Ռուդոլֆ Նուրիև
Ռուդոլֆ Համետի Նուրիև (նաև՝ Նուրեև[6]), (թաթ.՝ Рудольф Хәмит улы Нуриев, ռուս.՝ Рудольф Хаметович Нуреев), (մարտի 17, 1938[1][2][3][…], Ռազդոլնոե - հունվարի 6, 1993[1][2][3][…], Լևալլուա Պերե[4]), խորհրդային, ռուսական և անգլիական բալետի արտիստ և բալետմաստեր, Մարիինյան թատրոնի մենակատար։ 1961 թվականին Փարիզում հյուրախաղերի ժամանակ խնդրեց քաղաքական ապաստարան և դարձավ առավել հայտնի չվերադարձածներից մեկը ԽՍՀՄ։
Ռուդոլֆ Նուրիև ռուս.՝ Рудо́льф Хаме́тович Нуре́ев | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 17, 1938[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Ռազդոլնոե |
Մահացել է | հունվարի 6, 1993[1][2][3][…] (54 տարեկան) |
Մահվան վայր | Լևալլուա Պերե[4] |
Գերեզման | Սենտ-Ժենևիև-դե-Բուա[5] |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ավստրիա |
Կրթություն | Ա. Վահանովայի անվան ռուսական բալետի ակադեմիա |
Մասնագիտություն | բալետի պարող, պարուսույց, դերասան, բալետմայստեր և ռեժիսոր |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Կայք | nureyev.org |
Rudolf Nureyev Վիքիպահեստում |
Հանդիսանում է 20-րդ դարի ամենահայտնի պարողներից մեկը։ Նրա դուետը բալետի անգլիացի պարուհի Մարգո Ֆոնտեյնի հետ համարվում է լենգենդային։ 1983-1986 թվականներին Նուրիևը ղեկավարել է Փարիզի ազգային օպերայի բալետի խումբը, իսկ կյանքի վերջին տարիներին փորձել է նաև որպես դիրիժոր։ Կյանքի ընթացքում հավաքել է գեղանկարներ և մշակութային այլ գործեր։
Ազգանվան ծագում
խմբագրելՆրա ազգանվան գրելաձևը միշտ վիճաբանվել է։ Մոսկվայում և Պետերբուրգում գրել են Նուրեև (ռուս.՝ Нуреев), իսկ Կազանում և Ուֆայում՝ Նուրիև (ռուս.՝ Нуриев), թաթարական Նուրիյ (ռուս.՝ (Нурий) անվան հիման վրա։ Նուրիև անվան համար հիմք է ծառայում հենց իր այն խոսքը, որ ամբողջ աշխարհում իրեն ճանաչում են որպես «Նուրիև»[7]:.
Կենսագրություն
խմբագրելՌուդոլֆ Նուրիևը ծնվել է 1938 թվականի մարտի 17-ին Վլադիվոստոկ մեկնող գնացքում, Իրկուտսկի և Սլյուդյանկա (Слюдянка) քաղաների միջև։ ԽՍՀՄ ՊԱԿ-ի փաստաղթերի համաձայն ազգությամբ թաթար է[8]։. Նրա հայրը, Համիտ Նուրիևը (1903—1985), ծնունդով Ասանովո գյուղից էր (այժմ՝ Ուֆայի շրջանում), ազգությամբ՝ թաթար։ Մայրը՝ Ֆարիդա Նուրիևան (Ագլիուլլովա) (1907—1987), ծնվել է Թաթարական Տյուգոկբաևո գյուղում (այժմ՝ Ալկեևյան շրջանում, Թաթարստան)[9][10]։. Իր կենսագրականում Նուրիևը ծնողների մասին գրում է.
