Ժան Էլոյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Էլոյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Ժան Սեդրակի Էլոյան (փետրվարի 6, 1912[1][2], Բաշքյոյ, Խնուս, Էրզրումի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1][2] - մարտի 3, 1984[2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), հայ դերասան, ասմունքող, ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1965)[3]։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 6, 1912[1][2] |
| Ծննդավայր | Բաշքյոյ, Խնուս, Էրզրումի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[1][2] |
| Մահացել է | մարտի 3, 1984[2] (72 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2] |
| Կրթություն | Գյումրիի Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն[1] |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Ազգություն | հայ |
| Մասնագիտություն | դերասան և ասմունքող |
| Աշխատավայր | Վանաձորի դրամատիկական թատրոն[1], Գյումրիի Վարդան Աճեմյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոն[1] և Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ակադեմիական թատրոն[1] |
| Ընտրանի | Հյուսիսային ծիածան, Եռանկյունի, Հարսնացու հյուսիսից և Քանի դեռ ապրում ենք… |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Կենսագրություն
խմբագրելԺան Էլոյանը ծնվել է Էրզրումի նահանգի Խնուս գավառի Էլպիս գյուղում։ 1929 թվականին ընդունվել է Գյումրու դրամատիկական թատրոն-ստուդիա։ 1931-1933 թվականներին եղել է Կիրովականի թատրոնի դերասան, 1933-1958 թվականներին՝ Լենինականի ֆիլհարմոնիայի տնօրենը[4][5]։
Ստեղծագործական գործունեություն
խմբագրելԿիրովականում խաղացել է բազմաթիվ դերեր, որոնցից են՝ Վարազդատ՝ Լյուդվիգ Միքայելյանի «Վարազդատ», Ալեքսանդր՝ Վրթանես Փափազյանի «Ժայռ», Ֆրիդրիխ Շիլլերի «Ավազակներ», Սեյրան՝ Շիրվանզադեի «Նամուս», Գագիկ թագավոր՝ Դերենիկ Դեմիրճյանի «Երկիր հայրենի», Արա Գեղեցիկ՝ Նաիրի Զարյանի «Արա Գեղեցիկ» և այլն։
1958 թվականից եղել է Երևանի Սունդուկյանի անվան թատրոնի դերասան, որտեղ խաղացել է Խաչատուր Աբովյանի «Վերք Հայաստանին», Եղիշե Չարենցի «Խմբապետ Շավարշը», Խաչիկ Դաշտենցի «Ֆայտոն Ալեքը», Պարույր Սևակի «Անլռելի Զանգակատունը», Գևորգ Էմինի «Սաունցիների պարը» և այլ ներկայացումներում։
Զբաղվել է ռեժիսուրայով Մռավյանի անվան թատրոնում։ 1960 թվականից սկսել է նկարահանվել կինոյում։
Խաղացել է «Հյուսիսային ծիածան», «Հարսնացու հյուսիսից», «Դեռ ապրում ենք», «Եռանկյունի» ֆիլմերում։
1965 թվականին արժանացել է ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստի կոչմանը[6]։
Գրականություն
խմբագրել- Գևորգ Աբաջյան, Ժան Էլոյան. Դերասանի կյանքն ու բեմական գործունեությունը, Երևան, 1976, 106 էջ։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. Այվազյան — Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2005. — հատոր 1. — էջ 408.
- ↑ «Ժան Էլոյան - Armenpress | History». history.armenpress.am (armenian). Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 18-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ «Жан Элоян». Кино-Театр.РУ. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 18-ին.
- ↑ «Театральная Энциклопедия. драма опера балет оперетта цирк эстрада драматург режиссер». www.gumer.info. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 18-ին.
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել | Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Էլոյան» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 37)։ 
|