Մասնակից:Daydream moon/Ավազարկղ2

"What Child Is This?" Սուրբ Ծննդյան երգ է, որի խոսքերը գրել է Ուիլյամ Չաթերթոն Դիքսը 1865 թվականին և ստեղծվել է «Greensleeves» ավանդական անգլիական ժողովրդական երգի համահունչությամբ, 1871 թվականին: Գրվել է Մեծ Բրիտանիայում, բայց ավելի հայտնի է ԱՄՆ-ում։ [1]

What Child is this? (1870),

Երգի բառեր

խմբագրել
 
Վիքիդարանի պատկերանիշը
Վիքիդարանում կան նյութեր այս թեմայով՝
Daydream moon/Ավազարկղ2

Կոմպոզիցիա

խմբագրել
 
(աուդիո)
[[:Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|{{{Անվանում}}}]]
[[Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|180px|noicon]]

Առաջին հատվածը հռետորական հարց է դնում առաջին կեսում, իսկ պատասխանը գալիս է երկրորդ կեսին: Երկրորդ համարը պարունակում է մեկ այլ հարց, որի պատասխանը տրված է, մինչդեռ վերջին համարը համընդհանուր կոչ է բոլորին, որը կոչ է անում «ընդունել Քրիստոսին»:[2] Երգի մեղեդին բնութագրվել է որպես «հոգեհարազատ», «հուզիչ և գեղեցիկ»

Կոնտեքստ

խմբագրել

Երգի համատեքստը կենտրոնանում է Հովիվների երկրպագության շուրջ, ովքեր այցելում են Հիսուսի Ծննդյան տոնին: Երգերի բառերում տրված հարցերն արտացոլում են այն, ինչ հովիվները հավանաբար մտածում էին իրենց հետ, երբ հանդիպեցին Հիսուսին, իսկ երգի մնացած հատվածը պատասխանում էր նրանց հարցերին:[1]

What child is this, who, laid to rest
On Mary's lap, is sleeping?
Whom angels greet with anthems sweet
While shepherds watch are keeping?
This, this is Christ the King,
Whom shepherds guard and angels sing;
Haste, haste to bring him laud,
The babe, the son of Mary.

Why lies he in such mean estate
Where ox and ass are feeding?
Good Christian, fear: for sinners here
The silent Word is pleading.
Nails, spear shall pierce him through,
The cross be borne for me, for you.
Hail, hail the Word made flesh,
The babe, the son of Mary.

So bring him incense, gold, and myrrh,
Come, peasant, king, to own him;
The King of kings salvation brings,
Let loving hearts enthrone him.
Raise, raise a song on high,
The virgin sings her lullaby.
Joy, joy, for Christ is born,
The babe, the son of Mary.

[3]

Նախապատմություն և ազդեցություն

խմբագրել

Այն ժամանակ նա գրում էր «What Child Is This» երգի բառերը։ 1865 թվականին Ուիլյամ Չաթերթոն Դիքսն աշխատում էր որպես ապահովագրական ընկերության մենեջեր։[4] Նա տառապում էր անսպասելի և ծանր հիվանդությունից, որի հետևանքով նա գամված էր անկողնուն և տառապում ծանր դեպրեսիայից։ Նրա մոտ մահվան փորձառությունը նրա մեջ հոգևոր նորացում բերեց, մինչ նա առողջանում էր: Այդ ընթացքում նա կարդաց Աստվածաշունչըև ոգեշնչվել է ստեղծելու այնպիսի օրհներգեր, ինչպիսիք են «Ալելուիա, երգիր Հիսուսին»: և «As with Gladness Men of Old»: [1][5] Վիճելի է 1865 թվականի ճշգրիտ ժամանակը, երբ նա գրել է «The Manger Throne» բանաստեղծությունը։ Մինչդեռ «St. Petersburg Times»-ը մանրամասնում է, թե ինչպես է Դիքսը գրել այդ աշխատանքը Աստվածաշնչի Ավետարանը կարդալուց հետո այդ տարի (Մատթեոս 2.1–12)՝ պատմելով աստվածաշնչյան մոգերի ճանապարհորդությունը. [6] Singer's Library of Song: Medium Voice-ը պնդում է, որ այն իրականում հեղինակվել է 1865 թվականի Սուրբ Ծննդյան տոներին:[5]

