Վիքիպեդիա

Դմիտրի Բորիսով

Դմիտրի Բորիսով (ռուս.՝ Дми́трий Дми́триевич Бори́сов, օգոստոսի 15, 1985(1985-08-15), Չեռնովցի, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս լրագրող, «Առաջին ալիքի» հաղորդավար, «Առաջին ալիք։ Համաշխարհային ցանց» ընկերության գլխավոր պրոդյուսեր (2015 թվականից), «Пусть говорят» (2017 թվականից) ծրագրի հաղորդավար։ «ՏԷՖԻ» ինդուստրիալ հեռուստատեսային մրցանակի դափնեկիր (2016 թվական, 2017 թվական)։ «Эхо Москвы» ռադիոկայանի հաղորդավար (2001-ից 2016 թվականներին), Ռունետի ակտիվ գործիչ, վավերագրական նախագծերի պրոդյուսեր։

Դմիտրի Բորիսով
Դիմանկար
Ծնվել էօգոստոսի 15, 1985(1985-08-15) (38 տարեկան)
ԾննդավայրՉեռնովցի, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՌուսական պետական հումանիտար համալսարան (2007)
Մասնագիտությունլրագրող, հեռուստահաղորդավար, ռադիոհաղորդավար, պրոդյուսեր և հաղորդավար
Ծնողներհայր՝ Դմիտրի Բակ
Պարգևներ և
մրցանակներ
Կայքddb.livejournal.com
 Dmitry Borisov Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Ծնվել է 1985 թվականի օգոստոսի 15-ին Չեռնովցիում։ Մանկությունն անցկացրել է Պանևեժիսում (Լիտվական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետություն), դպրոց է գնացել Մոսկվայում։

Ավարտել է Ռուսաստանի պետական հումանիտար համալսարանի պատմա-բանասիրական ֆակուլտետը, ստացել բանասերի, Ռուսաստանի և Գերմանիայի պատմության, մշակույթի և գրականության մասնագետի դիպլոմ։ Մասնագիտորեն զբաղվում է ֆրանսիական դրամատուրգիայով։ Բուհն ավարտելուց հետո ընդունվել է ՌՊՀՀ ասպիրանտուրա։

 
«Эха Москвы» ստուդիայում, 2005 թվականին

16 տարեկանից աշխատել է «Эхо Москвы» ռադիոկայանում, որտեղ հայտնվել է գլխավոր խմբագրին իր հաղորդման հայեցակարգով դիմելուց հետո[1]։ Առաջին փորձը ստացել է տեղեկատվության ծառայությունում (սկզբում՝ խմբագիր, ապա՝ լուրերի հաղորդավար), բացի այդ, Ալեքսանդր Բաղշչևի հետ վարել է «Серебро» գիշերային  երաժշտական ծրագիրը, որը հետագայում վերածվել է երեկոյան «Аргентум» ծրագրի, իսկ հետո՝ «Попутчики» և «Эходром»։ Բացի այդ, գործուղումների է մեկնել՝ «Եվրատեսիլից»[2] մինչև Բեսլան[3]։ Ռադիոյում վերջին եթերն անցկացրել է 2016 թվականի հունիսի 26-ին։

2006 թվականի մարտին հրավիրվել է «Առաջին ալիք»՝ որպես հաղորդավար նախ առավոտյան, ապա ցերեկային և երեկոյան նորությունների թողարկումների համար[3][4]։ Հեռուստաալիքի աշխատակազմն ընդունել է «Эху Москвы» գործընկեր Ելենա Աֆանասևային[5]։ 2008 թվականի մայիսի 9-ին «Առաջին ալիքով», Յուլիա Պանկրատովայի հետ՝ ուղիղ եթերում մեկնաբանել են Կարմիր հրապարակում տոնական շքերթի հեռարձակումը»[6][7]։

 
Դմիտրի Բորիսովը (աջից) Վլադիմիր Պուտինի հետ հանդիպման ժամանակ, 2011 թվականին

2011 թվականի ամռանից մինչև 2017 թվականի օգոստոսը վարել է «Время» լրատվական ծրագիրը՝ փոխարինելով իր գործընկերներին[8][9]։ Օգոստոսի 29-ից օգոստոսի 5-ը ժամը 18:00-ին մեծ «Вечерние новости» է[10]։ 2013 թվականի սեպտեմբերի 29-ին «Всем миром» բարեգործական հեռուստամարաթոնի հիմնական հաղորդավարներից մեկն էր, որը նվիրված էր Հեռավոր Արևելքում ջրհեղեղից տուժածներին[11]։

Նա 2014 թվականի Ձմեռային օլիմպիական խաղերի օլիմպիական կրակի փոխանցավազքի ջահակիրներից մեկն էր Մոսկվայում[8]։ 2014 թվականի փետրվարին «Առաջին ալիք» ծրագրով ներկայացրել է «Новостей» և «Время» հաղորդումները՝ Սոչիից օլիմպիական թիմի կազմում[12]։ Հետագայում 2015 թվականի փետրվարի 7-ին լրատվական ստուդիայում անց է կացրել «Առաջին Օլիմպիական։ Խաղերից մեկ տարի անց»[12]։

