Վիքիպեդիա

Սպիտակ, սպիտակ օր

«Սպիտակ, սպիտակ օր» (իսլ.՝ Hvítur, Hvítur Dagur), 2019 թվականի իսլանդական դրամատիկ ֆիլմ, որը նկարահանվել է 2019 թվականին։ Ֆիլմն առաջին անգամ ցուցադրվել է 2019 թվականի մայիսի 16-ին՝ Կաննի կինոփառատոնի ժամանակ[3]։ Պրեմիերան կայացել է Տորոնտոյի միջազգային կինոփառատոնի շրջանակներում՝ սեպտեմբերի 6-ին[4]։ Ֆիլմի ռուսական վարձույթը թողարկվել է 2020 թվականի մարտի 19-ին[5], վարձակալողը եղել է «Ինոեկինո» ընկերությունը[6]։ ԱՄՆ-ում պրեմիերան տեղի է ունեցել 2020 թվականի ապրիլի 17-ին[7]։

Սպիտակ, սպիտակ օր
իսլ.՝ Hvítur, hvítur dagur
Երկիր Իսլանդիա
 Դանիա
 Շվեդիա
Ժանրդրամա
Թվական2019, փետրվարի 20, 2020[1] և հոկտեմբերի 31, 2019[2]
Լեզուիսլանդերեն
ՌեժիսորHlynur Pálmason?
ՊրոդյուսերGuðmundur Arnar Guðmundsson?
ԴերակատարներԻնգվար Էգերտ Սիգուրդսոն, Ída Mekkín Hlynsdóttir?, Hilmir Snær Guðnason?, Sara Dögg Ásgeirsdóttir?, Björn Ingi Hilmarsson? և Elma Stefania Agustsdottir?
ՕպերատորMaria von Hausswolff?
Պաշտոնական կայքէջ

Կինոնկարը հաղթել է էլեկտրոնային քվեարկությունում և Օսկարի 92-րդ մրցանակաբաշխությունում երկիրը պետք է ներկայացներ «Լավագույն ֆիլմ» անվանակարգում, բայց այդպես էլ չի առաջադրվել[8][9]։

«Սպիտակ, սպիտակ օրը» իսլանդական ասացվածք է, երբ երկինքը միահյուսվում է ձյան ծածկույթին, և ննջեցյալները կարող են հաղորդակցվել կենդանի մարդկանց հետ[10]։ Ըստ Պալմասոնի՝ ֆիլմը հղում չունի Արսենի Տարկովսկու համանուն բանաստեղծությանը և Անդրեյ Տարկովսկու «Հայելի» ֆիլմի սցենարին[11][12]։

Սյուժե խմբագրել

Իսլանդիայի հեռավոր քաղաքներից մեկում ոստիկանապետը, գտնվելով ծառայությունից դուրս, սկսում է տեղացիներից մեկին կասկածել վերջերս ավտովթարից մահացած իր կնոջ հետ սիրավեպ ունենալու մեջ։ Աստիճանաբար ճշմարտությունն իմանալու նրա սևեռուն գաղափարը հասունանում է, և նա սկսում է անխուսափելիորեն վտանգել իրեն և իր մտերիմներին[5][13][14][15][16]։

Դերերում խմբագրել

Դերասան Դեր
Ինգվար Էգերտ Սիգուրդսոն Ինգիմունդուր Ինգիմունդուր
Իդա Մեքին Հլինսդոտիր Սալկա Սալկա
Հիլմիր-Սնայր Գվյուդնասոն Օլգեիր Օլգեիր
Սառա դոգ Ասգերսդոտիր Ինգիմունդուրի կինը Ինգիմունդուրի կինը
Բյորն Ինգի Հիլմարսոն Տրաստի Տրաստի
Էլմա Ստեֆանիա Ագուստսդոտիր Էլին Էլին
Լաուվեյա Էլիասդոուտիր Ինդիբյորգ Ինդիբյորգ
Սիգյուրդյուր Սիգուրյոունսոն Բյոսի Բյոսի
Առնալդուր Էրնստ Բյորնսոն Հրաֆն Հրաֆն
Տոր Տուլինիուս Ջորջ Ջորջ

