Էլիզաբեթ Բադինթե
Էլիզաբեթ Բադինթե (ֆր.՝ Élisabeth Badinter, մարտի 5, 1944[2], Բուլոն Բիյանկուր[3][8]), ֆրանսիացի գիտնական-փիլիսոփա և պատմաբան։ Առավել հայտնի է ֆեմինիզմի և հասարակության մեջ կնոջ դերի մասին իր փիլիսոփայական տրակտատներով։ Նա հանդես է գալիս լիբերալ ֆեմինիզմի և Ֆրանսիայում կին աշխատանքային միգրանտների իրավունքների պաշտպանության համար։ 2010 թվականին «Marianne» ամսագրի կողմից անցկացված հարցման արդյունքներով Բադինթեին անվանել են «ամենաազդեցիկ մտավորականը» Ֆրանսիայում՝ հիմնականում կանանց և մայրության իրավունքների մասին նրա գրքերի համար[9]։
| Էլիզաբեթ Բադինթե ֆր.՝ Élisabeth Badinter[1] | |
|---|---|
| Ծնվել է | մարտի 5, 1944[2] (80 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Բուլոն Բիյանկուր[3] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա[1] |
| Կրթություն | Էլզասի դպրոց[4] և Փարիզ 1 Պանթեոն-Սորբոն համալսարան |
| Ազդվել է | Alain Finkielkraut?, Ռենե Դեկարտ, Սիմոնա դը Բովուար, Մարի Ժան Անտուան Նիկոլա դը Կոնդորսե, Էմիլի դյու Շատլե և Դենի Դիդրո |
| Երկեր | Die Mutterliebe. Geschichte eines Gefühls vom 17. Jahrhundert bis heute? |
| Մասնագիտություն | փիլիսոփա, պատմաբան, դոցենտ և կանանց իրավունքների պաշտպան |
| Աշխատավայր | Պոլիտեխնիկական դպրոց[1] և Publicis? |
| Ամուսին | Ռոբերտ Բադինթե[4] |
| Ծնողներ | հայր՝ Marcel Bleustein-Blanchet?[4], մայր՝ Sophie Vaillant? |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | նախագահ |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Երեխաներ | Judith Badinter?, Benjamin Badinter? և Simon Badinter? |
Բադինթեը համարվում է Publicis Groupe գովազդի և հասարակայնության հետ կապերի գծով բազմազգ ընկերության ամենախոշոր բաժնետերը և նրա վերահսկիչ խորհրդի նախագահը[10]։ Ֆորբսի տվյալներով նա եղել է 2012 թվականի Ֆրանսիայի ամենահարուստ քաղաքացիներից մեկը (մոտ 1,8 միլիարդ դոլար կարողությամբ)[11]։
Կենսագրություն խմբագրել
Էլիզաբեթ Բադինթեն (օրիորդական ազգանունը՝ Բլյուստեյն-Բլանշե) ծնվել է 1944 թվականի մարտի 5-ին Բուլոն-Բիյանկուր քաղաքում (Ֆրանսիա)։ Էլիզաբեթ Բադինթեն Սոֆի Վայանի և «Publicis»-ի հիմնադիր Մարսել Բլյուստեյն-Բլանշեի դուստրն է։ Սոֆի Վայանը ֆրանսիացի քաղաքական առաջնորդ և քաղաքացիական ակտիվիստ Էդուարդ Վայանի թոռնուհին է։ Սոֆիի մայրը որպես կաթոլիկ է դաստիարակվել, իսկ ամուսնությունից հետո ընդունել է հուդայականություն։
Էլիզաբեթը և նրա երկու քույրերը դաստիարակվել են ծնողների կողմից, ովքեր հավատում էին սեռերի հավասարությանը[12]։ Էլիզաբեթը միջնակարգ կրթություն է ստացել Փարիզի «L'école alsacienne» մասնավոր դպրոցում։ Դեռահաս տարիքում Բադենթերը ընթերցել է Սիմոնա դը Բովուարի «Երկրորդ սեռ» աշխատանքը, որը խորապես ազդում է նրա հայացքների վրա՝ ոգեշնչելով նրան ընդունվել Սորբոնի համալսարանի փիլիսոփայության դոկտորանտուրա։ Նա համարվում է ֆրանսիական Լուսավորության դարաշրջանի պատմության մասնագետ[13]։
Կարիերա խմբագրել
Վերապատրաստումից հետո Բադինթեն դասավանդել է Պոլիտեխնիկական դպրոցում[14]։ Նրա «L'Amour en plus» առաջին գիրքը լույս է տեսել 1980 թվականին, որտեղ հարց է բարձրացնում՝ արդյոք մայրական սերը զուտ բնական բնազդ է, թե՞ միտում, որն ամրապնդվում է մշակութային համատեքստում, որտեղ ակնկալվում է մայրական մտերմական վերաբերմունք[15]։
Իր «L'un est l'autre» քննադատական աշխատության մեջ, որը հրապարակվել է 1987 թվականին, Բադինթեն արտացոլում է գենդերային ինքնության մեջ արական և կանացի հատկությունների փոխլրացումը և կոնֆլիկտները, որոնք առաջանում են, երբ այդ փոխլրացումը դրվում է ճնշման տակ։ Բադինթեն եզրակացնում է, որ գենդերային նմանությունների նոր դարաշրջանը կհանգեցնի գենդերային ինքնության փոփոխության և բարոյական արժեքների հեղափոխության[16]։
Նրա 2003 թվականի տրակտատը՝ «La fausse» երթուղին, վերաբերում է ֆրանսիացի ֆեմինիստների կողմից կանանց նկատմամբ բռնություններին և ոտնձգություններին։ «Կանանց իշխանության և բռնության համակարգված ժխտումը, կանանց մշտական պատկերումը որպես ճնշված և հետևաբար անմեղ, խորացնում է պառակտված մարդկության պառակտումը, մի կողմից արական ճնշումների զոհեր, մյուս կողմից՝ ամենազոր դահիճներ»[17]։ Նա քննադատում է ֆեմինիստական շարժման էսսենցիալիստներին՝ պնդելով, որ «տղամարդը թշնամի չէ»[18]։
