված է 2014-03-26-ին։ Վերցված է 2014-04-19
- ↑ «Enumamula Village, Hanamkonda Mandal, Warangal»։ India Growing։ Վերցված է 2014-04-19
Արտաքին հղումներ
Խմբագրել
- Wagoner Phillip B., Rice John Henry (2001)։ «From Delhi to the Deccan: Newly Discovered Tughluq Monuments at Warangal-Sult̤ānpur and the Beginnings of Indo-Islamic Architecture in Southern India»։ Artibus Asiae 61 (1): 77–117։ JSTOR 3249963։ doi:10.2307/3249963
- Haig Thomas Wolseley (1907)։ Historic Landmarks of the Deccan։ The Pioneer Press, Allahabad
Հնդկաստան