Արտադրություն խմբագրել

Ֆիլմը նկարահանվել է 35 միլիմետրանոց ժապավենով և մշակվել է Շվեդիայի լաբորատորիայում, իսկ տան շինարարության և մեքենայի անկման տեսարանները նկարահանվել են Super 35-ով[5][12]։ Նկարահանումները կատարվել են Իսլանդիայում[17]։

Գաղափարը, ըստ ռեժիսորի խոսքերի, իր մոտ ծագել է 2007 թվականին՝ «Սպիտակ օր» լուսանկարների շարքի վրա աշխատելիս։ Այստեղից էլ առաջացել է ապագա ֆիլմի աշխատանքային անվանումը, այնուհետև կրին ավելացվել է «սպիտակ» բառը[18]։

Քննադատություն խմբագրել

Film.ru պորտալի տեսաբան, լրագրող Ալիխան Իսրապիլովը ֆիլմին 10 հնարավորից նշանակել է 8 միավոր՝ ընդգծելով, որ ռեժիսորը գտել է «ոսկե միջինը տեսողական պատումի ու կոնֆլիկտները բարձրաձայնելու միջև»[19]։

InterMedia տեղեկատվական գործակալության կինոքննադատ Վադիմ Բոգդանովը 10 միավորանոց սանդղակով ֆիլմը գնահատել է 7,5։ Քննադատն առանձնացրել է ռեժիսոր Պալմասոնի որոշ առանձնահատկություններ՝ «ժապավենի վրա նկարահանելու կիրք, սպիտակ գույների առատ օգտագործում և ընտանիքի թեման խիստ ուշադիր քննող հուզական պատմություններ»[20]։

«ԿինոԱֆիշա» պորտալի գրախոս Քսենյա Ռեուտովան ուշադրությունը կենտրոնացնում է այն բանի վրա, թե ինչպես են կազմակերպվել նկարահանումները. «հերոսների դիտումը կատարվում է արտաքին դիրքերից՝ ցանկապատի հետևից, պատի հետևից, ապակու հետևից, քարի հետևից, առավել սյուռեալիստական տեսարանները ճանապարհային տեսախցիկներից կադրեր են»։ Քննադատը նշում է, որ ռեժիսորն աշխատում է որպես նկարիչ, և ֆիլմը «գեղագիտական տեսարանի բարձրագույն մակարդակում է»[17]։

The Film Stage պորտալի կինոտեսաբան Ռորի Օ'Քոնները նշում է դետալների մանրամասն վիզուալացումը[21]։ Իսկ ScreenDaily կայքի քննադատ Լիզա Նեսելսոնը գտնում է, որ այս ֆիլմը «թաքնված զգացմունքների պատմություն է, որոնք դուրս են հոսում հիանալի լանդշաֆտի մեջ»[22]։

Ըստ Metacritic ագրեգատ կայքի՝ ֆիլմը 100 հնարավորից ստացել է 84 միավոր՝ հիմնվելով 4 քննադատությունների վրա[23]։

