Վիքիպեդիա

Ռոբերտ Հաբեք

գերմանացի քաղաքական գործիչ

Ռոբերտ Հաբեք (գերմ.՝ Robert Habeck, սեպտեմբերի 2, 1969(1969-09-02)[4][5][1][…], Լյուբեկ, Շլեզվիգ-Հոլշտայն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[1][2]), գերմանացի քաղաքական գործիչ, «Միություն 90 / Կանաչներ» կուսակցության համանախագահ (2018-2022)։ Փոխկանցլեր, էկոնոմիկայի և կլիմայի խնդիրների նախարար (2021 թվականից)։

Ռոբերտ Հաբեք
 
Կուսակցություն՝ Միություն 90/Կանաչներ[1][2]
Կրթություն՝ Ֆրայբուրգի համալսարան[2], Roskilde University?[2], Heinrich-Heine-Schule? (1989)[2] և Համբուրգի համալսարան (1996)[1][2]
Գիտական աստիճան՝ Փիլիսոփայությունների դոկտոր[3] և մագիստրոս
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, գրող, բնապահպան և սցենարիստ
Ծննդյան օր սեպտեմբերի 2, 1969(1969-09-02)[4][5][1][…] (55 տարեկան)
Ծննդավայր Լյուբեկ, Շլեզվիգ-Հոլշտայն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[1][2]
Քաղաքացիություն  Գերմանիա
Ամուսին Andrea Paluch?[2][1]
 
Կայք՝ robert-habeck.de
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Կենսագրություն

խմբագրել

Վաղ տարիներ

խմբագրել

Ծնվել է 1969 թվականի սեպտեմբերի 2-ին Լյուբեկում, մանկությունն անցկացրել է Հայքենդորֆ քաղաքում՝ Քիլ ֆիորդի ափին, որտեղ նրա ծնողները՝ Հերման և Հիլդեգարդա Հաբեքները, դեղատուն ունեին։

1989 թվականին ավարտել է Հայքենդորֆում Հայնրիխ Հայնեի անվան դպրոցը, այնուհետև անցել է այլընտրանքային քաղաքացիական ծառայություն և սովորել գերմանագիտություն, բանասիրություն և փիլիսոփայություն Ֆրայբուրգի, Ռոսկիլդի և Համբուրգի համալսարաններում՝ 1996 թվականին ստանալով մագիստրոսի աստիճան, իսկ 2000 թվականին Համբուրգում՝ փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան՝ «Գրականության բնույթը» թեմայով։ Կնոջ՝ Անդրեա Պալուխի հետ (նրանք ծանոթացել են ուսանողական տարիներին) զբաղվել են թարգմանություններով, գրքեր գրել և աշխատել հրատարակչական ոլորտում[7]։

Քաղաքական կարիերա

խմբագրել

2002 թվականին անդամակցել է «Միություն 90 / Կանաչներ» կուսակցությանը և 2004 թվականին ղեկավարել Շլեզվիգ-Հոլշտայնի Կանաչների հողային մասնաճյուղը (2009-2012 թվականներին ղեկավարել է Լանդթագի խմբակցությունը)[8]։ Շլեզվիգ-Հոլշտայնի 2012 թվականի խորհրդարանական ընտրություններից հետո նշանակվել է երկրի վարչապետի տեղակալ, էներգետիկայի, գյուղատնտեսության և շրջակա միջավայրի նախարար։ Այս պաշտոնը պահպանել է նոր վարչապետ Դանիել Գյունտերի «յամայկայի կոալիցիայում» (ՔԴՄ) 2017 թվականի ընտրություններից հետո։ 2018 թվականին նախարարի պաշտոնից հեռացել է կանոնադրության համաձայն։ Հաբեքը հատուկ քաղաքական հետաքրքրություն է ցուցաբերում կենդանիների և շրջակա միջավայրի պաշտպանության նկատմամբ (անասնաբուծություն, նավթի հեռացում, միջուկային թափոններ), բայց նաև զբաղվում է թվային տնտեսության խնդիրներով[9]։

2018 թվականի հունվարի 27-ին Հաննովերում կայացած համագումարում նա Անալենա Բերբոքի հետ միասին ընտրվել է կուսակցության համանախագահ՝ ստանալով 782 պատվիրակների ձայներից 636-ը[10]։

