Վիքիպեդիա

Անդրե Ասիման

Անդրե Ասիման (անգլ.՝ André Aciman[3], հունվարի 2, 1951(1951-01-02)[1], Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս), եգիպտացի-ամերիկացի գրող։ Նա ծնվել և մեծացել է Եգիպտոսի Ալեքսանդրիա քաղաքում և ներկայումս գրականության տեսության պատմություն և Մարսել Պրուստի աշխատանքներ է դասավանդում Նյու Յորքի քաղաքային համալսարանի ասպիրանտուրայում[4][5]։ Մինչ այդ Ասիմանը ստեղծարար գիր է դասավանդել Նյու Յորքի համալսարանում և ֆրանսիական գրականություն՝ Փրինսթոնի համալսարանում և Բարդ քոլեջում[6][7][8]։

Անդրե Ասիման
André Aciman Call Me By Your Name Press Conference Berlinale 2017 (cropped).jpg
Ծնվել էհունվարի 2, 1951(1951-01-02)[1] (72 տարեկան)
ԾննդավայրԱլեքսանդրիա, Եգիպտոս
Մասնագիտությունգրող, համալսարանի դասախոս, գրական քննադատ, լրագրող, վիպասան, հեղինակ, գրական տեսաբան և գրականության պատմաբան
ՔաղաքացիությունFlag of the United States.svg ԱՄՆ
ԿրթությունՀարվարդի համալսարան, Lehman College? և Վիկտորիա քոլեջ
ԱշխատավայրՓրինսթոնի համալսարան, Նյու Յորքի համալսարան, Ուեսլեական համալսարան, Նյու Յորքի քաղաքային համալսարան և Եշիվա համալսարան
Պարգևներ
Изображение автографа
Commons-logo.svg André Aciman Վիքիպահեստում

2009 թվականին նա Այցելող ականավոր գրող է եղել Ուեսլեյան համալսարանում[9][10][11]։

Նա մի քանի ստեղծագործությունների հեղինակ է, ներառյալ «Կոչի՛ր ինձ քո անունով» (անգլ.՝ Call Me by Your Name, 2007 թվականի Լամբդա գրական մրցանակի (անգլ.՝ Lambda Literary Award) դափնեկիր «Գեյ գեղարվեստական գրականություն» անվանակարգում[12], որը հիմք է հանդիսացել նույնանուն ֆիլմի համար) վեպը և 1995 թվականի՝ «Եգիպտոսից դուրս» (անգլ.՝ Out of Egypt) հուշագրությունը, որն արժանացել է Ուայթինգի մրցանակին (անգլ.՝ Whiting Award)[13]։ Թեև Ասիմանն առավել հայտնի է «Կոչի՛ր ինձ քո անունով» վեպով, 2019 թվականին տված հարցազրույցում նա հայտնել է, որ «Ութ սպիտակ գիշերներ» (անգլ.՝ Eight White Nights) վեպը նրա լավագույն գիրքն է[14]։

Վաղ տարիներ և կրթությունԽմբագրել

Ասիմանը ծնվել և մեծացել է Եգիպտոսի Ալեքսանդրիա քաղաքում՝ Ռեջայն և Հենրի Ասիմանների ընտանիքում, որոնցից վերջինս տրիկոտաաժի գործարանի սեփականատեր էր[15][16][17][18]։ Նրա մայրը խուլ էր[19]։ Ասիմանը դաստիարակվել է ֆրանսախոս ընտանիքում, որի անդամները նաև խոսում էին իտալերենով, հունարենով, արաբերենով և լադիներենով[7]։

 
Ասիմանը 2009 թվականին
 
Ասիմանն ընթերցում է «Գտի՛ր ինձ» վեպը (2019)

Նրա ծնողները Ալեքսանդրիայում 1905 թվականին հաստատված ընտանիքներից թուրքական և իտալական արմատներով Սեֆարդի հրեաներ էին[8]։ Որպես Մուտամասսիրուն («օտարերկրյա») համայնքների անդամներ, նրա ընտանիքի անդամները չէին կարող Եգիպտոսի քաղաքացիներ դառնալ։ Երեխա հասակում Ասիմանը սխալմամբ հավատում էր, որ ֆրանսիական քաղաքացի է։ Եգիպտոսում նա բրիտանական դպրոցներ է հաճախել[14]։

Այն բանից հետո, երբ նրա հայրը իտալական քաղաքացիություն է ստացել ընտանիքի համար, Ասիմանը, նրա մայրը և եղբայրը՝ որպես փախստականներ տեղափոխվել են Հռոմ, մինչդեռ նրա հայրը տեղափոխվել է Փարիզ։ 1968 թվականին նրանք տեղափոխվել են Նյու Յորք[7]։ 1973 թվականին նա Լեհմանի քոլեջում անգլերենի և համեմատական գրականության բակալավրի աստիճան է ստացել, իսկ 1988 թվականին՝ Հարվարդի համալսարանում համեմատական գրականության մագիստրոսի և փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան[20]։