Մրցանակներ և անվանակարգեր խմբագրել

Թվական Մրցանակաբաշխություն Կատեգորիա Առաջադրվող Արդյունք
2018 Ռոտերդամի միջազգային կինոփառատոն ARTEKino (կինոյի զարգացման համար)[24] Հլինյուր Պալմասոն Հաղթանակ
2019 Ցյուրիխի կինոփառատոն «Ոսկե աչք» Առաջադրված
Հատուկ մրցանակ: «Միջազգային գեղարվեստական ֆիլմ»[25] «Սպիտակ, սպիտակ օր» Հաղթանակ
Տրանսիլվանիայի միջազգային կինոփառատոն «Լավագույն դերասան»[15][26] Ինգվար Է. Սիգուրդսոն Հաղթանակ
«Լավագույն ֆիլմ»[27][28] «Սպիտակ, սպիտակ օր» Առաջադրված
Թուրինի կինոփառատոն «Լավագույն ֆիլմ»[29] Հաղթանակ
«Առա՜ջ»[30] Հաղթանակ
Հատուկ մրցանակ: «Լավագույն սցենար»[30] Հլինյուր Պալմասոն Հաղթանակ
Սան Պաուլոյի միջազգային կինոփառատոն «Նոր տնօրենների մրցույթ»[31] «Սպիտակ, սպիտակ օր» Առաջադրված
Աթենքի միջազգային կինոփառատոն «Լավագույն կինոնկար»[32] Առաջադրված
Կաննի կինոփառատոն «Քննադատության շաբաթ» մասնակից
Լուի Ռոդերերի «Ծագող աստղ» հիմնադրամի մրցանակ[33] Ինգվար Է. Սիգուրդսոն Հաղթանակ
Եվրոպական կինոմրցանակ «Լավագույն դերասան»[34][35] Առաջադրված
Գենտի միջազգային կինոփառատոն «Լավագույն ֆիլմ»[36] «Սպիտակ, սպիտակ օր» Առաջադրված
Խիխոնի միջազգային կինոփառատոն «Լավագույն ֆիլմ»[37] Առաջադրված
Համբուրգի կինոփառատոն Art Cinema մրցանակ: «Լավագույն կինոնկար»[38] Առաջադրված
Հեմպտոնի միջազգային կինոփառատոն «Լավագույն պատմություն»[39] Հլինյուր Պալմասոն Հաղթանակ
Հատուկ մրցանակ: «Լավագույն պատմություն»[40] Իդա Մեկին Հլինսդոտիր Հաղթանակ
Կինեմատոգրաֆիստ Մանակի եղբայրների միջազգային կինոփառատոն «Золотая камера»[41] Մարիա ֆոն Հաուսվոլֆ Առաջադրված
Մոնրեալի նոր կինոյի փառատոն «Լավագույն մեկնաբանություն» (Լավագույն դերասան)[42] Ինգվար Է. Սիգուրդսոն Հաղթանակ
«Ոսկե գայլ» (Լավագույն ֆիլմ)[42] «Սպիտակ, սպիտակ օր» Առաջադրված
Մոտովունի կինոփառատոն «Մոտովունի Պրոպելլեր»[43] Հաղթանակ
Հյուսիսային խորհրդի կինոմրցանակ[44] Առաջադրված
Հյուսիսային միջազգային կինոփառատոն «Ֆիլմի լավագույն Հյուսիսային պատմություն»[45] Հաղթանակ
2020 Անժեի առաջին եվրոպական կինոփառատոն «Приз Большого жюри»[46] Առաջադրված
Փալմ Սփրինգսի միջազգային կինոփառատոն «Օտարալեզու լավագույն ֆիլմ» (FIPRESCI մրցանակ)[47] Առաջադրված
Յակուտսկի միջազգային կինոփառատոն «Ռիթմի և գույնի համար ՝ որպես ռիթմիկ կյանքի նկարագրություն» (հատուկ մրցանակ)[48] Հաղթանակ

