Արտավազդ Փելեշյան

Արտավազդ Աշոտի Փելեշյան
Ծնվել է	փետրվարի 22, 1938 (84 տարեկան)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ (1967)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ,; Հայաստան,; Ռուսաստան
Ազգություն	հայ
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, սցենարիստ և դերասան
Պարգևներ	, ; , , , ; , , , Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2017), Հայաստանի վարչապետի հուշամեդալ (2012), ՀԽՍՀ պետական մրցանակ (1985) և Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ (2004)
IMDb	ID ID 0670784

Արտավազդ (Արթուր) Աշոտի Փելեշյան (փետրվարի 22, 1938, Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), գեղարվեստական և վավերագրական կինոյի հայտնի ռեժիսոր, սցենարիստ, դերասան։ Համարվում է համաշխարհային կինեմատոգրաֆիայի դասական։

Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ (2004), ՌԴ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1996), Հայկական ԽՍՀ պետական մրցանակի դափնեկիր (1985), Ռուսաստանի կինեմատոգրաֆիստների միության անդամ, Ֆրանսիայի SCAM-ի անդամ (1991)։

ԿենսագրությունԽմբագրել

Արտավազդ Փելեշյանը ծնվել է 1938 թվականին Լենինականում (այժմ՝ Գյումրի)։ Մինչև 1963 թվականն ապրել է Կիրովականում (այժմ՝ Վանաձոր)։ 1963-1967 թվականներին սովորել է ՎԳԻԿ-ի ռեժիսորական ֆակուլտետում (Lեոնիդ Քրիստիի արվեստանոց)։ Ուսանողական տարիներին նրա նկարահանած ֆիլմերը բազմաթիվ մրցանակներ են ստացել, իսկ նա մեծ ճանաչում է գտել կինեմատոգրաֆիստների կողմից։ 1972 թվականին Կուլիջանովի հետ համատեղ նկարահանել է «Աստղային ժամ» ֆիլմը, իսկ Միխալկով-Կոնչալովսկու «Սիբիրիադա» ֆիլմում հեղինակել է վավերագրական հատվածը։ 1969թ Նկարահանվել է «Մենք ենք, մեր սարերը» կինոնկարում։ Փելեշյանի սցենարով Միքայել Վարդանովը բեմադրել էր Աշնանային հովվերգություն ֆիլմը։ 1975 թվականին Փելեշյանը ստեղծեց իր ամենահայտնի ֆիլմը՝ «Տարվա եղանակները», և առաջին անգամ չոգտագործեց արխիվային կադրեր՝ շնորհիվ կինո օպերատոր Միքայել Վարդանովի փայլուն աշխատանքին^[1]^[2]^[3]^[4]։.

Փելեշյանի «Դիստանցիոն մոնտաժը կամ դիստանցիայի տեսությունը» աշխատությունը, մոնտաժի զարգացման պատմության մեջ նոր քայլ է ներկայացնում։ 1988 թվականին հրատարակեց «Իմ կինոն» գիրքը, ուր զետեղված էին տեսական աշխատանքներն ու սցենարները։ Իր ֆիլմերում նա վերացրեց խաղարկայինի և վավերագրականի միջև սահմանները՝ երկուսն էլ մոնտաժելով իբրև իրական բանաստեղծական էություն^[5]։

Ուսանելու տարիներին նկարահանել է «Լեռնային պարեկ» (1964), «Մարդկանց երկիրը» (1966), «Սկիզբը» (1967) վավերագրական ֆիլմերը, որոնք առանձնանում են գեղարվեստական ուրույն ոճով և կինոլեզվի թարմ արտահայտչամիջոցներով։ 1969 թվականին Փելեշյանը նկարահանել է «Մենք» ֆիլմը, որը ստացել է Օբերհաուզենի միջազգային կինոփառատոնի պատվավոր դիպլոմ, որտեղ առաջին անգամ օգտագործել է «Դիստանցիոն մոնտաժի» հիմնատարրերից. նա նախընտրել է կարևոր կադրերը տեղադրել իրարից հեռու, որոնք հնչյունների ուղեկցությամբ հանդիսատեսի վրա ունենում են առավելագույն ներգործություն։ Կինոռեժիսոր Սերգեյ Փարաջանովը Փելեշյանին անվանել է «բացառիկ կինոհանճար»։

