Վիքիպեդիա

Նիկոլայ Ֆեդորենկո

Նիկոլայ Տրոֆիմովիչ Ֆեդորենկո (ռուս.՝ Николай Трофимович Федоренко, հոկտեմբերի 27 (նոյեմբերի 9), 1912[1], Պյատիգորսկ, Թերեքի մարզ, Ռուսական կայսրություն[2] - հոկտեմբերի 2, 2000(2000-10-02)[1][3], Վելինգրադ, Պազարջիկի մարզ, Բուլղարիա), ռուս բանասեր, արևելագետ, պետական և հասարակական գործիչ, ԽՍՀՄ ԳԱ թղթակից անդամ (1958), ԽՄԿԿ անդամ 1943 թվականից։

Նիկոլայ Ֆեդորենկո
Николай Федоренко
Ծնվել էհոկտեմբերի 27 (նոյեմբերի 9), 1912[1]
Պյատիգորսկ, Թերեքի մարզ, Ռուսական կայսրություն[2]
Մահացել էհոկտեմբերի 2, 2000(2000-10-02)[1][3] (87 տարեկան)
Վելինգրադ, Պազարջիկի մարզ, Բուլղարիա
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն,  Խորհրդային Ռուսաստան,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտությունբանասեր, արևելագետ, պետական գործիչ, հասարակական գործիչ, համալսարանի դասախոս և դիվանագետ
Հաստատություն(ներ)ԽՍՀՄ Արտաքին գործերի նախարարություն
Պաշտոն(ներ)ՄԱԿ-ում Ռուսաստանի մշտական ներկայացուցիչ և դեսպան
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա
Ալմա մատերՄոսկվայի արևելագիտության ինստիտուտ
Գիտական աստիճանբանասիրական գիտությունների դոկտոր
Տիրապետում է լեզուներինռուսերեն
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան «Աշխատանքային արիության համար» մեդալ և Վլադիմիր Իլյիչ Լենինի ծննդյան 100-ամյակի հոբելյանական մեդալ
ԿուսակցությունԽՄԿԿ

1937 թ. ավարտել է Մոսկվայի արևելագիտության ինստիտուտը։ ԽՍՀՄ արտակարգ և լիազոր դեսպան (1954)։ Արտաքին գործերի մինիստրի տեղակալ (1955-1958), ԽՍՀՄ դեսպան Ճապոնիայում (1958-1962), ԽՍՀՄ-ի մշտական ներկայացուցիչ ՄԱԿ-ում և ԽՍՀՄ-ի ներկայացուցիչ Անվտանգության խորհրդում (1963-1968)։ 1970 թվականից «Ինոստրաննայա լիտերատուրա» («Иностранная литература») ամսագրի գլխավոր խմբագիր։

Ուսումնասիրությունները վերաբերել են Չինաստանի և Ճապոնիայի մշակույթի պատմությանը, չինական դասական և ժամանակակից գրականությանը և այլն։ ԽՍՀՄ ԳՄ վարչության քարտուղար (1971)։ ԽՄԿԿ Կենտրոնական վերստուգիչ հանձնաժողովի անդամ 1966-1971 թթ.։

Եղել է նաև Տոկիոյի չինագիտության ինստիտուտի պատվավոր անդամ (1961) և Ֆլորենցիայի արվեստի ակադեմիայի պատվավոր ակադեմիկոս (1975)։

Պարգևատրվել է Լենինի 2 և 4 այլ շքանշաններով։

Երկեր խմբագրել

  • Китайская литература, М․, 1956;
  • Японские записи, М., 1966, 2 изд․, М․, 1974․
  • Лауреат Международной Сталинской премии мира Го Мо-жо. М., Знание. 1952. 32 стр. 150000 экз.
  • Великий китайский писатель Лу Синь. М., Знание. 1953. 32 стр. 150000 экз.
  • Очерки современной китайской литературы. М., Гослитиздат. 1953. 256 стр. 20000 экз.
  • Встречи с китайскими писателями. М., Правда. 1955. 64 стр. 150000 экз.
  • Китайские записи. М., Сов.писатель. 1955. 536 стр. 30000 экз. 2-е изд. М., Сов.писатель. 1958. 561 стр. 30000 экз.
  • Мао Дунь. М., Знание. 1956. 32 стр. 75000 экз.
  • Китайская литература. Очерки по истории китайской литературы. М., Гослитиздат. 1956. 731 стр. 20000 экз.
  • «Шицзин» и его место в китайской литературе. М., ИВЛ. 1958. 167 стр. 1300 экз.
  • Гуань Хань-цин - великий драматург Китая. М., Знание. 1958. 31 стр. 65500 экз.
  • Земля и легенды Китая. М., Сов. Россия. 1961. 251 стр. 10000 экз.
  • Японские записи. М., Сов.писатель. 1966. 416 стр. 30000 экз. 2-е изд. М., Сов.писатель. 1974. 496 стр. 50000 экз.
  • Дипломатические записи. М., Сов.писатель. 1972. 399 стр. 30000 экз.
  • Краски времени. Черты японского искусства. М., Искусство. 1972. 144 стр. 25000 экз.
  • Проблемы исследования китайской литературы. М., ХЛ. 1974. 462 стр. 5000 экз.
  • Меткость слова։ (Афористика как жанр словесного искусства). М., Современник. 1975. 255 стр. 25000 экз.
  • Древние памятники китайской литературы. М., Наука. 1978. 320 стр. 6000 экз.
  • Кавабата Ясунари։ Очерк. М., Сов.писатель. 1978. 270 стр. 30000 экз.
  • Диалог в Каракасе. (о М. Отеро Сильве). М., Правда. 1979. 48 стр. 100000 экз.
  • Литературные записи. М., Современник. 1980. 350 стр. 25000 экз.
  • Китайское литературное наследие и современность. М., ХЛ. 1981. 398 стр. 10000 экз.
  • Краски Созопола. М., Правда. 1981. 47 стр. 100000 экз.
  • Кавабата Ясунари; Краски времени։ Очерки. М., Сов.писатель. 1982. 464 стр. 100000 экз.
  • Морские записи։ Очерки. М., Сов.писатель. 1984. 223 стр. 30000 экз.
  • Мысль и образ. Литературно-критические статьи. М., ХЛ. 1985. 359 стр. 8000 экз.
  • Славянские записи. М., Современник. 1985. 351 стр. 50000 экз.
  • Токийские диалоги. М., Правда. 1986. 46 стр. 80000 экз.
  • Цюй Юань. Истоки и проблемы творчества. М., Наука. 1986. 153 стр. 10000 экз.
  • Избранные произведения. В 2 т. М., ХЛ. 1987. 8000 экз. Т.1. Проблемы исследования китайской литературы. 510 стр. Т.2. * Китайское литературное наследие и современность. 492 стр.
  • Китайские страницы. М., Советская Россия. 1988. 142 стр. 50000 экз.
  • Федоренко Н. Т., Сокольская Л. И. Афористика. М., Наука. 1990. 415 стр. 25000 экз.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Федоренко Николай Трофимович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Munzinger Personen (գերմ.)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։  
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Նիկոլայ_Ֆեդորենկո&oldid=9787362» էջից