Ալեքսեյ Միշին

Ալեքսեյ Միշին
Անձնական տեղեկություն
Սեռ՝	արական
Բնօրինակ անուն՝	ռուս.՝ Алексей Николаевич Мишин
Մասնագիտացում՝	figure skating choreographer, գեղասահորդ և գեղասահքի մարզիչ
Երկիր՝	Ռուսաստան և ԽՍՀՄ
Ծննդյան ամսաթիվ՝	մարտի 8, 1941 (83 տարեկան)
Ծննդավայր՝	Սևաստոպոլ, Ղրիմի ինքնավար խորհրդային սոցիալիստական հանրապետություն, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ

Ալեքսեյ Միշին (ռուս.՝ Алексе́й Никола́евич Ми́шин, մարտի 8, 1941(1941-03-08), Սևաստոպոլ, Ղրիմի ինքնավար խորհրդային սոցիալիստական հանրապետություն, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), գեղասահքի խորհրդային, ռուս մարզիչ։

Կրթություն խմբագրել

Սանկտ-Պետերբուրգի Վ. Ի. Ուլյանովի (Լենինի) անվան պետական էլեկտրատեխնիկական համալսարան (ավտոմատացման և համակարգչային տեխնիկայի ֆակուլտետ) (1969 թվական)^[1]
Լենինգրադի Պ. Ֆ. Լեսգաֆթի անվան պետական ֆիզիկական կուլտուրայի կրկնակի շքանշանակակիր ինստիտուտի ասպիրանտուրան
Գիտությունների թեկնածու (1973 թվական)^[1]
Պրոֆեսոր (1990 թվական)^[1]

Սպորտային ձեռքբերումներ խմբագրել

1967 թվականից հանդես է եկել Թամարա Մոսկվինայի հետ.

1969 թվականին՝ զուգասահքում ԽՍՀՄ չեմպիոն
1969 թվականին՝ աշխարհի առաջնությունում 2-րդ տեղը (Կոլորադո Սպրինգս, ԱՄՆ)
1968 թվականին՝ Եվրոպայի առաջնությունում 2-րդ տեղը (Վեստերոս, Շվեդիա) և 1969 թվականին՝ Եվրոպայի առաջնությունում 3-րդ տեղը (Գարմիշ-Պարտենկիրհեն, Գերմանիա)

Մարզչական գործունեություն խմբագրել

1973 թվականից դասավանդել է Լենինգրադի Պ. Ֆ. Լեսգաֆթի անվան պետական ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտում^[2], եղել է ԽՍՀՄ-ի և Ռուսաստանի հավաքականի մարզիչ։ Մարզական կարիերայի սկզբում վերապատրաստվել է ԱՄՆ-ում՝ Կարլո Ֆասսիի ղեկավարությամբ, Գերմանիայում՝ Յուտտի Մյուլլերի ղեկավարությամբ։ Ամենադժվար տարրերն ու տեխնիկան և ուսուցման մեթոդները նա յուրացրել է՝ սովորելով այնպիսի վարպետների մոտ, ինչպիսիք են Ստանիսլավ Ժուկը, Իգոր Մոսկվինը^[3]։

Լենինգրադի Պ. Ֆ. Լեսգաֆթի անվան պետական ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտի չմուշկասահքի և գեղասահքի ամբիոնի վարիչ^[3]։

Նիդերլանդների հավաքականի մարզիչ-խորհրդատու^[4]։

Ալեքսեյ Միշինի մոտ մարզվել են.

Ալեքսանդր Մայորով
Մարինա Սերովա
Աննա Անտոնովա (ԽՍՀՄ առաջնության արծաթե մրցանակակիր)
Վիտալի Եգորով (պատանիների աշխարհի առաջնության չեմպիոն)^[5]
Յուրի Օվչիննիկով (ԽՍՀՄ չեմպիոն, Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մրցանակակիր)^[5]
Ալեքսեյ Ուրմանով (օլիմպիական չեմպիոն, Եվրոպայի չեմպիոն, Ռուսաստանի բազմակի չեմպիոն)
Տատյանա Օլենյովա (ԽՍՀՄ չեմպիոն, Ալեքսեյ Նիկոլաևիչ Միշինի մարզիչը և կինը)^[5]