Նրա գործունեության մասին հրատարակվել են գրքեր Իտալիայում, Ավստրիայում, Գերմանիայում, Չեխիայում, ԱՄՆ-ում, Մեքսիկայում, Բրազիլիայում, Կոլումբիայում, Ճապոնիայում, և Հարավային Կորեայում։ 2017 թվականին Ֆրանսիայում հրատարակվել է «Արտավազդ Փելեշյան. աշխարհի սիմֆոնիա» գիրքը։ Փելեշյանի մասին ֆիլմեր են ստեղծվել Հոլանդիայում, Ռուսաստանում, Իտալիայում և Ֆրանսիայում։ 2011 թվականին իտալացի կինոռեժիսոր Պիետրո Մարչելլոն նկարահանել է «Փելեշյանի լռությունը» վավերագրական ֆիլմը՝ նվիրված մեծ ռեժիսորին։

Արտավազդ Փելեշյանը ռեժիսուրայի արվեստի մասին դասավանդել է բազմաթիվ համալսարաններում և կինոդպրոցներում՝

ԽՍՀՄ Հեռուստատեսության և ռադիոյի հեռարձակումների աշխատողների որակավորման ինստիտուտում, ԽՍՀՄ Պետական կինոյի ինստիտուտում (Մոսկվա)՝ սցենարիստների և ռեժիսորների բարձրագույն դասարաններում,
ՖԱՄՈՒ (Պրահա) կինոակադեմիայում, ՖԵՄԻՍ (Փարիզ), կինոյի համալսարան (Մեխիկո)

Համարվում է պատվավոր դոկտոր և պրոֆեսոր երկու պետական բուհերում՝

Երևանի Թատրոնի և Կինոյի Պետական Ինստիտուտ
Հայ-Ռուսական Համալսարան

Աշխատել է Բելառուսֆիլում, Հայֆիլմում, Գորկու անվան ստուդիայում, Մոսֆիլմում, Մոսկվայի գիտական ֆիլմերի կենտրոնում։ Փարիզում աշխատել է ֆիլմերի վրա Fondation Cartie-ի համար և Կարլսրուհեում (Գերմանիա) ZTKM-ի համար։

2015 թվականին Ֆրանսիայի Լեոն քաղաքի Լյումիեր եղբայրների թանգարանում բացվել է պատվոտախտակ՝ «Արտավազդ Փելեշյան»։

ԳրքերԽմբագրել

«Իմ կինոն» — ռուսերեն լեզվով, հրատարակված է Հայաստանում (1988)
«Դիստանցիոն մոնտաժ և Արտավազդ Փելեշյանի կինոն» — իտալերեն, հրատարակված է Իտալիայում (1989)
«Արտավազդ Փելեշյան. ՄԵՐ ԴԱՐԸ» — գերմաներեն և անգլերեն, հրատարակված է Ավստրիայում և Գերմանիայում (2004)
«Դիստանցիոն մոնտաժ և հեռավորության տեսություն» — իսպաներեն և անգլերեն, հրատարակված է Մեքսիկայում (2011)
«Նյութը և Տիեզերքը — Արտավազդ Փելեշյանի ֆիլմերը» — իսպաներեն և ֆրանսերեն, հրատարակված է Կոլումբիայում և Ֆրանսիայում (2011)
«Արտավազդ Փելեշյանի դիստանցիոն մոնտաժը» — չեխերեն, հրատարակված է Չեխիայում (2016)
«Տպավորությունների ժամանակը» —ռուսերեն (երկու հատոր), հրատարակված է Հայաստանում։ Իր նախագծերի և տեսությունների հետ մեկտեղ, համաշխարհային մամուլի ամփոփումը իր ֆիլմերի և ստեղծագործությունների մասին (2016)
«Արտավազդ Փելեշյան. աշխարհի սիմֆոնիա» — ֆրանսերեն, հրատարակված է Ֆրանսիայում (2017)
«Իմ տիեզերքն ու դաշտի միասնական տեսությունը» — ռուսերեն, հրատարակված է Հայաստանում (2017)
«Իմ տիեզերքն ու դաշտի միասնական տեսությունը» — անգլերեն, հրատարակված է Հայաստանում (2018)

