Վիքիպեդիա

Անտոնիո Կանովա

Անտոնիո Կանովա (իտալ.՝ Antonio Canova, նոյեմբերի 1, 1757(1757-11-01)[5][6][7][…], Պոսանո, Տրևիզո, Վենետո, Իտալիա[5][8][9][…] - հոկտեմբերի 13, 1822(1822-10-13)[5][6][7][…], Վենետիկ, Ավստրիական կայսրություն[5][8][3][…]), իտալացի նկարիչ և քանդակագործ, նեոկլասիցիզմի ներկայացիչ[10][11]։ Հիմնականում աշխատել է Վենետիկում և Հռոմում։ Վաղ շրջանի գործերում հետևել է բարոկկոյի արվեստի ավանդույթներին։ Հետագայում ընթացել է անտիկ քանդակագործության ձևերը նմանակելու ուղիով, ժամանակակիցների կողմից անվանվել «նոր Ֆիդիաս»։ Ուսումնասիրողներից շատերը նրան համարում են նեոկլասիցիզմի շրջանի մեծագույն քանդակագործը[12]։ Ընդ որում՝ ընդգծում են, որ Կանովային հաջողվել է խուսափել բարոկկոյին բնորոշ մելոդրամատիզմից և նեոկլասիցիզմին հատուկ սառը արհեստականությունից[13]։

Անտոնիո Կանովա
իտալ.՝ Antonio Canova
Ի ծնեAntonio Canova
Ծնվել էնոյեմբերի 1, 1757
ԾննդավայրՊոսանյո, Իտալիա
Մահացել էհոկտեմբերի 13, 1822
Վախճանի վայրըՎենետիկ, Իտալիա
Քաղաքացիություն Վենետիկի հանրապետություն
Ազգությունիտալացի
ԿրթությունՎենետիկի գեղարվեստի ակադեմիա
ՈւսուցիչGiuseppe Bernardi? և Giovanni Ferrari?
Ստեղծագործություն(ներ)The Three Graces?, Venus Victrix?, Ամուրը և Փսիխեան, Hercules and Lychas? և George Washington?
Ոճնեոդասականություն[1][2]
Ժանրֆիգուրատիվիզմ[2][3], նյու[2][3], քանդակագործություն, այլաբանություն[3], Ֆիգուր[3], դիցաբանական գեղանկարչություն[3], դիմապատկեր[3], հոգևոր արվեստ[3] և Անիմալիստիկա[3]
Մասնագիտությունքանդակագործ, ճարտարապետ, նկարիչ և գծանկարիչ
Գործունեությունըքանդակագործ
ազդվել էՖիդիաս
Պարգևներ և
մրցանակներ
ԱնդամությունՆիդերլանդական արվեստների և գիտությունների թագավորական ակադեմիա և Սուրբ Ղուկասի ակադեմիա[4]
 Antonio Canova Վիքիպահեստում

Ստեղծել է տպավորիչ տապանաքարեր (Կլեմենտ 8-ի տապանաքարը, 1792, Սբ. Պետրոսի տաճար, Հռոմ), դիցաբանական հերոսների արձաններ («Ամուրը և Փսիքեն», 1973, Լուվր, Փարիզ), իդեալականացված դիմաքանդակներ («Պաոլինա Բորգեզեն՝ Վեներայի տեսքով», 1805-1807, Բորգեզե պատկերասրահ, Հռոմ)։

Կանովայի ստեղծագործությունը հիմք է հանդիսացել 19-րդ դարի եվրոպական ակադեմիական քանդակագործության համար։

Պատկերասրահ խմբագրել

  •  

    Amor und Psyche (1793)

  •  

    Perseus mit dem Haupt der Medusa (1804–1806)

  •  

    Theseus besiegt den Centauren (1805–1819)

Գրականություն խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ http://vocab.getty.edu/page/ulan/500115339
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 https://www.metmuseum.org/toah/hd/nova/hd_nova.htm
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 3,9 https://rkd.nl/explore/artists/15139
  4. ↑ http://www.accademiasanluca.eu/it/accademici/id/557/
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 W. M. R. 1911 Encyclopædia Britannica/Canova, Antonio // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 5. — P. 204—206.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Сомов А. И. Канова, Антонио (ռուս.) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1895. — Т. XIV. — С. 300—301.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Канова Антонио // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  9. ↑ 9,0 9,1 https://www.britannica.com/biography/Antonio-Canova-marchese-dIschia
  10. ↑ Irwin David, Antonio Canova, marchese d'Ischia | Italian sculptor, Britannica.com, Վերցված է ապրիլի 1, 2017 
  11. ↑ «Canòva, Antonio nell'Enciclopedia Treccani», Treccani.it, Վերցված է ապրիլի 1, 2017 
  12. ↑ Turner 1996a .
  13. ↑ Jean Martineau & Andrew Robinson, The Glory of Venice: Art in the Eighteenth Century. Yale University Press, 1994. Print.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 141)։  
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտոնիո_Կանովա&oldid=8490949» էջից