Օլեգ Տատաուրով (Ռուսաստանի առաջնությունների բազմակի չեմպիոն)
Ռուսլան Նովոսելցև (1997 թվականի Ձմեռային ունիվերսիադայի հաղթող)
Տատյանա Բասովա (2003 թվականին Ռուսաստանի առաջնության բրոնզե մրցանակակիր)
Ալեքսեյ Յագուդին (օլիմպիական չեմպիոն, աշխարհի քառակի չեմպիոն, Եվրոպայի եռակի չեմպիոն, Ռուսաստանի առաջնությունների բազմակի չեմպիոն)
Եվգենի Պլյուշչենկո (օլիմպիական կրկնակի չեմպիոն, աշխարհի եռակի չեմպիոն, Եվրոպայի յոթակի չեմպիոն, Ռուսաստանի տասակի չեմպիոն)
Քսենյա Դորոնինա (Ռուսաստանի կրկնակի չեմպիոն)
Կատարինա Գերբոլդտ (2009 թվականի Ռուսաստանի առաջնության բրոնզե մրցանակակիր)
Արթուր Գաչինսկի (2011 թվականի աշխարհի առաջնության բրոնզե մրցանակակիր, 2012 թվականի Եվրոպայի առաջնության արծաթե մրցանակակիր)
Ելիզավետա Տուկտամիշևա (աշխարհի չեմպիոն, Եվրոպայի չեմպիոն, Գրան-Պրի եզրափակչի հաղթող, Ռուսաստանի չեմպիոն, Ինսբրուկում կայացած 1-ին Պատանեկան օլիմպիական խաղերի հաղթող)
Ալեքսանդր Պետրով (2014 թվականի պատանիների Գրան-Պրի եզրափակչի բրոնզե մրցանակակիր)
Կարոլինա Կոստներ (Օլիմպիական խաղերի բրոնզե մրցանակակիր, աշխարհի չեմպիոն, Եվրոպայի հնգակի չեմպիոն, Իտալիայի ութակի չեմպիոն)

Շարունակում է մարզել մարզիկների։

Պարգևներ և կոչումներ խմբագրել

«Հայրենիքի ծառայությունների համար» շքանշան IV աստիճանի (2014 թվականի մարտի 24). Սոչիում 2014 թվականի XXII Օլիմպիական և XI Պարաօլիմպիական խաղերի պատրաստման, անցկացման, կազմակերպման ևւ Ռուսաստանի ազգային հավաքականների հաջող ներկայացման ու մեծ ներդրման համար^[6]
«Ժողովուրդների բարեկամության» շքանշան (1994 թվականի ապրիլի 22). 1994 թվականի XVII Ձմեռային օլիմպիական խաղերում սպորտային բարձր նվաճումների համար^[7]
«Հայրենիքի ծառայությունների համար» կրծքանշան II աստիճանի (2010 թվականի հոկտեմբերի 21). 2010 թ. Վանկուվերի (Կանադա) XXI Օլիմպիական խաղերի ժամանակ սպորտային հաջողությունների հասած մարզիկների հաջող պատրաստվածության համար^[8]
ՌԴ ֆիզիկական կուլտուրայի վաստակավոր գործիչ (2002 թվական)
ՌԴ նախագահի պատվավոր դիպլոմ (2011 թվական). աշխատանքային ձեռքբերումների, երկարաժամկետ բարեխիղճ աշխատանքի և ակտիվ հասարակական գործունեության համար^[9]
ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1969 թվական)
ԽՍՀՄ վաստակավոր մարզիչ
Ռուսաստանի վաստակավոր մարզիչ
ՈՒԽՀ-ի վաստակավոր մարզիչ
Ռուսաստանի նախագահի շնորհակալագիր (2002 թվական)
Պատվավոր կոչում «Լավագույնը Սանկտ-Պետերբուրգի սպորտում» (2006 և 2012 թվականներ, Սանկտ-Պետերբուրգի կառավարություն)
Սանկտ-Պետերբուրգի օրենսդիր ժողովի պատվավոր դիպլոմ (2002 թվական)
Գեղասահքի Ռուսաստանի Դաշնության պատվավոր նշան (2003 թվական)
Պատվո նշան "Սանկտ-Պետերբուրգին կատարած ծառայությունների համար" (2011 թվական)^[10]

Անձնական կյանք խմբագրել

Կինը՝ Տատյանա Միշինիա. Ռուսաստանի վաստակավոր մարզիչ, գեղասահքի ԽՍՀՄ չեմպիոն։ Ունեն 2 որդի՝ Անդրեյ (1977 թվական) և Նիկոլայ (1983 թվական)։

Սպորտային ձեռքբերումներ խմբագրել

Թամարա Մոսկվինայի հետ

Մրցումներ/ մրցաշրջան	1965—66	1966—67	1967—68	1968—69
Ձմեռային օլիմպիական խաղեր			5
Գեղասահքի աշխարհի առաջնություն		6	4	2
Գեղասահքի Եվրոպայի առաջնություն		6	2	3
Գեղասահքի ԽՍՀՄ առաջնություն		2	2	1
Ձմեռային ունիվերսիադայի մեդալակիրների ցուցակ	3

