Սիգրիդ Կաագ
Սիգրիդ Ագնես Մարիա Կաագ (նոյեմբերի 2, 1961[1], Ռեյսվեյկ, Նիդերլանդներ[1]), նիդերլանդացի դիվանագետ, քաղաքական և պետական գործիչ։ 2022 թվականի հունվարի 10-ից Նիդեռլանդների առաջին փոխվարչապետի և ֆինանսների նախարարի պաշտոնակատար։ «Դեմոկրատներ 66» կուսակցության նախկին ղեկավար (2020-2023), Նիդեռլանդների Գլխավոր նահանգների Երկրորդ Պալատի անդամ (2021-2022), Նիդեռլանդների արտաքին գործերի նախարար (2021), արտաքին առևտրի և զարգացման համագործակցության նախարար։ Նիդերլանդների արտաքին առևտրի և համագործակցության զարգացման նախարար (2017-2021)[2], Նիդերլանդների արտաքին գործերի նախարարի ժամանակավոր պաշտոնակատար (2018)[3][4]։
Կենսագրություն
Ծնվել է 1961 թվականի նոյեմբերի 2-ին Ռեյսվեյկում[5][4]։ Դասական դաշնակահարի դուստր։ Մեծացել է Զեյստում։
Նա արաբերեն է սովորել Ուտրեխտի համալսարանում, այնուհետև տեղափոխվել է Կահիրեի Ամերիկյան համալսարան, որտեղ 1985-ին ստացել է Մերձավոր Արևելքի ուսումնասիրությունների բակալավրի կոչում: 1987 թվականին Օքսֆորդի համալսարանի Սուրբ Անտոնի քոլեջում նա ստացել է արվեստի մագիստրոսի կոչում (MA): 1988 թվականին Էքսետերի համալսարանում ստացել է Միջազգային հարաբերությունների մագիստրոսի կոչում Միջին Արևելքում: Նա նաև սովորել է Հաագայի Կլինգենդաելի միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտում և Ֆրանսիայի Ազգային կառավարման դպրոցում (ENA):
Սովորելուց հետո նա աշխատել է Լոնդոնի Royal Dutch Shell-ի հոլանդա-բրիտանական նավթագազային ընկերությունում որպես վերլուծաբան։ Հետագայում աշխատել է Նիդերլանդների[6] արտաքին գործերի նախարարությունում՝ որպես ՄԱԿ-ի քաղաքական հարցերով դեպարտամենտի ղեկավարի տեղակալ։ Դիվանագիտական ծառայության ընթացքում ապրել և աշխատել է Բեյրութում, Վիեննայում և Խարթումում։
1994 թվականից աշխատել է Միավորված ազգերի կազմակերպությունում (ՄԱԿ)՝ նախ որպես ավագ խորհրդական Սուդանում երեխաների և զինված հակամարտության հարցերով գլխավոր քարտուղարի հատուկ ներկայացուցչի տեղակալի գրասենյակում։ 1998-2004 թվականներին՝ Միգրացիայի միջազգային կազմակերպության (ՄՄԿ) դոնորների հետ կապերի բաժնի պետ և Երուսաղեմում ՄԱԿ-ի Մերձավոր Արևելքում Պաղեստինի փախստականների օգնության և աշխատանքների գործակալության մերձավորարևելյան գրասենյակի ավագ ծրագրային մենեջեր: 2007-2010 թվականներին եղել է ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի ղեկավար Մերձավոր Արևելքի և Հյուսիսային Աֆրիկայի տարածաշրջաններում: 2010-2013 թվականներին Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի (ՄԱԶԾ) ղեկավար՝ Հելեն Քլարկի օգնական: 2013 թվականի հոկտեմբերից մինչև 2014 թվականի դեկտեմբերը զբաղեցրել Է Սիրիայի քիմիական զենքի ծրագրի վերացման ՄԱԿ-ի և քիմիական զենքի արգելման կազմակերպության համատեղ առաքելության հատուկ համակարգողի պաշտոնը[7]։ 2015 թվականի հունվարի 17-ից մինչև 2017 թվականի հոկտեմբերի 26-ը՝ փոխարինելով Դերեկ Պլամբլիին զբաղեցրել է ՄԱԿ-ի Լիբանանի հարցերով հատուկ համակարգողի (UNSCOL) պաշտոնը [6]։
2017 թվականի հոկտեմբերի 26-ին նշանակվել է Նիդերլանդների արտաքին գործերի նախարարության արտաքին առևտրի և համագործակցության զարգացման նախարար՝ Ռյուտեի երրորդ կաբինետում[6]։ Հալբե Զեյլստրայի հրաժարականից հետո 2018 թվականի փետրվարի 13-ից մարտի 7-ը ժամանակավորապես կատարել է Նիդերլանդների արտաքին գործերի նախարարի պարտականությունները[3]։ Նա դարձել է երկրի պատմության մեջ առաջին կինը, որը ղեկավարել է արտաքին գործերի նախարարությունը։
2020 թվականի սեպտեմբերի 4-ին ընտրվել է «Դեմոկրատներ 66» կուսակցության ղեկավար։ 1998 թվականին Էլս Բորստից հետո դարձել է երկրորդ կինը, ով գլխավորել է կուսակցությունը։ 2021 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով «Դեմոկրատներ 66» կուսակցությունն իր ղեկավարությամբ խորհրդարանում ստացել է 24 տեղ[2], ինչը 1994 թվականից ի վեր ամենաբարձր արդյունքն է։
2021 թվականի մայիսի 25-ին նա միաժամանակ նշանակվել է արտաքին գործերի նախարար՝ փոխարինելով Ստեֆան Բլոկին, ով Բաս վան Վուտի փոխարեն նշանակվել է էկոնոմիկայի նախարար[8]։ Նա հրաժարական տվեց սեպտեմբերի 17-ին, այն բանից հետո, երբ սեպտեմբերի 15-ին Նիդերլանդների Գլխավոր նահանգների երկրորդ պալատը անվստահություն հայտնեց իրեն և Անկ Բիջլևելդին՝ Քաբուլի անկումից հետո Աֆղանստանից տարհանման վատ կազմակերպման պատճառով[9][10]։