Պատմություն

խմբագրել

Although written in 1865, "What Child Is This?" was only first published six years later in 1871, when it featured in Christmas Carols New and Old,[6] a "prestigious"[7] and "influential"[8] collection of carols that was published in the United Kingdom.[7] The hymnal was edited by Henry Ramsden Bramley and John Stainer; even though it is not known with certainty who paired the three stanzas from "The Manger Throne" with the music from "Greensleeves", the third edition of The Christmas Encyclopedia by William D. Crump and Stories of the Great Christmas Carols both suggest that Stainer – who was also responsible for "harmoniz[ing] the musical setting"[2] – may have done so.[1][2]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Stories of the Great Christmas Carols. Alfred Music Publishing. էջեր 47–48. ISBN 9781457419348.
  2. 2,0 2,1 2,2 Crump, William D. (September 15, 2001). The Christmas Encyclopedia, chloe ed. McFarland. էջեր 437–438. ISBN 9781476605739.
  3. https://hymnary.org/text/what_child_is_this_who_laid_to_rest/fulltexts
  4. Dunham, Mike (December 19, 1993). «Caroling Into Christmas Insurance Salesmen, Teachers Had A Hand In Writing Songs». Anchorage Daily News. էջ G1. Վերցված է November 28, 2014-ին. (subscription required)
  5. 5,0 5,1 Liebergen, Patrick M. (ed.). Singer's Library of Song: Medium Voice. Alfred Music Publishing. էջ 164. ISBN 9781457421723.
  6. 6,0 6,1 «Favorite carols have evolved over ages». St. Petersburg Times. December 20, 1997. էջ 8. Վերցված է November 29, 2014-ին.(չաշխատող հղում) (subscription required)
  7. 7,0 7,1 Flanagan, Mike (December 19, 1986). «The origins of Christmas Songs». Ottawa Citizen. էջ H1. Վերցված է December 26, 2013-ին.
  8. Oldfield, Molly; Mitchinson, John (December 24, 2013). «QI: some quite interesting facts about Christmas carols». The Daily Telegraph. Վերցված է December 26, 2013-ին.
խմբագրել

Օվկիանոսագիտություն

խմբագրել

Friendly Floatee խաղալիքների խմբաքանակը, որն արտադրվել է Չինաստանում The First Years Inc.-ի համար, մեկնել է Հոնկոնգից բեռնարկղային նավով՝ «Evergreen Ever Laurel»,[1] որը նախատեսված էր Տակոմա, Վաշինգտոն: 1992 թվականի հունվարի 10-ին Խաղաղ օվկիանոսի հյուսիսում տեղի ունեցած փոթորկի ժամանակ, որը մոտ է Միջազգային ժամադրության գծին, ծովում լվացվեցին տասներկու 12 մ միջմոդալ կոնտեյներ: Այս բեռնարկղերից մեկում պահվում էին 28800 լողացողներ[2][3]՝ մանկական լոգանքի խաղալիք, որը գալիս էր մի շարք ձևերով՝ կարմիր կուղբեր, կանաչ գորտերը, կապույտ կրիաները և դեղին բադերը: Ինչ-որ պահի կոնտեյները բացվեց (հնարավոր է այն պատճառով, որ այն բախվել էր այլ բեռնարկղերի կամ հենց նավի հետ) և լողացողները ազատ արձակվեցին: Չնայած յուրաքանչյուր խաղալիք տեղադրված էր ստվարաթղթե պատյանում, որը կցված էր հետևի բացիկի վրա, հետագա փորձարկումները ցույց տվեցին, որ ստվարաթուղթը արագորեն քայքայվում է ծովի ջրի մեջ՝ թույլ տալով լողացողներին փախչել: Ի տարբերություն շատ լոգանքի խաղալիքների, Friendly Floatees-ը անցք չունի դրանց մեջ, որպեսզի ջուր չվերցնեն:

Սիեթլի օվկիանոսագետներ Քերթիս Էբբեսմայեր և Ջեյմս Ինգրահեմ, ովքեր աշխատում էին օվկիանոսի մակերևութային հոսանքի մոդելը , սկսեցին ուսումնասիրել իրենց պրոգրեսը։ 28800 օբյեկտների զանգվածային արձակումը օվկիանոս միանգամից զգալի առավելություններ էր տալիս 500–1000 դրեյֆ շշերի արձակման ստանդարտ մեթոդի համեմատ։ Խաղաղ օվկիանոսից օբյեկտների վերականգնման արագությունը սովորաբար կազմում է մոտ 2%, այնպես որ, քան 10-ից 20 վերականգնումը, որը սովորաբար դիտվում է շշի շիշի արտանետման դեպքում, երկու գիտնականները ակնկալում էին, որ դրանք ավելի մոտ են 600-ի: Նրանք այդ ժամանակ նաև հետևում էին տարբեր օբյեկտներ, ներառված 61,000 Nike կոշիկներ, որոնք կորել էին օվկիանոսում 1990 թվականին։