Մրցանակներ և պարգևներԽմբագրել

Օբերհաուզում կայացած Լիամետրաժ ֆիլմերի միջազգային կինոփառատոնի գրան պրի «Մենք» ֆիլմի համար (1970)
ՀԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1979)
Սերգեյ Ռադոնեժսկու 3 աստիճանի շքանշան`«Աստված Ռուսաստանում» ֆիլմի համար։ Շքանշանը հանձնել է Մոսկվայի և Համայն Ռուսիո Պատրիարք սրբազան Պիմենը (1984)
ՀԽՍՀ պետական մրցանակ «Մեր դարը» ֆիլմի համար (1985)
ԽՍՀՄ կինեմատոգրաֆիստների միության առաջին մրցանակ՝ «Իմ կինոն» գրքում ներառված տեսական և գրական աշխատանքների համար, ինչպես նաև կինեմատոգրաֆիական մտքի զարգացման յուրահատուկ ստեղծագործական փորձն արտացոլելու համար (1987)
ՌԴ արվեստի վաստակավոր գործիչ (07.06.1996)
Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշան (1996)
SCAM գրան պրի համաշխարհային կինեմատոգրաֆում ունեցած ավանդի համար (Ֆրանսիա, 2000)
Ռուսական ազգային «Դափնի» մրցանակ՝ ոչ խաղարկային ֆիլմերի և հեռուստատեսության ոլորտում (2003)
ՀՀ ժողովրդական արտիստ (2004)
«Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում Սերգեյ Փարաջանովի անվան մրցանակ համաշխարհային կինեմատոգրաֆում ունեցած ավանդի համար (2006)
ԱՊՀ երկրների միջպետական «Համագործակցության աստղեր» մրցանակ՝ գիտության և արվեստի բնագավառում եղած ձեռքբերումներում ունեցած մեծ ներդրման համար։ Մրցանակը հանձնեց ՌԴ Դաշնային ժողովի Դաշնության խորհրդի նախագահ Վալենտինա Իվանովնա Մատվիենկոն (2012)
ՀՀ վարչապետի հուշամեդալ (2012)
«Եղիցի Լույս» մրցանակ։ Մրցանակը հանձնեց Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Գարեգին Բ (2013)
Գյումրու պատվավոր քաղաքացի (2013)^[6]
Յոգլովոյում (Չեխիա) կայացած միջազգային կինոփառատոնի մրցանակ՝ համաշխարհային կինեմատոգրաֆում ունեցած ավանդի համար (2015)
Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2017)^[7]
Պատվո շքանշան (16.02.2018)^[8]

ՖիլմագրությունԽմբագրել

ՌեժիսորԽմբագրել

Տարեթիվ	Ֆիլմ
2019	Բնություն^[9]^[10]^[11]
1993	Կյանք
1992	Վերջը
1984	Աստված Ռուսաստանում
1982	Մեր դարը
1975	Տարվա եղանակները
1972	Աստղային պահ
1970	Բնիկներ
1969	Մենք
1968	Երազանք
1967	Սկիզբը
1966	Մարդկանց երկիրը
1964	Լեռնային պարեկ

ՍցենարիստԽմբագրել

Տարեթիվ	Ֆիլմ
1971	Աշնանային հովվերգություն (ռեժիսոր Միքայել Վարդանով)
1975	Տարվա եղանակները

Դերերը կինոյումԽմբագրել

Տարեթիվ	Ֆիլմ	Դեր
1969	Մենք ենք մեր սարերը	Ռևազ
2011	Փելեշյանի լռությունը	Արտավազդ Փելեշյան

Մեջբերումներ Արտավազդ ՓելեշյանիցԽմբագրել

Իմ ֆիլմերի թերությունը նրանում է, որ նրանց մեջ բառեր չկան, իմ ֆիլմերի առավելությունը նրանում է, որ նրանց մեջ բառեր չկան։

Մեջբերումներ Արտավազդ Փելեշյանի մասինԽմբագրել

Փելեշյանին կարելի է անվանել բանաստեղծ, ասացող, կարելի է անվանել առասպելներ հյուսող։ Իհարկե կարելի՛ է նախևառաջ անվանել վավերագրող, բայց մենք անմիջապես կսխալվենք, եթե միայն այդպես դիտենք նրա արվեստը, որովհետև երբ «Մենք» ֆիլմն ես հիշում, հասկանում ես, որ ինքը բանաստեղծ է։ Չարենցականության մի զարմանալի ոգի կա այդ ֆիլմում, չարենցական չափ ու կշիռ, չարենցական հայացք՝ սեփական երկրին ու ժողովրդին։ Երբ «Տարվա եղանակներ» ֆիլմն ես դիտում, հասկանում ես, որ նա Թումանյանի հոգեզավակն է, վիպասան-փիլիսոփա է՝ համաշխարհային հայացքով…ընդ որում ինքը աշխարհի մարդ լինելու իրավունքը ունի, մարդկության և այս մոլորակի ճակատագրի մասին խորհելու իրավունքը ունի, որովհետև նկարել է «Մենքը» և «Տարվա եղանակները»։ Փելեշյանը իր կենաց արմատի մասին է նկարել։

- Դավիթ Մուրադյան^[12]

Իմ կուռքը կինոյում Արտավազդ Փելեշյանն է։ Ես տեսել եմ նրա գրեթե բոլոր ֆիլմերը։ Դժվար է ասել, որն է ամենալավը…Եթե ես կայծեր եմ արձակում կինոյում, ապա նա` գնդակերպ շանթեր։

