«Վերա Անջափարիձե»–ի խմբագրումների տարբերություն
Նոր էջ «{{Անձ}} '''Վերա Իվլիանեի Անջափարիձե''' (Վերիկո Անջափարիձե) ({{ԱԾ}}), վրացի սովետ, դերասանուհի։ ՍՍՀՄ ժող....»: |
(Տարբերություն չկա)
|
19:45, 9 Հոկտեմբերի 2015-ի տարբերակ
Վերա Իվլիանեի Անջափարիձե (Վերիկո Անջափարիձե) (սեպտեմբերի 23 (հոկտեմբերի 5), 1897, Քութայիս, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 31, 1987, Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի սովետ, դերասանուհի։ ՍՍՀՄ ժող. արտիստուհի (1950)։
Վերա Անջափարիձե վրաց.՝ ვერიკო ანჯაფარიძე | |
---|---|
Ծնվել է | սեպտեմբերի 23 (հոկտեմբերի 5), 1897 |
Ծննդավայր | Քութայիս, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | հունվարի 31, 1987 (89 տարեկան) |
Մահվան վայր | Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
Գերեզման | Մթածմինդա |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն և ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | դերասանուհի, կինոդերասանուհի, թատերական ռեժիսոր և թատերական ուսուցիչ |
Աշխատավայր | Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական ակադեմիական թատրոն |
Ամուսին | Միխայիլ Ճիաուրելի |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Երեխաներ | Սոֆիկո Ճիաուրելի և Օթար Ճիաուրելի |
Veriko Anjaparidze Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն
Ծնվել Է սեպտեմբերի 23-ին (հոկտեմբերի 6), Քութայիսում։ 1920-1927 թվականներին աշխատել Է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական ակադեմիական թատրոնում, 1928 թվականից՝ Թբիլիսիի Մարջանիշվիլու անվ. թատրոնի դերասանուհի Է։ Անջափարիձեի արվեստին բնորոշ են բեմական բարձր կալտուրսւն, կերպարների նուրբ մշակումը, արտիստական վառ անհատականությունը։ Լավագույն դերակատարումներից են՝ Օֆելյա, Դեզդեմոնա, Կլեոպատրա (Շեքսպիրի «Համլետ», 1925, «Օթելլո», 1932, «Անտոնիոս և Կլեոպատրա», 1951), Հուդիթ (Գուցկովի «Ուրիել Ակոստա», 1929), Գինատրե (Դադիանրի «Գուրիա Նինոշվիլի», 1934), Ջավարա (Վաժա Փշավելայի «Աքսորյալը», 1945), Տատիկ (Կասոնայի «Ծառերը կանգնած են մահանում», 1957)։ 1923 թվականից նկարահանվում է կինոյում (Ռուսուդան՝ «Գեորգի Աահակաձե» ևն)։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակների դափնեկիր է (1943, 1946, 1952)։
Անջափարիձեն գրավոր և բանավոր ելույթներով բարձր է գնահատել հայ բեմի վարպետներին (Ի. Ալիխանյան, Հրաչյա Ներսիսյան, Օլգա Գուլազյան, Վահրամ Փափազյան և ուրիշներ), իր գործունեությամբ ամրապնդում է հայ և վրաց թատրոնների կապը, Տատիկի դերակատարումով («Ծառերը կանգնած են մահանում»։ Հանդես է եկել Սունդուկյանի անվան թատրոնի բեմում։