Դեպքից տասը ամիս անց, առաջին Floateeները սկսեց ողողվել Ալյասկայի ափի երկայնքով:Առաջին տաս խաղալիքները բացահայտվել էին Սիտկա, Ալյասկայի մոտ Նոյեմբերի 16 1992 թվականին, 32 000 սկզբնակետից։ Էբբեսմայերը և Ինգրահեմը կապվել է ծովափնյա աշխատակիցների, ափամերձ հատվածի աշխատողների և տեղի բնակիչների հետ՝ գտնելու հարյուրավոր Floateeներ 850 կիլոմետր ափի վրա: Մեկ այլ ծովափնյա խաղալիք հայտնաբերեց 20 խաղալիք 1992 թվականի նոյեմբերի 28-ին, և ընդհանուր առմամբ 400-ը գտնվեց Ալյասկայի ծոցի արևելյան ափին մինչև 1993 թվականի օգոստոս ընկած ժամանակահատվածում: Սա ներկայացնում էր 1,4% վերականգնման մակարդակ: Դեպքերը գրանցված են Ինգրահեմի OSCUR (Օվկիանոսի մակերևույթի հոսանքների սիմուլյացիա) համակարգչային մոդելում, որն օգտագործում է օդի ճնշման չափումները 1967 թվականից սկսած՝ օվկիանոսներում քամու ուղղությունն ու արագությունը և դրա հետևանքով մակերևութային հոսանքները հաշվարկելու համար: Ինգրահեմի մոդելը ստեղծվել է ձկնորսությանը օգնելու համար, սակայն այն նաև օգտագործվում է կանխատեսելու flotsam-ի շարժումները կամ ծովում կորածների հավանական գտնվելու վայրը:

Օգտագործելով իրենց մշակած մոդելները՝ օվկիանոսագետները 1996 թվականին ճիշտ կանխատեսեցին խաղալիքների հետագա ցամաքները Վաշինգտոն նահանգում և տեսություն դրեցին, որ մնացած «Floatee»-ներից շատերը կհայտնաբերվեին Ալյասկայում, դեպի արևմուտք՝ դեպի Ճապոնիա, ետ՝ դեպի Ալյասկա, այնուհետև Բերինգի նեղուցով շարժվեց դեպի հյուսիս և հայտնվեց Արկտիկայի սառույցի մեջ: Դանդաղ շարժվելով դեպի բևեռը նրանք կանխատեսեցին, որ այս տեղի կունենար հինգ կամ վեց տարի, որպեսզի խաղալիքները հասնեին Հյուսիսային Ատլանտիկան։ Նրանք կանխատեսում էին, որ հինգ կամ վեց տարի կպահանջվի, որպեսզի խաղալիքները հասնեն այնտեղ, որտեղ սառույցը կհալվի և կթողնի դրանք: 2003թ. հուլիսից դեկտեմբեր ընկած ժամանակահատվածում The First Years Inc.-ն առաջարկեց 100 ԱՄՆ դոլարի խնայողական պարտատոմսերի պարգև յուրաքանչյուրին, ով վերականգնեց նավը Նոր Անգլիայում, Կանադայում կամ Իսլանդիայում:

2004 թվականին ավելի շատ խաղալիքներ են հայտնաբերվել, քան նախորդ երեք տարիներին: Այնուամենայնիվ, դեռևս կանխատեսվում էր, որ այս խաղալիքներից շատերը կուղևորվեն դեպի արևելք Գրենլանդիայի կողքով և 2007թ.-ին կհասնեն Միացյալ Թագավորության հարավ-արևմտյան ափերին: 2007թ. հուլիսին թոշակառու ուսուցիչը Դևոնի ափին հայտնաբերել է պլաստիկ բադ, իսկ բրիտանական թերթերը սխալմամբ հայտարարեց, որ Floatees-ը սկսել են ժամանել[4]: Սակայն պատմությունը հրապարակելուց հաջորդ օրը Western Morning News-ը, տեղական Devon թերթը, հաղորդում է, որ Սաութհեմփթոնի Ազգային օվկիանոսագրության կենտրոնի բժիշկ Սայմոն Բոքսալը զննել է խաղալիքը և որոշել, որ բադը Floatee չէ:[5]