«Մայրս ծնվել է հիասքանչ հնագույն քաղաք Կազանում։ Մենք մուսուլմաններ ենք։ Հայրս ծնվել է Բաշկիրիայի մայրաքաղաք Ուֆայի մոտ գտնվող գյուղում։ Այսպիսով, երկկողմանի հարազատներս ազգությամբ թաթար և բաշկիր են»:
Ծնվելուց անմիջապես հետո նրա հայրը նշանակում է ստանում Մոսկվայում։ 1941 թվականին Ռուդոլֆը մոր հետ հայտնվում է շրջափակման մեջ Բաշկիրական ԻԽՍՀ-ում։ Սկսել է պարել Ուֆայի անսամբլում, իսկ 1955 թվականին ընդունվել է Լենինգրադի պարարվեստի ուսումնարան (Ա. Վագանովայի անվան Ռուսական բալետի ակադեմիա), որտեղ սովորել է Ալեքսանդր Իվանովիչ Պուշկինի դասարանում։ Այն ավարտելուց հետո 1958 թվականին Նուրիևը դառնում է Ս. Կիրովի անվան բալետի (ներկայումս՝ Մարիինյան թատրոն) թատրոնի մենակատար։
1961 թվականի հունիսի 16-ին հյուրախաղերով եղել է Փարիզում։ ՊԱԿ-ի որոշմամբ հեռացվել է հետագա հյուրախաղերից, որոնք պետք է կայանային Լոնդոնում, որից հետո նա հրաժարվում է վերադառնալ ԽՍՀՄ։ Այդ պատճառով ԽՍՀՄ-ում հեռակա կարգով դատապարտվել է 7 տարվա ազատազրկման՝ հայրենիքին դավաճանելու մեղադրանքով։
Շուտով Նուրիևը սկսում է աշխատել Լոնդոնի Թագավորական բալետում (Քավենտ Գարդեն թագավորական թատրոն) և կարճ ժամանակում դառնում է համաշխարհային հայտնություն։ Նա ստանում է ավստրիական քաղաքացիություն։
15 տարուց ավել Նուրիևը եղել է Լոնդոնի Թագավորական բալետի աստղն ու հանդիսացել է անգլիական հանրահռչակ պարուհի Մարգո Ֆոնտեյնի պարընկերը։ Հյուրխաղերով հանդես է եկել ողջ աշխարհով մեկ, աշխատել է շատ ինտենսիվորեն։ Օրինակ, 1975 թվականին ունեցել է մետ 300 ներկայացում։ Համարվում է, որ Ռուդոլֆն ամբողջովին փոխեց պարողի պասիվ դերը դասական բալետում։
1983-1989 թվականներին Նուրիևը հանդիսացել է Փարիզի Գրանդ օպերայի բալետի խմբի տնօրենը։ Բազմաթիվ անգամներ հանդես է եկել Իվետ Շովիրեի հետ։ Այդ ժամանակաշրջանի մեծագույն հայտանգործություններից մեկը Սիլվի Գիլլեմի “բացահայտումն” էր։ Հանդես է եկել բազմաթիվ դասական և ժամանակակից ներկայացումներում, նկարահանվել է կինոյում և հեռուստատեսությունում, բեմադրել է դասական բալետներ։
Կյանքի վերջին տարիներին հանդես է եկել նաև որպես ռեժիսոր։
1992 թվականի գարնանը Թաթարստանի օպերային թատրոն տնօրենի հրավիրմամբ այցելել է Կազան։ Այստեղ Նուրիևը թատրոնի տնօրինության հետ կնքել է աշխատանքային համաձայնագիր՝ Կազանյան բալետի փառատոնին մասնակցելու վերաբերյալ։
1994 թվականին նրա արյան մեջ հայտնաբերվեց ՄԻԱՎ։ Նուրիևը մահացավ ՁԻԱՀ-ից, 1994 թվականի հունվարի 6-ին, Փարիզից ոչ հեռու[11]։
Թաղված է Փարիզի մոտակայքում գտնվող Սենտ Ժենեվև դե Բուա ռուսական գերեզմանատանը (անգլ.՝ Sainte-Geneviève-des-Bois Russian Cemetery)։
Անձնական կյանք
խմբագրելՌուդոլֆ Նուրիևը հոմոսեքսուալ էր[12], սակայն պատանեկության շրջանում ունեցել է նաև հետերոսեքսուալ հարաբերություններ[13][14][15]։ 1961 թվականին նա հանդիպում է դանիացի հանրահայտ պարող Էրիկ Բրունին (1928—1986), որի հետ, որպես զույգ, մտերմիկ հարաբերություններ է ունեցել շուրջ 25 տարի, մինչև Էրիկի մահը։ [13][16][17]
Հիշատակ
խմբագրելԿազանում, Մուսի Ջալիլյաի անվան Օպերայի և բալետի թաթարական թատրոնում յուրաքանչյուր տարի գարնան վերջում անցկացվում է Ռուդոլֆ Նուրիևի անվան դասական բալետի միջազգային փառատոն, որն անվանվել է այդպես Նուրիևի թույլտվության, երբ այցելել էր Կազան[18]։
Նուրիևի անուն է կրում Բաշկիրիայի պետական պարարվեստի քոլեջը (Ուֆա)[19] և Բալետային մշակույթի միջազգային թառատոնը, որն ամեն տարի անցկացվում է Բաշկորտոստանի օպերայի և բալետի պետական թատրոնում։ Քաղաքում նաև տեղադրված է Նուրիևի պատվին հուշատախտակ։ .
