Եվգենի Անդրիկանիս

Եվգենի Նիկոլայի Անդրիկանիս (դեկտեմբերի 27, 1909(1909-12-27), Փարիզ - դեկտեմբերի 19, 1993(1993-12-19), Մոսկվա, Ռուսաստան), սովետական օպերատոր, ռեժիսոր, սցենարիստ և դերասան է։ 1982 թ. ճանաչվել է ՌԽՖՍՀ-ի ժողովրդական դերասան։ 1978 թ. ստացել է Լենինի մրցանակ, 1968 թ. դարձել է Խորհրդային Միության կոմունիստական կուսակցության (ԽՄԿԿ) անդամ։

Եվգենի Անդրիկանիս Евгений Андриканис
Ծնվել է	դեկտեմբերի 27, 1909(1909-12-27)
Ծննդավայր	Փարիզ
Մահացել է	դեկտեմբերի 19, 1993(1993-12-19) (83 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Գերեզման	Պրեոբռաժենսկոե գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն,  Խորհրդային Ռուսաստան և  ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ
Մասնագիտություն	կինոօպերատոր, կինոռեժիսոր և սցենարիստ
Ամուսին	Galina Pyshkova? և Galina Nikolayevna Zakharova?
Ծնողներ	Նիկոլայ Անդրիկանիս (հայր) Եկատերինա Շմիդ (մայր)
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ և մրցանակներ	և
Անդամություն	ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստների միություն
Երեխաներ	Tatyana Lavrova?
Կայք	IMDb

Կենսագրություն

Ծնվել է 1909 թ. դեկտեմբերի 14 Փարիզում։ Նիկոլայ Ադամի Անդրիկանիսի (1876-1947) և Եկատերինա Պողոսի Շմիդի (Ն.Պ. Շմիտի քույր) երրորդ զավակն է։ Վերադարձել են Մոսկվա 1916 թ.։ 1928 թ. երեկոյան ուսում է սկսել որպես կինոօպերատոր կինոտեխնիկումում։ Ցերեկը աշխատում էր որպես Գոսկինոյի կինոֆաբրիկայի օպերատորի օգնական։ Ավարտել է ՎԳԻԿ-ի օպերատորական բաժինը 1932 թ. (Ա.Ա. Լեվիցկիի արհեստանոց)։ 1933-1934 թթ. ծառայել է Կարմիր բանակում։ 1937 թ.-ից եղել է «Մոսֆիլմ» -ի օպերատոր, վավերագրական և խաղարկային կինոյի ռեժիսոր։ Մինչև ինքնուրույն աշխատանքի անցնելը եղել է «Նրբագեղ կյանք», «Երազողները», «Տիեզերական չվերթ», «Հաղթողների սերունդ» ֆիլմերի օպերատորի օգնականը։ Առաջին աշխատանքներից ամենանշանակալիցը դարձել է Յուլի Ռայզմանի «Մաշենկա» ֆիլմը։ 1942-1944 թթ. եղել է ռազմաճակատային կինոխմբերի օպերատոր։ 1960 թ.-ից հանդես էր գալիս որպես ռեժիսոր։ Իր ստեղծած ֆիլմերից է «Հյուսիսային վիպակ»-ը, որը պատմում է ռուսական սպայի՝ Պողոս Բեստուժևի և 60-ական թթ.-ի լենինգրադյան նկարչի մասին։ 1966 թ.-ի կեսերին Անդրիկանիսը հեռացավ «Մոսֆիլմ»-ից և սկսեց աշխատել հեռուստատեսությունում։ Հետագայում դարձել է վավերագրական կինոյի ռեժիսոր։ Մահացել է 1993 թ. դեկտեմբերի 19-ին։ Թաղված է Մոսկվայի Պրեոբրաժենսկու գերեզմանատանը։ Նրա դուստրը ՌԽՖՍՀ–ի ժողովրդական դերասանուհի Տ. Ե. Լավրովան է։

Մրցանակներ

• 1954 թ.- Կաննի միջազգային կինոփառատոնի մրցանակ օպերատորական աշխատանքի համար «Ալբանիայի մեծ մարտիկ Սկանդերբեգը» ֆիլմում
• 1975 թ.- Վասիլև եղբայրների անվան ՌԽՖՍՀ–ի պետական մրցանակ «Համաձայնության ճանապարհներով, համագործակցության ճանապարհներով» ֆիլմի համար
• 1978 թ.- Լենինի պարգև «Լենինյան ուղիով» ֆիլմի համար
• 1982 թ.- ՌԽՖՍՀ-ի ժողովրդական դերասան
• «Պատվո նշան» շքանշան և մեդալներ

Ֆիլմագրություն

Որպես օպերատոր

• «Գավրոշ» (1937)
• «Ճահճային զինվորներ» (1938)
• «Առաջին հեծելազորը» (1941)
• «Մաշենկա» (1942)
• «Օրեր և գիշերներ» (1943)
• «Մոսկվայի երկինքը» (1944)
• «Մեր երկրի երիտասարդությունը» (վավերագրական, 1945)
• «Հին վոդևիլ» (1946)
• «Մարիտե» (1947)
• «Երեք հանդիպում» (1948)
• «Պռժևալսկի» (1951)
• «Ալբանիայի մեծ մարտիկ Սկանդերբեգը» (Ալբանիայի հետ համատեղ 1953)
• «Օթելլո» (1955)
• «Պատմություններ Լենինի մասին» (1957)
• «Երեք ծովերի հետևում» (Հնդկաստանի հետ համատեղ 1957)

Որպես ռեժիսոր

• «Հյուսիսային վիպակ» (1960)
• «Մահապատժի ենթարկված արևածագին» (1964)
• «Ճանապարհորդություն Ֆրանսիայով» (վավերագրական, 1970)
• «Ֆրանսիայի որդին» (վավերագրական, 1970)
• «Հանուն խաղաղության և ընկերության» (վավերագրական, 1971)
• «Լենինյան ուղիով» (վավերագրական, 1976)
• «Մոսկվա-Փարիզ» (վավերագրական, 1976)
• «Հիշողության ճանապարհներով» (վավերագրական, 1979)
• «Սովետական սպորտ համար 6» (1986)
• «Նրանք և մենք» (վավերագրական, 1986)
• «Նա գրավում էր Զիմնին» (1987)
• «Ապրում էր անփույթ մարդը» (1988)
• «Տուն Կոմունայի հրապարակի վրա» (1988)
• «Նիկոլայ Բուխարին» (1989)
• «Յուրի Աֆանասև։ Դիրքի որոշում» (1990)
• «Եթե ես միլիոն ունենայի» (1991)

Որպես սցենարիստ

• «Հյուսիսային վիպակ» (1960)
• «Նրանք և մենք» (վավերագրական, 1986)
• «Նա գրավում էր Զիմնին» (1987)
• «Տուն Կոմունայի հրապարակի վրա» (1988)
• «Եթե ես միլիոն ունենայի» (1991)

Որպես դերասան

«Աչքեր» (էպիզոդիկ դեր) (1992)