2019 թվականի նոյեմբերի 16-ին Հաբեքը և Բերբոքը վերընտրվեցին նոր ժամկետով (նրանց օգտին քվեարկեցին համապատասխանաբար Բիլեֆելդի համագումարի պատվիրակների 90%-ը և 97%-ը)[11]։

2021 թվականի մայիսին նա մեկնել է Ուկրաինա՝ Դոնբասի շփման գոտի, որտեղ հայտարարություններ է արել այդ երկրին պաշտպանական զենք մատակարարելու անհրաժեշտության մասին՝ դրանք արդարացված համարելով զինված հակամարտության պայմաններում և Ուկրաինային անվանելով դրսի հարձակման զոհ։ Նա դատապարտեց Մերկելի կառավարությանը «Հյուսիսային հոսք-2» գազատարի կառուցմանն աջակցելու և Ուկրաինային Եվրամիությանն անդամակցելու հեռանկար չտրամադրելու համար, չնայած այդ երկրի բնակիչները, ըստ Հաբեքի, ընտրություն կատարեցին հօգուտ լիբերալ ժողովրդավարության և դրա համար կյանք տվեցին Եվրամայդանում (միևնույն ժամանակ, նա նաև ընդունեց մի շարք լուրջ խնդիրներ հաղթահարելու անհրաժեշտությունը, ներառյալ կոռուպցիան)[12]։

2021 թվականի օգոստոսի 28-ին, որպես Բունդեսթագի հերթական ընտրությունների թեկնածու, Welt am Sonntag թերթին տված հարցազրույցում հայտարարել է, որ ապագայում իր համար անցանկալի է Ձախ կուսակցության հետ կոալիցիոն համաձայնագիրը, որը նա դատապարտել է Աֆղանստանից տարհանման դաշնային ծրագրին խորհրդարանում աջակցելուց հրաժարվելու համար, բայց, այնուամենայնիվ, արդարացրել է կարմիր-կանաչ կառավարությունը, որը 2001 թվականին որոշում է կայացրել զորակազմ ուղարկել Աֆղանստան, իսկ այս պատերազմի անհաջող արդյունքը քաղաքական պարտություն Հաբեքի համար առավել նախընտրելի է քաղաքական դաշինքը ԳՍԴԿ-ի հետ, որի ծրագիրը նա համարում է «Կանաչների» հայացքներին մոտ[13]։

2021 թվականի սեպտեմբերի 26-ին տեղի ունեցան Բունդեսթագի ընտրություններ, որոնց արդյունքում Հաբեքը հաղթեց Ֆլենսբուրգ-Շլեզվիգ միամանդատ շրջանում՝ ստանալով ձայների ավելի քան 28%-ը՝ ընդդեմ այդ պատգամավորական մանդատի սեփականատեր, ՔԴՄ անդամ Պետրա Նիկոլայսենի օգտին տրված 23,4%-ի[14]։

Աշխատանք Օլաֆ Շոլցի կառավարությունում

խմբագրել

2021 թվականի դեկտեմբերի 8-ին երդվել է Օլաֆ Շոլցի կառավարությունը, որում Հաբեքը ստացել է փոխկանցլերի, ինչպես նաեւ Էկոնոմիկայի և կլիմայի խնդիրների նախարարի պաշտոնները[15]։

2021 թվականի դեկտեմբերի 18-ին, մեկնաբանելով ուկրաինական սահմանի մոտ ռուսական զորքերի կենտրոնացման թեման, Frankfurter Allgemeine Zeitung-ին տված հարցազրույցում ասել է, որ Ուկրաինայի դեմ ագրեսիայի դեպքում Ռուսաստանը կբախվի լուրջ հետևանքների «Հյուսիսային հոսք-2» գազատարի վերաբերյալ[16][17]։

2022 թվականի հունվարի 6-ին Բեռլինի դատախազությունը հետաքննություն սկսեց «Կանաչների» ղեկավարության անդամների, այդ թվում՝ Հաբեքի դեմ՝ 2020 թվականին COVID-19 համաճարակի ժամանակ աշխատանքի համար անօրինական փոխհատուցման վճարներ գանձելու կասկածանքով[18][19]։