Անձնական կյանք խմբագրել
1966 թվականին Էլիզաբեթն ամուսնացավ փաստաբան Ռոբերտ Բադինթեի հետ, ով Միտերանի օրոք դարձավ արդարադատության նախարար[19]։ Էլիզաբեթ և Ռոբերտ Բադինթեներն ունեն մեկ դուստր և երկու որդի։
Պարգևներ և մեծարանքներ խմբագրել
.svg){kind=small}
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bibliothèque nationale de France Record #11889838d // BnF catalogue général (ֆր.) — Paris: BnF.
- ↑ 2,0 2,1 filmportal.de — 2005.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #115366539 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 http://www.ajpn.org/personne-elisabeth-Bleustein-Blanchet-11251.html
- ↑ http://www.culture.gouv.fr/Nous-connaitre/Organisation/Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres/Nomination-ou-promotion-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-Cinquantenaire
- ↑ Académie française (ֆր.)
- ↑ Journal de Monaco (ֆր.): Bulletin officiel de la Principauté — Monaco: 2011. — Iss. 8044. — P. 2329. — ISSN 1010-8742
- ↑ «Badinter, Elisabeth». Current Biography Yearbook 2011. Ipswich, MA: H.W. Wilson. 2011. էջեր 33–36. ISBN 9780824211219.
- ↑ Kramer, Jane (2011 թ․ հուլիսի 25). «Against Nature: Elisabeth Badinter's contrarian feminism». The New Yorker. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 29-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
- ↑ Lutter contre le voile et… être chargée de la com’ de l'Arabie Saoudite: le troublant mélange des genres d'Elisabeth Badinter Արխիվացված 2016-04-28 Wayback Machine, Metronews, 5 April 2016.
- ↑ The World's Billionaires List Արխիվացված 2018-12-25 Wayback Machine, Forbes, March 2012.
- ↑ «Elisabeth Badinter profile». jwa.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
- ↑ «Against Nature». The New Yorker. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
- ↑ Davies, Lizzy (2010 թ․ փետրվարի 12). «French philosopher says feminism under threat from 'good motherhood'». The Guardian. London. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
{{cite news}}: More than one of|archivedate=and|archive-date=specified (օգնություն); More than one of|archiveurl=and|archive-url=specified (օգնություն) - ↑ Renterghem, Marion Van (2016 թ․ հունիսի 19). «Elisabeth Badinter, la griffe de la République». Le Monde.fr (ֆրանսերեն). ISSN 1950-6244. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
{{cite news}}: More than one of|accessdate=and|access-date=specified (օգնություն); More than one of|archivedate=and|archive-date=specified (օգնություն); More than one of|archiveurl=and|archive-url=specified (օգնություն) - ↑ Collard, Chantal (1987). «"Anthropologie comme mythe d'origine du rapport entre les sexes." Compte Rendu: Elisabeth BADINTER : L'un est l'autre. Des relations entre hommes et femmes, Odile Jacob, Paris, 1986, 367 p.» (PDF). Anthropologie et Sociétés. erudit.org. 11 N.1: 161–167. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2017 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 22-ին.
- ↑ Badinter, Elisabeth. Fausse route. Editions Odile Jacob. էջ 113.
- ↑ «Elisabeth Badinter profile». jwa.org. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ Elisabeth Badinter profile Արխիվացված 2020-10-02 Wayback Machine, jwa.org.
- ↑ «Université Libre de Bruxelles – Docteurs Honoris Causa – page 2». ulb.ac.be. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 9-ին.
- ↑ Sovereign Ordonnance n° 3.540 of 18 November 2011 Արխիվացված 11 Հունվար 2022 Wayback Machine : promotions or nominations in the Order of Cultural Merit
- ↑ «Nominations dans l'Ordre des Arts et Lettres – Cinquantenaire de l'ordre – 2008». culture.gouv.fr. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 1-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 9-ին.
- ↑ «Rentrée académique 2004–2005: remise des insignes de docteur Honoris Causa à Elisabeth Badinter». ulg.ac.be (ֆրանսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ փետրվարի 9-ին.