2015 թվականի հոկտեմբերից հանդիսանում է «Առաջին ալիք։ Համաշխարհային ցանց» ՓԲԸ գլխավոր պրոդյուսեր (2017 թվականի հունվարից՝ ԲԸ), որը զբաղվում է Առաջին ալիքի «Թվային հեռուստաընտանիքի» զարգացմամբ և դիրքի ամրապնդմաբ, այն միավորում  է «Дом кино», «Дом кино Премиум», «Бобёр», «Музыка Первого», «Время» և «Телекафе»  թեմատիկ ալիքները[13]։

2017 թվականի հունիսի 15-ին Տատյանա Ռեմեզովայի հետ որպես հիմնական հաղորդավար մասնակցել է «Ուղիղ եթեր Վլադիմիր Պուտինի հետ» ծրագրին[14]։

2014 թվականի օգոստոսի 14-ից Առաջին ալիքով Անդրեյ Մալախովի փոխարեն «Пусть говорят» թոք-շոուի հաղորդավարն է[15]։ 2018 թվականի սեպտեմբերի 8-ից նույն ալիքով «Эксклюзив» թոք-շոուի հաղորդավարն է[16]։

Կենդանի ամսագրում վարում է  ddb բլոգը[17][18]։ Թվիթթերի ակտիվ օգտատեր է (անուն՝ @ddb1):

Քննադատություն խմբագրել

«Իրինա Պետրովսկայան Բորիսովի վարքը բնութագրել է եթերում, որը նվիրված է Կեմերովոյի առևտրի կենտրոնում բռնկված հրդեհին, որպես «հոգեկան անեսթեզիա» կամ «ողբալի անզգուշություն»՝ նշելով ողբերգության հանդեպ վարողի անտարբերությունը ՝ «քամելու» ցանկության համակցությամբ, ծրագրի մասնակիցներից առավելագույն թվով հույզերի քանակությունը»[19]։ Մեկ այլ հեռուստաբան՝ «Սոբեսետնիկ» թերթի մեկնաբան Օլգա Սաբուրովան, նույնպես քննադատել է Դմիտրի Բորիսովին Կեմերովոյի ծրագրի սգո եթերի ժամանակ իր պահվածքի համար. «Մալախովան, ով ասես կշտամբել է, բայց նա կարողացել է, երբ պետք է օգտագործել մարդկությունը և ցույց տալ ողբալի դեմք, այնպես որ շատերը հավատում էին անկեղծությանը։ Իսկ Բորիսովի էնտուզիազմն ու խանդը դեմքից չեն իջնում, նույնիսկ երբ նա խոսում է դիակների մասին»[20]։

Ընտանիք խմբագրել

Հայրը՝ Դմիտրի Պետրովիչ Բաքը (ծնված՝ 1961 թվականին), ռուս բանասեր, գրական քննադատ, լրագրող, թարգմանիչ, Ռուսական հումանիտար համալսարանի պրոֆեսոր, Վլադիմիր Դալի անվան ռուսական գրականության պատմության պետական թանգարանի տնօրեն (2013 թվականից)[21]։ Մայրը՝ Ելենա Բորիսովնան, բանասեր է, տարբեր ժամանակներում աշխատել է ՌՊՀՀ-ում և Գնեսինների անվան երաժշտական ուսումնարանում[7]։