- Գոդֆրի Ռեջիո

ԾանոթագրություններԽմբագրել

↑ Art Review Magazine
↑ Parajanov-Vartanov Institute
↑ BFI
↑ IDFA
↑ Արտավազդ Փելեշյանի մասին kino-teatr.ru կայքում
↑ «Գյումրու պատվավոր քաղաքացիները»։ www.gyumricity.am։ Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 6
↑ «Երևանը չորս նոր պատվավոր քաղաքացի ունի»։ mediamax.am (անգլերեն)։ Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 16
↑ «ՀՀ Նախագահի հրամանագրերը - Փաստաթղթեր - Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ»։ նախագահ.հայ։ Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 24
↑ https://artreview.com/artavazd-pelechian-visionary-cinema-nature-seasons/ Art Review Magazine
↑ https://www.parajanov.com/peleshian Parajanov-Vartanov Institute
↑ Վերսկսվում է Արտավազդ Փելեշյանի էկրանային ստեղծագործական կյանքը․ Համաշխարհային պրեմիերա՝ Փարիզում
↑ Ա.Փելեշյան.«Իմ ֆիլմերը երկար կապրեն, որովհետև նրանք լի են սխալներով»

ԳրականությունԽմբագրել

Վարդանով, Մ. "Արտավազդ Փելեշյան" Գարուն ամսագիր, 1971
Our century/ Gerald Matt, ed. Bielefeld։ Kerber; New York։ Distributed Art Publishers, 2004 (на нем.яз. - 2004)
Ямпольский М. "Схема и стихия. О фильмах Артура Пелешяна"// Ямпольский М. Язык - тело - случай։ Кинематограф и поиски смысла. М.։ НЛО, 2004, с.100-109.
Аронсон О. Артавазд Пелешян. Мгновение человечества
«Возможно, вы… одна из букв киноалфавита». Артавазд Пелешян в беседе с Александром Сокуровым и Гансом-Йоахимом Шлегелем // Киноведческие записки, №. 49. М., 2000. С. 185—192
Артавазд Пелешян: «Я монтажом уничтожаю монтаж…». Мастер-класс во ВГИКе, октябрь 2005 г. // Киноведческие записки, № 78. М., 2006. С. 96—101
«Довавилонский язык» Беседа Артавазда Пелешяна и Жана-Люка Годара, 1992 г. // Киноведческие записки, № 78, 2006
«Изобретение Пелешяна» Жан-Мишель Фродон (Le Monde, Jeudi, 2 avril 1992, pp. 27-28) // Киноведческие записки, № 78, 2006
«Внутренняя вселенная» Алексей Артамонов // Сеанс, 11 июля 2013
Carmen Gray. "The Visionary Cinema of Artavazd Pelechian" Art Review Magazine 2020

Արտաքին հղումներԽմբագրել

[1] Art Review Magazine

[2] Parajanov-Vartanov Institute

[3] BFI

[4] IDFA

[5] Արտավազդ Փելեշյանի մասին kino-teatr.ru կայքում

[6] «Գյումրու պատվավոր քաղաքացիները»։ www.gyumricity.am։ Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 6

[7] «Երևանը չորս նոր պատվավոր քաղաքացի ունի»։ mediamax.am (անգլերեն)։ Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 16

[8] «ՀՀ Նախագահի հրամանագրերը - Փաստաթղթեր - Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ»։ նախագահ.հայ։ Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 24

[9] ttps://artreview.com/artavazd-pelechian-visionary-cinema-nature-seasons/ Art Review Magazine

[10] ttps://www.parajanov.com/peleshian Parajanov-Vartanov Institute

[11] Վերսկսվում է Արտավազդ Փելեշյանի էկրանային ստեղծագործական կյանքը․ Համաշխարհային պրեմիերա՝ Փարիզում

[12] Ա.Փելեշյան.«Իմ ֆիլմերը երկար կապրեն, որովհետև նրանք լի են սխալներով»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Արտավազդ Աշոտի Փելեշյան

Ծնվել է	փետրվարի 22, 1938(1938-02-22) (84 տարեկան)
Ծննդավայր	Լենինական, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ (1967)
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ, Հայաստան, Ռուսաստան
Ազգություն	հայ
Մասնագիտացում	կինոռեժիսոր, սցենարիստ և դերասան
Պարգևներ	, , , , , , , Երևանի պատվավոր քաղաքացի (2017) , Հայաստանի վարչապետի հուշամեդալ (2012) , ՀԽՍՀ պետական մրցանակ (1985) և Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական արտիստ (2004)
IMDb	ID ID 0670784