Կարապետ Ռուբինյան

	Կարապետ Ռուբենի Ռուբինյան
	Կարապետ Ռուբինյան, 2011 թ․
	ՀՀ Ազգային ժողովի փոխնախագահ
	ՀՀ Ազգային ժողովի փոխնախագահ
1995 - 1998 թ.
Նախագահ	Բաբկեն Արարքցյան
Հրաժարում	1998 թ.
	ՀՀ Նախագահի վերահսկողական ծառայության պետ
	ՀՀ Նախագահի վերահսկողական ծառայության պետ
1993 - 1995 թ.
	Երևանի փոխքաղաքապետ
	Երևանի փոխքաղաքապետ
1992 - 1993 թ.
	Երևանի Շենգավիթի շրջխորհրդի նախագահ
	Երևանի Շենգավիթի շրջխորհրդի նախագահ
1991 - 1992 թ.
Կուսակցություն՝	ՀՀՇ (1989-2010, 2013-2015);
Կրթություն՝	Հայաստանի Պետական Ճարտարագիտական Համալսարան;
Մասնագիտություն՝	Ճարտարագետ-էլեկտրիկ
Գործունեություն՝	Քաղաքական և ; հասարակական գործիչ
Ազգություն	Հայ
Դավանանք	Հայ առաքելական ; շրջափակելless
Ծննդյան օր	սեպտեմբերի 14, 1957 (67 տարեկան)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Հայր	Ռուբեն Ռուբինյան (1923-1999)
Մայր	Մարիամ Կարապետյան (1924-2012)
Ամուսին	Ծովիկ Կասաբյան (1974)
Զավակներ	Լևոն (1982), Ռուբեն (1990), Մարիամ Լուսե (2014)
Կայք՝	rubinyan.wordpress.com
Ինքնագիր
Karapet Rubinyan

Կարապետ Ռուբենի Ռուբինյան (սեպտեմբերի 14, 1957(1957-09-14), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), Հայաստանի քաղաքական և հասարակական գործիչ, Հայաստանի Ազգային ժողովի փոխնախագահ (1995-1998), Հայաստանի Նախագահի վերահսկողական ծառայության ղեկավար (1993-1995), Երևանի փոխքաղաքապետ (1992-1993), Շենգավիթի շրջխորհրդի գործկոմի նախագահ (1991-1992)։