Մրցանակներ և անվանակարգեր խմբագրել

  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալությունը (23)՝ «Ռուսաստանի Դաշնությունում քաղաքացիական հասարակության զարգացմանն ուղղված տեղեկատվական ապահովման և ակտիվ հասարակական գործունեության համար»[22]։
  • 2008 թվական՝ Առաջին ալիքի մրցանակ, որպես լավագույն հաղորդավար[23]։
  • 2010 թվական՝ «ՏԷՖԻ 2010» մրցանակի հաղթող է ճանաչվել «Տեղեկատվական ծրագրի հաղորդավար» անվանակարգում։
  • 2011 թվական՝ «Ռունետի Բլոգ» մրցանակի դափնեկիր (լրագրողի լավագույն միկրոբլոգը՝ @ddb1)[24]:
  • 2011 թվական՝ «ՏԷՖԻ 2011» մրցանակի հաղթող է ճանաչվել «Տեղեկատվական ծրագրի հաղորդավար» անվանակարգում։
  • 2014 թվական՝ «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան Սոչիի ձմեռային XXII օլիմպիական խաղերի նախապատրաստման և անցկացման գործում ներդրած ավանդի համար[25][26]։
  • 2014 թվական՝ «ՏԷՖԻ 2014» մրցանակի հաղթող է ճանաչվել «Տեղեկատվական ծրագրի հաղորդավար» անվանակարգում։
  • 2015 թվականին՝ «ՏԷՖԻ 2015» մրցանակի հաղթող է ճանաչվել« Տեղեկատվական ծրագրի հաղորդավար» անվանակարգում։
  • 2016 թվական՝ «ՏԷՖԻ 2016» մրցանակի դափնեկիր է «Տեղեկատվական ծրագրի վարող» անվանակարգում[27]։
  • 2017 թվական՝ «ՏԷՖԻ 2017» մրցանակի դափնեկիր է «Տեղեկատվական ծրագրի վարող» անվանակարգում[28]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ «ДМИТРИЙ БОРИСОВ: ПОЛЮБЯТ ЛИ ЕГО ТАК, КАК МАЛАХОВА». МК-Бульвар. 2017 թ․ օգոստոսի 21.
  2. ↑ «Телеведущий Дмитрий Борисов: «Никто не ожидал, что шансы на победу Полины Гагариной будут настолько высоки!»». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. 2015 թ․ մայիսի 23.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Щёлк-щёлк-щёлк, кто на новенького? Знакомьтесь, перед вами новые лица информационного вещания». Московский комсомолец. 2006 թ․ հոկտեմբերի 19.
  4. ↑ «Человек в кадре: диктор или журналист?». Эхо Москвы. 2006 թ․ սեպտեմբերի 17.
  5. ↑ «Елена Афанасьева: «Политика не мешает российскому ТВ»». Телекритика. 2011 թ․ նոյեմբերի 3.
  6. ↑ «Майские телевизионные ритуалы». Радио Свобода. 2008 թ․ մայիսի 12.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Дмитрий Борисов: "Я пытался отговорить Андрея Малахова уходить из шоу". Первое интервью новый ведущий «Пусть говорят» дал «Комсомольской правде» [Эксклюзив «КП»]». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. 2017 թ․ օգոստոսի 30.
  8. ↑ 8,0 8,1 «Дмитрий Борисов: «Есть места, куда хочется возвращаться»». OK. 2013 թ․ նոյեմբերի 21.
  9. ↑ «Теленеделя с Александром Мельманом. Без лица». Московский комсомолец. 2011 թ․ օգոստոսի 4.
  10. ↑ «Новости на "Первом канале" станут именными». Lenta.ru. 2011 թ․ օգոստոսի 29.
  11. ↑ «Десять часов, которые изменили телеэфир». ՌԻԱ Նովոստի. 2013 թ․ հոկտեմբերի 3.
  12. ↑ 12,0 12,1 «Первый канал повторит открытие Олимпиады в Сочи». Российская газета. 2015 թ․ հունվարի 30.
  13. ↑ «Дмитрий Борисов назначен генеральным продюсером компании «Первый канал. Всемирная сеть»». 1tv.com. 2015 թ․ հոկտեմբերի 15.
  14. ↑ «Путин проведёт прямую линию с россиянами». ՌԻԱ Նովոստի — Общество. 2017 թ․ հունիսի 15. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 14-ին.
  15. ↑ «Первый канал определился с новым ведущим шоу «Пусть говорят»». Российская газета — Общество. 2017 թ․ օգոստոսի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 15-ին.
  16. ↑ «Эксклюзив. О проекте». Первый канал. 2018 թ․ սեպտեմբերի 4. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 7-ին.
  17. ↑ Дмитрий Борисов
  18. ↑ Дмитрий Борисов
  19. ↑ Ирина Петровская (2018 թ․ մարտի 30). «Скорбное бесчувствие. ТВ разделило народ на правильно и неправильно скорбящий». Новая газета. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 1-ին.
  20. ↑ «Пиар на костях и цена прозрения. Как о пожаре в Кемерове говорили на ТВ». Собеседник. 2018 թ․ ապրիլի 3.
  21. ↑ «Биография Д. П. Бака» (.doc). Министерство культуры Российской Федерации (Минкультуры России) — Новости Министерства. 2013 թ․ փետրվարի 6. էջեր с. 3. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 14-ին.(չաշխատող հղում)
  22. ↑ «РАСПОРЯЖЕНИЕ О поощрении». Электронный фонд правовой и нормативно-технической документации. 2008 թ․ ապրիլի 23.
  23. ↑ Первый канал. Новости. Первые на Первом
  24. ↑ «Конкурс «БЛОГ РУНЕТА 2011»». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2011 թ․ փետրվարի 21-ին.
  25. ↑ Наши Олимпийские медали!
  26. ↑ «Журналистов наградили за работу на Олимпиаде». StarHit. 19 сентября 2014. Վերցված է 9 августа 2017-ին.
  27. ↑ «ТЭФИ-2016: номинация «Ведущий информационной программы»».
  28. ↑ «Телеведущие Дмитрий Борисов и Андрей Добров получили премии ТЭФИ». ТАСС — Общество. 2017 թ․ հոկտեմբերի 3. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դմիտրի Բորիսով» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Դմիտրի_Բորիսով&oldid=9455455» էջից