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ film-dienst (գերմ.) — 1947. — ISSN 0720-0781
  2. ↑ http://nmhh.hu/dokumentum/198182/terjesztett_filmalkotasok_art_filmek_nyilvantartasa.xlsx
  3. ↑ Christopher Vourlias, Christopher Vourlias (2019 թ․ հուլիսի 6). «Hlynur Palmason's 'A White, White Day' Sells to China, U.K. (EXCLUSIVE)» (անգլերեն). Variety. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  4. ↑ Mike Fleming Jr, Mike Fleming Jr (2019 թ․ օգոստոսի 13). «Toronto Adds 'The Aeronauts,' 'Mosul,' 'Seberg,' & More To Festival Slate» (անգլերեն). Deadline. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Как сделан «Белый, белый день» Хлинюра Палмасона, самого перспективного режиссера Исландии» (ռուսերեն). Искусство кино. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  6. ↑ ««Белый, белый день» Хлинюра Палмасона выходит в российский прокат | Colta.ru». www.colta.ru. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  7. ↑ «A White, White Day (Hvítur, hvítur dagur) (2020)» (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  8. ↑ «A White, White Day Will Be Iceland's Submission to the Oscars» (անգլերեն). Iceland Review. 2019 թ․ սեպտեմբերի 25. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  9. ↑ «The Oscars should have made room for the intense and elemental A White, White Day» (անգլերեն). Film. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  10. ↑ Белый крик // Коммерсантъ.
  11. ↑ Белым по белому // Коммерсантъ.
  12. ↑ 12,0 12,1 «"Белый, белый день": элегический исландский триллер и оммаж Андрею Тарковскому» (ռուսերեն). sobesednik.ru. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  13. ↑ ««Белый, белый день»: Как исландская драма снова возродит в вас человека» (ռուսերեն). КиноРепортер. 2020 թ․ մարտի 18. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  14. ↑ «'A White, White Day': Film Review | Cannes 2019» (անգլերեն). The Hollywood Reporter. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  15. ↑ 15,0 15,1 Author A. seat in the dark (2019 թ․ հունիսի 7). «Transilvania International Film Festival 2019 – Part 1: Symphony of the Ursus Factory; Bota; Daybreak; A White, White Day» (անգլերեն). A seat in the dark. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին. {{cite web}}: |author= has generic name (օգնություն)
  16. ↑ ««Белый, белый день»: трагикомическое путешествие в Исландию» (ռուսերեն). Профиль. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  17. ↑ 17,0 17,1 ««Белый, белый день»: Рецензия Киноафиши» (ռուսերեն). www.kinoafisha.info. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  18. ↑ ««Новгород» покажет исландский «Белый, белый день»». Новгородские Ведомости (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 5-ին.
  19. ↑ «Смерть ему к лицу: рецензия на фильм «Белый, белый день»». www.film.ru. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  20. ↑ «Рецензия на фильм «Белый, белый день»: О монстрах и людях». www.intermedia.ru. 2020 թ․ մարտի 19. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  21. ↑ Rory O'Connor (2019 թ․ մայիսի 24). «Cannes Review: 'A White, White Day' is a Virtuosic, Darkly Comic Journey Through Grief» (անգլերեն). The Film Stage. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  22. ↑ Lisa Nesselson2019-05-16T13:00:00+01:00. «'A White, White Day': Cannes Review» (անգլերեն). Screen. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ թվային անուններ: authors list (link)
  23. ↑ «A White, White Day». Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  24. ↑ «ARTEKino International Prize» (անգլերեն). IFFR. 2015 թ․ սեպտեմբերի 4. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  25. ↑ «Zurich Film Festival 2019» (անգլերեն). MUBI. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  26. ↑ «Monos Wins 18th Transilvania Trophy» (անգլերեն). tiff.ro. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  27. ↑ «TIFF 2019: the Official Competition» (անգլերեն). tiff.ro. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  28. ↑ «Special Screenings at TIFF 2019» (անգլերեն). tiff.ro. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  29. ↑ «I vincitori dei premi ufficiali del 37TFF» (իտալերեն). Torino Film Festival. 2019 թ․ նոյեմբերի 30. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  30. ↑ 30,0 30,1 «Premi collaterali 37TFF: i vincitori» (իտալերեն). Torino Film Festival. 2019 թ․ նոյեմբերի 30. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  31. ↑ «São Paulo International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  32. ↑ «Athens International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  33. ↑ «Winners | La Semaine de la Critique of Festival de Cannes» (անգլերեն). Semaine de la Critique du Festival de Cannes. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  34. ↑ «European Film Academy : Nominations for the European Film Awards 2019». www.europeanfilmacademy.org. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  35. ↑ «Объявлены номинанты на премию Европейской киноакадемии» (ռուսերեն). KINOMANIA.RU. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  36. ↑ «Ghent International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  37. ↑ «Gijón International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  38. ↑ «Hamburg Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  39. ↑ «Hamptons International Film Festival : 2019 Narrative Competition Award Winner» (անգլերեն). filmguide.hamptonsfilmfest.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  40. ↑ «Hamptons International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  41. ↑ «International Cinematographers' Film Festival Manaki Brothers (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  42. ↑ 42,0 42,1 «Montréal Festival of New Cinema (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  43. ↑ «Motovun Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  44. ↑ «Nordic Council (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  45. ↑ «Nordic International Film Festival (2019)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  46. ↑ «Angers European First Film Festival (2020)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 22-ին.
  47. ↑ «Palm Springs International Film Festival (2020)». IMDb. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 23-ին.
  48. ↑ «Магическое кино Якутского фестиваля». newtribuna.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ մայիսի 5-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 5-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սպիտակ,_սպիտակ_օր&oldid=9616013» էջից