Հրատարակություններ խմբագրել

Ա. Ն. Միշին. Գեղասահորդի որոշ շարժումների կինեմատիկ կառուցվածքը. 1971. — № № 5. — էջ 12-14
Ա. Ն. Միշին. Գեղասահորդի ցատկերի տեխնիկայի հիմնական տարրերը. 1972. — № № 11. — էջ 27-29
Ա. Ն. Միշին. Գեղասահորդի մարմնի պտտման շարժման պարամետրերի մասին. 1973. — № № 4. — էջ10-12
Ա. Ն. Միշին. Գեղասահքի ցատկեր. 1976 — 104 էջ
Ա. Ն. Միշին. Գեղասահքի դպրոցը. 1979. — 175 էջ
Ա. Ն. Միշին. Գեղասահորդի շարժումների բիոմեխանիկիկան. 1981. — 144 էջ
Ա. Ն. Միշին. Դասախոսություն. Գեղասահքի չմուշկներով պարտադիր վարժանքներ. 1985. — 26 էջ
Ա. Ն. Միշին, Յ. Վ. Յակիմչուկ, Կ. Զ. Գուլյաև.Գեղասահքի պատմություն. 2006. — 431 էջ
Ա. Ն. Միշին, Յ. Վ. Յակիմչուկ. Գեղասահքը Ռուսաստանում. 2007. — 620 էջ

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Կաղապար:Зал Славы НГУ имени Лесгафта
↑ «Мишин Алексей Николаевич». Национальный государственный Университет физической культуры, спорта и здоровья им. П. Ф. Лесгафта, Санкт-Петербург. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.
↑ ^3,0 ^3,1 «По накатанной Тренер Алексей Мишин празднует юбилей и принимает поздравления». Российская газета. 09.03.2011, 18:05. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 31-ին.
↑ «Зал славы НГУ имени П. Ф. Лесгафта. Мишин Алексей Николаевич». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ««Уголок Деда Всеведа»». Март 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 25-ին.
↑ Награждённые государственными наградами Российской Федерации
↑ «УКАЗ Президента РФ от 22.04.1994 N 808 «О НАГРАЖДЕНИИ ГОСУДАРСТВЕННЫМИ НАГРАДАМИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ СПОРТСМЕНОВ, ТРЕНЕРОВ, РАБОТНИКОВ ФИЗИЧЕСКОЙ КУЛЬТУРЫ И СПОРТА РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ ПО ИТОГАМ XVII ЗИМНИХ ОЛИМПИЙСКИХ ИГР 1994 ГОДА»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.
↑ «Указ Президента Российской Федерации от 21 октября 2010 года № 1267 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.
↑ «Виталий Мутко вручил государственные награды тренерам и работникам спортивной отрасли». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.
↑ Мишин награждён почетным знаком «За заслуги перед Санкт-Петербургом»

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Сайт, посвященный А. Н. Мишину

Биография из Олимпийской Энциклопедии Արխիվացված 2007-09-29 Wayback Machine
Мишин Алексей Николаевич — на сайте Василия Соловьёва
Կաղապար:Зал Славы НГУ имени Лесгафта
А. Н. Мишин. Биографическая справка
Алексей Мишин: хочу быть долгожителем фигурного катания на коньках

[Лесгафта-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Կաղապար:Зал Славы НГУ имени Лесгафта

[2] «Мишин Алексей Николаевич». Национальный государственный Университет физической культуры, спорта и здоровья им. П. Ф. Лесгафта, Санкт-Петербург. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 6-ին.

[рг70-3] 3,0 ^3,1 «По накатанной Тренер Алексей Мишин празднует юбилей и принимает поздравления». Российская газета. 09.03.2011, 18:05. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 31-ին.

[4] «Зал славы НГУ имени П. Ф. Лесгафта. Мишин Алексей Николаевич». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.

[Плющенко12-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ««Уголок Деда Всеведа»». Март 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2010 թ․ մարտի 25-ին.

[6] Награждённые государственными наградами Российской Федерации

[7] «УКАЗ Президента РФ от 22.04.1994 N 808 «О НАГРАЖДЕНИИ ГОСУДАРСТВЕННЫМИ НАГРАДАМИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ СПОРТСМЕНОВ, ТРЕНЕРОВ, РАБОТНИКОВ ФИЗИЧЕСКОЙ КУЛЬТУРЫ И СПОРТА РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ ПО ИТОГАМ XVII ЗИМНИХ ОЛИМПИЙСКИХ ИГР 1994 ГОДА»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.

[8] «Указ Президента Российской Федерации от 21 октября 2010 года № 1267 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հոկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.

[9] «Виталий Мутко вручил государственные награды тренерам и работникам спортивной отрасли». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 20-ին.

[10] Мишин награждён почетным знаком «За заслуги перед Санкт-Петербургом»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]