2021 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով ընտրվել է Նիդերլանդների գլխավոր Նահանգների երկրորդ պալատի անդամ։ Ղեկավարել է կուսակցական խումբը։
2022 թվականի հունվարի 10-ին նա նշանակվել է առաջին փոխվարչապետ և ֆինանսների նախարար Ռյուտեի կոալիցիայի չորրորդ կաբինետում, որը ձևավորվել է 2021 թվականի խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքներով[11][4]։
2023 թվականի հուլիսի 13-ին նա հայտարարեց քաղաքականությունից հեռանալու մասին։ Օգոստոսի 12-ին «Դեմոկրատներ 66» կուսակցության նոր նախագահ է ընտրվել Ռոբ Յեթենը։
Տիրապետում է անգլերեն, ֆրանսերեն, գերմաներեն և արաբերեն լեզուներին[12]։
Պարգևներ
2014 թվականին ստացել է Էքսեթերի համալսարանի իրավունքի դոկտորի (ԼԴ) պատվավոր աստիճան[12]։
2016 թվականին պարգևատրվել է Ուոթելերի խաղաղության մրցանակով[13]։
Անձնական կյանք
Ամուսնացած է, Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպության (ՊԱԿ) քաղաքական գործիչ, 1990-ականներին Յասեր Արաֆաթի օրոք նախարարի տեղակալ և Շվեյցարիայում Պաղեստինի ազգային վարչակազմի (ՊԱՎ) դեսպան՝ Անիս ալ-Քոդիի հետ[14]։ Ունեցել է չորս երեխա[6][4]։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.government.nl/government/members-of-cabinet/sigrid-kaag/curriculum-vitae
- ↑ 2,0 2,1 «Партия премьера Нидерландов лидирует на парламентских выборах». РИА Новости. 2021-03-18. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-03-22-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 3,0 3,1 «Министр внешней торговли Нидерландов возглавила МИД». РИА Новости. 2018-02-14. Վերցված է 2021-03-24-ին.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Sigrid Kaag» (հոլանդերեն). Rijksoverheid.nl. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-01-13-ին. Վերցված է 2022-01-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Kaag S.A.M. (D66)» (հոլանդերեն). Tweede Kamer der Staten-Generaal. Վերցված է 2021-11-03-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link) - ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Leadership. Ms. Sigrid Kaag». UNSCOL (անգլերեն). United Nations. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-10-23-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Сигрид Кааг назначена главой миссии по ликвидации химоружия в Сирии». Интерфакс. 2013-10-16. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-09-17-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «В Нидерландах министр экономики ушел в отпуск из-за эмоционального выгорания». Lenta.ru. 2021-05-25. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-05-26-ին. Վերցված է 2021-11-03-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Глава МИД Нидерландов ушла в отставку из-за афганского кризиса». Интерфакс. 2021-09-16. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-11-06-ին. Վերցված է 2021-11-03-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Тома де Брюйна назначили и.о. министра иностранных дел Нидерландов». ТАСС. 2021-09-17. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-09-17-ին. Վերցված է 2021-11-03-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Новое правительство Нидерландов приступит к работе 10 января». ТАСС. 2021-12-30. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-01-13-ին. Վերցված է 2022-01-13-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 12,0 12,1 «Honorary graduates 2014-15. Ms Sigrid Kaag (LLD)» (անգլերեն). University of Exeter. 2014-07-15. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-10-29-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Belangrijke vredesprijs voor Nederlandse VN-diplomate Sigrid Kaag». de Volkskrant (հոլանդերեն). DPG Media B.V. 2016-09-05. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-02-15-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Пропалестинская активистка назначена замглавы МИД Нидерландов». Лехаим. 2017-10-22. Արխիվացված է օրիգինալից 2017-10-26-ին. Վերցված է 2021-03-24-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)