Արևից և ծովի ջրից սպիտակեցված բադերն ու կավները սպիտակել էին, բայց կրիաներն ու գորտերը պահպանել էին իրենց սկզբնական գույները։

Ժառանգություն

խմբագրել

Առնվազն երկու մանկական գիրք ոգեշնչվել է Floatees-ից։1997 թվականին, Clarion Books հրատարակեց Ducky (0-395-75185-3), որը գրված է Եվա Բանթինգի կողմից և նկարազարդված Կալդեկոտի մեդալակիր Դեյվիդ Վիշնևսկու կողմից: Հանս Քրիստիան Անդերսենի անվան մրցանակի դափնեկիր Էրիկ Կարլեն գրել է 10 Little Rubber Ducks (Harper Collins 2005, 978-0-00-720242-3).[6]

1997 թվականին Black Swan տպագրեց That Awkward Age (Transworld 1997, 978-0552996716), Մերի Սելբիի կողմից գրված կատակերգություն, որտեղ մի քանի բադեր հայտնաբերվում են Լյուիս կղզու մոտ, որոնցից մեկը գնվում է աճուրդում և դիտվում է որպես հաստատակամության փոխաբերություն:

2003 թվականին Ռիչ Էյլբերտը երգ է գրել "Yellow Rubber Ducks" հիշելով բադերի ճանապարհորդությունը: 2011 թվականին նա երգը հրապարակեց որպես YouTube տեսահոլովակ, Yellow Rubber Ducks.

2011 թվականին Դոնովան Հոնը հրապարակել է Moby-Duck: The True Story of 28,800 Bath Toys Lost at Sea and of the Beachcombers, Oceanographers, Environmentalists, and Fools, Including the Author, Who Went in Search of Them (Viking, 978-0-670-02219-9)[7]

2014 թվականի հունիսի 20-ին Disney Channel-ը և Disney Junior-ը ցուցադրեցին Lucky Duck, կանադական-ամերիկյան անիմացիոն հեռուստաֆիլմ, որը հիմնված է Friendly Floatees-ի վրա և ոգեշնչված է նրանցից:[8]

2014 թվականի իր «The Cartographer Tries to Map a Way to Zion,» բանաստեղծությունների ժողովածուում բանաստեղծ Քեյ Միլլերը բանաստեղծություն է նվիրում Friendly Floateesներին։

Արտահոսքը հիշատակվել է 2022 թվականի «Placid Plastic Duck Simulator» խաղում որպես «պատահական բադի փորձ», որը կարելի է լսել ռադիոյով երաժշտության միջև:

Խաղալիքներն իրենք դարձել են կոլեկցիոների իրեր՝ հասնելով մինչև 1000 դոլարի:

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. Hohn, Donovan (2011). Moby-duck: the true story of 28,800 bath toys lost at sea and of the beachcombers, oceanographers, environmentalists, and fools, including the author, who went in search of them. New York: Viking. ISBN 978-0-670-02219-9.
  2. Gessell, Donna A. (2023-01-10). Better Learning through Plastic?: The Moby-Duck Saga and Pedagogy. Edinburgh University Press. էջեր 276–298. ISBN 978-1-3995-1173-5.
  3. Agnihotri, Arpita; Bhattacharya, Saurabh (2023). Ever Given: The Vessel in Conflict With the Suez Canal Authority. 1 Oliver's Yard, 55 City Road, London  EC1Y 1SP  United Kingdom: SAGE Publications: SAGE Business Cases Originals. ISBN 978-1-5296-0765-9. {{cite book}}: no-break space character in |location= at position 17 (օգնություն)CS1 սպաս․ location (link)
  4. "First of the plastic duck invasion fleet makes landfall on the Devon coast". The Times.
  5. Expert rules out toy duck as lost ocean adventurer". Western Morning News.
  6. Wilkinson, Carl (17 February 2012). «Ugly Ducklings». Financial Times. Վերցված է 21 February 2012-ին.
  7. «Moby-Duck: The True Story of 28,800 Bath Toys Lost at Sea by Donovan Hohn». The Guardian. 30 March 2012.
  8. "Lucky Duck". Disney Junior.

Մեջբերումներ

խմբագրել

Հղումներ

խմբագրել