«Եգիպտոսից դուրս»Խմբագրել

Ասիմանի 1996 թվականին լույս տեսած «Եգիպտոսից դուրս» հուշագրությունը լայն քննարկումների առարկա է դարձել[21][22]։ Նյու Յորք Թայմսում Միչիկո Կակուտանին գիրքը նկարագրել է որպես «հրաշալի հուշագրություն․․․ այն թողնում է ընթերցողին այժմ անհետացած աշխարհի հետաքրքրաշարժ դիմանկարով»։ Նա համեմատում է ստեղծագործությունը Լորենս Դարելի աշխատանքների հետ և նշում է, որ «այստեղ կան որոշ զարմանալի պայծառ տեսարաններ, այնպես տարօրինակ և զարմանալի, ինչպես ինչ-որ բան Գաբրիել Գարսիա Մարկեսից, և այնպես էլ զավեշտական ու անսպասելի, ինչպես ինչ-որ բան Չեխովից»[8]։

Անձնական կյանքԽմբագրել

Ասիմանն ամուսնացած է Սյուզան Վիվիոթի հետ։ Նրանք երեք որդի ունեն՝ Ալեքսանդրը և երկվորյակներ Ֆիլիպը և Մայքլը[23][24][25]։ Նրա կինը՝ Սյուզանը, Վիսկոնսինի համալսարանի և Հարվարդի իրավագիտության ֆակուլտետի շրջանավարտ է և «Bridge, Inc.» ընկերության գլխավոր տնօրենը։ Նա նաև «Kadmon Holdings, Inc.» ընկերության տնօրենների խորհրդի անդամն է և նախկինում աշխատել է որպես «Palladia» ընկերության գլխավոր ծրագրային տնօրեն[26][27][28][29][30][31][32]։

ՄրցանակներԽմբագրել

  • 1995 Ուայթինգ մրցանակ
  • 2007 Լամբդա գրական մրցանակ

ՄատենագրությունԽմբագրել

 
Լուկա Գուադանյինոն և Ասիմանը «Կոչի՛ր ինձ քո անունով» ֆիլմի ցուցադրությանը Բեռլինի 2017 թվականի միջազգային կինոփառատոնում

ՎեպերԽմբագրել

Կարճ գեղարվեստական գրականությունԽմբագրել

Ոչ գեղարվեստականԽմբագրել

  • Եգիպտոսից դուրս (հուշագրություն) (1995)[4][5]
  • Տարանցիկ նամակներ։Աքսորի, ինքնության, լեզվի և կորստի մասին մտորումներ (խմբագիր/մասնակից) (1999)
  • Կեղծ փաստաթղթեր։ Աքսորի և հիշողության մասին ակնարկներ (2000)[4][5]
  • Entrez: Ֆրանսիայի նշաններ (Սթիվեն Ռոթֆելդի հետ) (2001)
  • Պրուստ նախագիծը (խմբագիր) (2004)[4][37]
  • Ալիբիներ։ Ակնարկներ այլուր (2011)