Ուկրաինայի հետ պատերազմի բռնկումից հետո (2022 թվականի փետրվար) արգելափակվել է Ռուսաստանի բանկի արժութային պահուստների մոտ կեսը[20], ինչի կապակցությամբ Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը հայտարարել է ոչ բարեկամական երկրներ (այդ թվում ՝ Գերմանիա) գազի արտահանման համար վճարելիս ռուբլու անցնելու մասին։ Հաբեքը ռուսական իշխանություններին մեղադրել է պայմանագրային պարտավորությունները խախտելու մեջ[21]։ Մարտի 28-ին Հաբեքը հայտարարել է ռուսական գազի դիմաց ռուբլու հաշվարկներից հրաժարվելու համատեղ որոշման մասին[22]։ Մարտի 30-ին նա հայտարարել էր Գերմանիայում ռուսական գազի մատակարարումների դադարեցման դեպքում արտակարգ իրավիճակի վաղ նախազգուշացման ռեժիմի սահմանման մասին[23], իսկ հունիսի 20-ին հայտարարել էր Գերմանիայում ածխային Էլեկտրակայանների աշխատանքի վերսկսման մասին[24]։

Աշխատանքներ

խմբագրել

Բելետիստիկա և գրականագիտություն

խմբագրել
  • Das Land in mir. Gedichte. Mit Photographien von Jens Gedamke. R. Habeck, Heikendorf 1990, ohne ISBN.
  • Traumblind. Ein Gefühl wie Freiheit. SOLDI-Verlag, Hamburg 1990, ISBN 3-928028-04-9.
  • Casimir Ulrich Boehlendorffs Gedichte: eine stilkritische Untersuchung, Königshausen und Neumann, Würzburg 1997, ISBN 978-3-8260-1280-8.
  • mit Andrea Paluch: Hauke Haiens Tod. S. Fischer, Frankfurt am Main 2001, ISBN 3-10-059010-4. Taschenbuchausgabe: Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 2003, ISBN 3-596-15976-8, Neuauflage Taschenbuch: Piper, München 2006, ISBN 3-492-24699-0.
  • Die Natur der Literatur. Zur gattungstheoretischen Begründung literarischer Ästhetizität, Verlag Königshausen&Neumann, Würzburg 2001, ISBN 3-8260-2066-9. (= Univ. Hamburg, Diss. 2000)
  • mit Andrea Paluch: Jagd auf den Wolf. Piper, München 2001, überarbeitete Neuausgabe: Ruf der Wölfe, Edel Kids Books, Hamburg 2019, ISBN 978-3-96129-092-5.
  • mit Andrea Paluch: Der Schrei der Hyänen. Piper, München 2004, ISBN 3-492-04611-8. Taschenbuchausgabe: Piper, München 2005, ISBN 3-492-24381-9.
  • mit Andrea Paluch: Der Tag, an dem ich meinen toten Mann traf. Piper, München 2005, ISBN 3-492-04706-8.
  • mit Andrea Paluch: Zwei Wege in den Sommer. Patmos, Düsseldorf 2006, ISBN 3-7941-8046-1.
  • mit Andrea Paluch: Unter dem Gully liegt das Meer. Patmos, Düsseldorf 2007, ISBN 3-7941-8071-2.
  • Verwirrte Väter — oder: Wann ist der Mann ein Mann. Gütersloher Verlagshaus, Gütersloh 2008, ISBN 978-3-579-06989-0.
  • mit Andrea Paluch: 1918 — Revolution in Kiel: Mit dem Schauspiel «Neunzehnachtzehn». Boyens, Heide 2008, ISBN 978-3-8042-1264-0.
  • mit Andrea Paluch: SommerGIG. Patmos, Düsseldorf 2009, ISBN 978-3-7941-7075-3.
  • mit Steen W. Pedersen: Logo! Tekstbog, Gyldendal Uddannelse, København 2009, ISBN 978-87-02-06648-7.

Քաղաքականություն

խմբագրել
  • Patriotismus: ein linkes Plädoyer. Gütersloher Verlagshaus, Gütersloh, 1. Aufl., 2010, ISBN 978-3-579-06874-9.
  • Wer wagt, beginnt. Die Politik und ich. Kiepenheuer & Witsch, Köln 2016, ISBN 978-3-462-04949-7.
  • Wer wir sein könnten. Warum unsere Demokratie eine offene und vielfältige Sprache braucht. Kiepenheuer & Witsch, Köln 2018, ISBN 978-3-462-05307-4.
  • Von hier an anders. Eine politische Skizze. 2. Auflage. Kiepenheuer & Witsch, Köln 2021, ISBN 978-3-462-05219-0.