Կենսագրություն

1964-1974 թվականներին սովորել և ավարտել է Երևանի Բելինսկու անվան թիվ 38 միջնակարգ դպրոցը։
1974-1979 թվականներին սովորել և ավարտել է Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանը՝ ստանալով ճարտարագետ-էլեկտրիկի որակավորում։
1979-1991 թվականներին աշխատել է «Հայհաստոց» գիտաարտադրական միավորումում որպես ճարտարագետ, ԽՍՀՄ «ՎՆԻԻ Ստանդարտէլեկտրո» ինստիտուտի հայաստանյան մասնաճյուղում՝ ավագ ճարտարագետ, «Տրանզիստոր» գիտաարտադրական միավորումում՝ ավագ ճարտարագետ, առաջին կարգի ճարտարագետ-կոնստրուկտոր, սեկտորի վարիչ, ապա՝ հաշվողական-տեղեկատվական կենտրոնի պետ։
1988 թվականից եղել է Ղարաբաղյան շարժման, իսկ այնուհետև Հայոց Համազգային Շարժման ակտիվ մասնակից։
1989-1990 թվականներին «Տրանզիստոր» ԳԱՄ ջոկատի կազմում մասնակցել է ԼՂՀ Հադրութի շրջանի Բլութան գյուղի պաշտպանության գործողություններին։
1991-1999 թվականներին անընդմեջ ընտրվել է Հայոց Համազգային Շարժման վարչության անդամ։
1990 թվականին ընտրվել է ՀՀ Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր, աշխատել տեղական ինքնակառավարման հարցերի մշտական հանձնաժողովում։
1991 թվականի հունվարին ընտրվել է Երևանի Շենգավիթի շրջանի շրջխորհրդի նախագահ։
1992 թվականի հունիսին նշանակվել է Երևանի քաղգործկոմի նախագահի տեղակալ, իսկ դեկտեմբերին հրաժարական է տվել՝ քաղգործկոմի նախագահ Համբարձում Գալստյանի հրաժարականի կապակցությամբ։
1993 թվականի հունվարին ՀՀ Նախագահի հրամանագրով նշանակվել է ՀՀ Նախագահին առընթեր վերահսկողական ծառայության ղեկավար։
1995 թվականի մայիսին ընտրվել է ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր։
1995 թվականի հուլիսին ընտրվել է ՀՀ Ազգային ժողովի փոխնախագահ։
1997 թվականի հունիսին, հանդիսանալով Սևծովյան տնտեսական համագործակցության (Organization of the Black Sea Economic Cooperation - OBSEC) միջխորհրդարանական վեհաժողովի հայաստանյան խորհրդարանական պատվիրակության ղեկավար, ընտրվել է Սևծովյան տնտեսական համագործակցության միջխորհրդարանական վեհաժողովի փոխնախագահ։
1998 թվականի փետրվարին հրաժարական է տվել Հայաստանի Ազգային ժողովի փոխնախագահի պաշտոնից և ընդգրկվել ՀՀ Ազգային ժողովի ֆինանսավարկային, բյուջետային և տնտեսական հարցերի մշտական հանձնաժողովում։ Նույն օրերին կասեցրել է իր անդամությունը Հայոց Համազգային Շարժման վարչությանը՝ վարչության նախագահի հետ սկզբունքային տարաձայնություններ ունենալու և որդեգրված ուղու հետ չհամաձայնվելու պատճառով։ Դեկտեմբերի 22-ին ընտրվել է Շենգավիթի ՀՀՇ խորհրդի նախագահ։
1999 թվականի հունվարի 16-ին մի խումբ համախոհներով հիմնել են «ԵվրոՈւղի» հասարակական կազմակերպությունը և ընտրվել է այդ կազմակերպության խորհրդի նախագահ։ Մայիսին մի խումբ համախոհներով հիմնել են «Արմատ» ժողովրդավարության և քաղաքացիական հասարակության կենտրոնը։
2006 թվականին մի խումբ համախոհներով հիմնել են «Քաղաքացիական անհնազանդություն» շարժումը։
2007 թվականին ակտիվորեն մասնակցել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նախագահական մրցարշավին, եղել է Շենգավիթի նախընտրական շտաբի ղեկավարի տեղակալ։
2008 թվականին մասնակցել է ընտրություններին հաջորդած ընդդիմադիր շարժմանը՝ մեղադրելով իշխանություններին նախագահական ընտությունների արդյունքները կեղծելու մեջ^[1]։ Մարտի 1-ի ընդդիմադիր ցուցարարների ջարդից հետո, մարտի 3-ին ձերբակալվել և իշխանությունը զավթելու մեղադրանքով 71 օր պահվել է «Երևան-Կենտրոն» քրեա-կատարողական հիմնարկում (КГБ)։
2008 թվականի մայիսին մի խումբ համախոհներով հիմնել է ՀՀ քաղաքական բանտարկյալների և հալածյալների պաշտպանության կոմիտեն^[2]։ Ամռանը անդամագրվել է նորաստեղծ Հայ Ազգային Կոնգրեսին։
2009 թվականի մայիսին, չառաջադրվելով թեկնածու, ակտիվորեն մասնակցել է Երևանի Ավագանու ընտրությունների Հայ Ազգային Կոնգրեսի մրցարշավին, եղել է Շենգավիթի նախընտրական շտաբի ղեկավարի տեղակալ։ Հուլիսին, ՀՀՇ համագումարից հետո, բաց նամակով դիմել է ՀՀՇ անդամներին ու դուրս եկել Հայոց համազգային շարժում կուսակցությունից։
2011 թվականի հունվարին նախաձեռնել է Առցանց Ազատականների Ալյանսը՝ 3Ա։ Ապրիլի 15-ին հայտարարել է Հայ Ազգային Կոնգրեսին իր անդամությունը դադարեցնելու մասին։ Սեպտեմբերից սկսել է թղթակցել EJournal էլեկտրոնային ամսագրին^[3]։
2012 թվականի մարտին «Ժառանգություն» և «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցությունների հրավերով ընդգրկվել է այդ կուսակցությունների անդամներից և հասարակական հատվածի ներկայացուցիչներից կազմված «Ժառանգություն» կուսակցության ՀՀ Ազգային ժողովի ընտրությունների համամասնական ցուցակում։ Ընդգրկվել է նաև «Ժառանգություն» կուսակցության ընտրական շտաբի կազմում՝ որպես քաղաքական խորհրդական։
2013 թվականին ՀՀՇ կուսակցության վերանվանումից հետո Ալեքսանդր Արզումանյանի, Արարատ Զուրաբյանի, Հովհաննես Իգիթյանի և այլոց հետ հիմնադրել է «Հայոց համազգային շարժում» կուսակցությունը։
2015 թվականի օգոստոսի 28-ին դադարեցրել է իր անդամակցությունը «Հայոց համազգային շարժում» կուսակցությանը։
Ընտանյոք ապրում է Երևանում, հայրական տանը։ Հայրը՝ Ռուբեն Ռուբինյան (1923-1999), մայրը՝ Մարիամ Կարապետյան (1924-2012)։ Ավագ որդին՝ Լևոնը (ծնված 1982 թ․), տնտեսագետ է, ամուսնացած է։ Կրտսեր որդին՝ Ռուբենը (ծնված 1990 թ․), քաղաքագետ է, ավարտել ԵՊՀ-ն, Լոնդոնի UCL-ի ու Կրակովի Յագելոնյան համալսարանների մագիստրատուրաները և 2018 թվականի մայիս ամսին նշանակվել է ԱԳ փոխնախարար։ Աղջիկը՝ Մարիամ Լուսեն ծնվել է 2014 թ.:

Ծանոթագրություններ

↑ 2008 Human Rights Report: Armenia Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor 2008 Country Reports on Human Rights Practices. Փետրվար 25, 2009։^{(անգլերեն)}
↑ ՀՀ քաղաքական բանտարկյալների և հալածյալների պաշտպանության կոմիտե։ (չի թարմացվում)
↑ "Armenian EJournal" էլեկտրոնային ամսագրի www.ejournal.am կայքն այլևս չի գործում։

Արտաքին հղումներ

[1] 2008 Human Rights Report: Armenia Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor 2008 Country Reports on Human Rights Practices. Փետրվար 25, 2009։^{(անգլերեն)}

[2] ՀՀ քաղաքական բանտարկյալների և հալածյալների պաշտպանության կոմիտե։ (չի թարմացվում)

[3] "Armenian EJournal" էլեկտրոնային ամսագրի www.ejournal.am կայքն այլևս չի գործում։

[1]

[2]

[3]