Ընտրված հոդվածներԽմբագրել

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 https://pantheon.world/profile/person/André_Aciman
  2. ↑ Guggenheim Fellows database
  3. ↑ «Fear of Dying: A Conversation with Erica Jong»։ Graduate Center, CUNY։ November 10, 2015։ Վերցված է March 26, 2019 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «André Aciman»։ City University of New York։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-08-28-ին։ Վերցված է 18 August 2009 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «André Aciman profile»։ City University of New York։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-06-14-ին։ Վերցված է 18 August 2009։ «In addition to teaching the history of literary theory, he teaches the work of Marcel Proust and the literature of memory and exile.» 
  6. ↑ «André Aciman»։ www.gc.cuny.edu 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Meet the author: Aciman says he's all his characters Archived 2014-10-06 at the Wayback Machine., Marin Independent Journal, 24 May 2008
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Kakutani Michiko (27 December 1994)։ «Books of the Times: Alexandria, and in Just One Volume»։ The New York Times։ էջ 21։ Վերցված է 21 September 2009 
  9. ↑ Rosenberg Gabe։ «Novelist and Visiting Prof. Andre Aciman Shares His Creative Process - Arts»։ The Wesleyan Argus։ Վերցված է 4 December 2013 
  10. ↑ «Andre Aciman profile»։ 18 October 2013։ Վերցված է 4 December 2013 
  11. ↑ «Andre Aciman: Books, Biography, Blog, Audiobooks, Kindle»։ Վերցված է 4 December 2013 
  12. ↑ «20th Annual Lambda Literary Awards Winners and Finalists»։ Վերցված է 1 January 2017 
  13. ↑ «Winners of Whiting Awards»։ The New York Times։ 30 October 1995։ էջ C15։ Վերցված է 21 September 2009։ «Andre Aciman, whose first book, Out of Egypt (Farrar, Straus & Giroux, 1995), chronicles his childhood in Alexandria, Egypt.» 
  14. ↑ 14,0 14,1 Ingström, Pia (26 May 2019)։ «Mor var vild och öm, mormor ett helgon och farmor kall»։ Hufvudstadsbladet (Swedish)։ էջեր 38–39 
  15. ↑ Epstein, Joseph.«Funny, But I Do Look Jewish»։ 15 December 2003։ Արխիվացված է օրիգինալից 18 December 2005-ին։ Վերցված է 23 September 2009 
  16. ↑ Baker Zachary M. (2009)։ «Presidential Lectures: André Aciman»։ Stanford Presidential Lectures։ Վերցված է 5 September 2017 
  17. ↑ «Deaths: ACIMAN, HENRI N»։ The New York Times։ 15 May 2008։ ISSN 0362-4331։ Արխիվացված է օրիգինալից 3 August 2017-ին։ Վերցված է 5 September 2017 
  18. ↑ «REGINE ACIMAN: Obituary»։ The New York Times։ 12 January 2013։ ISSN 0362-4331։ Վերցված է 5 September 2017 
  19. ↑ Aciman André (10 March 2014)։ «Are You Listening?»։ newyorker.com 
  20. ↑ «Biography of Andre Aciman»։ gradesaver։ Վերցված է 7 January 2019 
  21. ↑ "Exodus From Egypt", The Washington Post, 15 February 1995, pg. D02
  22. ↑ Walters, Colin. "Visit to 'very small, very strange world'" The Washington Times, 19 March 1995, p. B6
  23. ↑ «Henri Aciman Obituary - New York, NY | New York Times»։ Վերցված է 24 November 2019 
  24. ↑ «'Call Me by Your Name' author: Don't be afraid of same-sex crushes»։ 20 November 2017։ Վերցված է 2 May 2018 
  25. ↑ «'Call Me By Your Name' Author on the Film: 'They All Deserve Oscars'»։ 7 December 2017։ Վերցված է 2 May 2018 
  26. ↑ «LinkedIn»։ Վերցված է 24 November 2019 (չաշխատող հղում)
  27. ↑ «Leadership» 
  28. ↑ «KDMN Company Profile & Executives - Kadmon Holdings Inc. - Wall Street Journal»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-09-17-ին։ Վերցված է 2020-08-03 
  29. ↑ «Bloomberg - Are you a robot?» 
  30. ↑ «KADMON HOLDINGS, INC. : KDMN Stock Price | MarketScreener» 
  31. ↑ Liu Max (2018-11-02)։ «André Aciman, interview: 'I couldn't imagine writing about people whose sexuality is anything other than fluid'»։ inews.co.uk (en-GB)։ Վերցված է 2019-05-04 
  32. ↑ «Chiamami col tuo nome»։ InchiostrOnline։ Վերցված է 2019-05-04 
  33. ↑ Meaney Thomas (FebԿաղապար:NdashMar 2007)։ «Naming Youths»։ Bookforum։ Վերցված է 21 September 2009։ «How strange that Aciman's first novel should run against the Proustian grain.» 
  34. ↑ Ormsby Eric (24 January 2007)։ «Nature Loves to Hide»։ The New York Sun։ էջ 13։ «pays its respects to Proust but is brilliantly original....This is a novel of seduction in which the final prize is to win back something small but precious from the coquettishness of memory.» 
  35. ↑ D'Erasmo Stacey (25 January 2007)։ «Suddenly One Summer»։ The New York Times։ Վերցված է 21 September 2009։ «This novel is hot. A coming-of-age story, a coming-out story, a Proustian meditation on time and desire, a love letter, an invocation and something of an epitaph, Call Me by Your Name is also an open question. It is an exceptionally beautiful book.» 
  36. ↑ Bobrow Emily (25 October 2019)։ «'Find Me' Review: Better Left Unspoken A much-anticipated sequel that dispenses with many of the ingredients that made the earlier book so moving.»։ Wall Street Journal 
  37. ↑ Aciman Andre (16 June 2004)։ «Sailing to Byzantium by Way of Ithaca»։ The New York Sun։ էջ 1։ «Proust fans filled the Celeste Bartos Forum at the New York Public Library on Wednesday for an evening titled 'The Proust Project: A Discussion With Latter-Day Disciples, Admirers, and Shameless Imitators.' The event celebrated the publication of a book called The Proust Project in which Andre Aciman, a professor at CUNY Graduate Center, asked a group of writers to reflect on In Search of Lost Time.» 

Հետագա ընթերցումԽմբագրել

Արտաքին հղումներԽմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրե_Ասիման&oldid=8526691» էջից