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 web.de — 1995.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 Kreiszeitung (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 https://www.bundestag.de/abgeordnete/biografien/H/habeck_robert-861322
  4. ↑ 4,0 4,1 filmportal.de — 2005.
  5. ↑ 5,0 5,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  6. ↑ Robert Habeck erhält den Börne-Preis 2023 - Ludwig Börne Stiftung
  7. ↑ «Robert Habeck» (գերմաներեն). Munzinger-Archiv[de]. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  8. ↑ «Robert Habeck» (գերմաներեն). Rotary Magazin. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  9. ↑ «Frisst der Kapitalismus die Demokratie? Richard David Precht im Gespräch mit Robert Habeck» (գերմաներեն). ZDF. 2018 թ․ դեկտեմբերի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  10. ↑ «Baerbock und Habeck sind neue Grünen-Vorsitzende» (գերմաներեն). Süddeutsche Zeitung. 2018 թ․ հունվարի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  11. ↑ «Германские "зеленые" переизбрали руководство партии». ТАСС. 2019 թ․ նոյեմբերի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  12. ↑ «Глава "зеленых" ФРГ заявил, что власти Германии лишают Украину перспективы вступления в ЕС». ТАСС. 2021 թ․ հունիսի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  13. ↑ «Habeck distanziert sich von der Linkspartei» (գերմաներեն). Frankfurter Allgemeine Zeitung. 2021 թ․ օգոստոսի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  14. ↑ «Grünen-Chef Habeck holt in Schleswig-Holstein Direktmandat» (գերմաներեն). Süddeutsche Zeitung. 2021 թ․ սեպտեմբերի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2021 թ․ սեպտեմբերի 27-ին.
  15. ↑ «Der Kanzler und sein Kabinett» (գերմաներեն). Tagesschau. 2021 թ․ դեկտեմբերի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  16. ↑ «Germany warns Russia of consequences for Nord Stream if it attacks Ukraine» (անգլերեն). Al Arabiya. 2021 թ․ դեկտեմբերի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
  17. ↑ Ralph Bollmann und Maja Brankovic (2021 թ․ դեկտեմբերի 18). «„Das Antlitz des Landes wird sich verändern"» (գերմաներեն). Frankfurter Allgemeine Zeitung. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2021 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
  18. ↑ «Berlin investigates Green Party leaders over COVID payments» (անգլերեն). Deutsche Welle. 2022 թ․ հունվարի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 19-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 20-ին.
  19. ↑ Sven Röbel und Wolf Wiedmann-Schmidt (2022 թ․ հունվարի 19). «Staatsanwaltschaft ermittelt gegen kompletten Bundesvorstand der Grünen» (գերմաներեն). Spiegel. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 20-ին.
  20. ↑ «Минфин заявил о заморозке $300 млрд золотовалютных резервов из-за санкций». РБК. 2022 թ․ մարտի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 16-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 22-ին.
  21. ↑ «Putin: Russisches Gas muss nun in Rubel bezahlt werden» (գերմաներեն). Badische Zeitung. 2022 թ․ մարտի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 23-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 22-ին.
  22. ↑ «Habeck: G7 gegen Gaszahlungen in Rubel» (գերմաներեն). ZDF. 2022 թ․ մարտի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 28-ին.
  23. ↑ Sara Sievert, Matthias Hochstätter (2022 թ․ մարտի 30). «Putin schindet bei Gas-Stopp Zeit – doch Habeck bereitet sich weiter auf Eskalation vor» (գերմաներեն). Focus. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մարտի 30-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 28-ին.
  24. ↑ Eddy, Melissa (2022 թ․ հունիսի 19). «Germany will fire up coal plants again in an effort to save natural gas». The New York Times. 0362-4331. Արխիվացված է օրիգինալից 2022 թ․ հունիսի 20-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 20-ին.

Արտաքին հղումներ

խմբագրել
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռոբերտ Հաբեք» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ռոբերտ_Հաբեք&oldid=9438287» էջից