Իրկուտսկում 2001 թվականին տեղադրվել է Նուրիևի անվամբ հուշատախտակ[20]։.
2018 թվականին նկարահանվել է «Նուրեև։ Սպիտակ ագռավը» բրիտանական ֆիլմը։
Դերեր ներկայացումներում
խմբագրել- «Կարապի լիճ» — արքայազն, [1]
- «Շչելկունչիկ» (Մարդուկ-Ջարդուկը) — արքայազն
- «Քնած գեղեցկուհին» — Կապույտ թռչուն, արքայազն
- «Մարգարիտոն ու Արմանը» — Արման
- Բայադերկա (Баядерка) — Սոլոր
- «Ռայմոնդա» — մենապար, Ժան դե Բրիեն
- «Ժիզել» — Ալբերտ
- «Դոն Կիխոտ» — Բազիլ
- «Կորսար» — ստրուկ
- «Ռոմեո և Ջուլիետա» — Ռոմեո, Մերկուցիո
- «Սիլֆիդա» — Ջեյմս
- «Պետրուշկա» — Պետրուշկա
- «Ռոզայի տեսիլքը» — ուրվական, տեսիլք
- «Շեհերազադա» — ստրուկ
- «Ֆավնի հետկեսօրյա հանգիստը» — Ֆավն
- «Ապոլոն Մուսագետ» — Ապոլոն
- «Երիտասարդն ու մահը» — երիտասարդ
- «Անառակ որդին»
- «Ֆեդերա»
- «Կորսված դրախտ»
- «Սիլֆիդի» — պատանի
- «Համլետ» — Համլետ
- «Մոխրոտիկ» — Պրոդյուսեր
- «Ինտերմեդիա»
- «Լուսնային Պյերոն» — Պյերո
- «Լուցիֆեր» — Լուցիֆեր
- «Ապուշը» — Կնյազ Միշկին
- «Օրեոլ»
- «Սուրբ գարուն»
- «Մավրի պավանա» — Օթելո
- «Սև տունը»
- «Դաս»
- «Գիշերային ճանապարհորդություն» — Էդիպ
- «Ալ տառը» — քահանա
Աղբյուր՝ Ռուդոլֆ Նուրիևի կայք [2]
Ֆիլմեր
խմբագրելԲեմադրություններ
խմբագրել- 1964 — Ռայմոնդա, բալետ
- 1964 —Կարապի լիճը, բալետ
- 1966 — Դոն Կիխոտ (բալետ)
- 1966 — Քնած գեղեցկուհին, բալետ
- 1966 — Տանկրեդ
- 1967 — «Շչելկունչիկ» (Մարդուկ-Ջարդուկը (բալետ)),
- 1977 — Ռոմեո և Ջուլիետա, բալետ
- 1979 — Մանֆրեդ
- 1982 — Փոթորիկ, բալետ
- 1985 — Washington Square
- 1986 — Բախի սյուիտ
- 1988 — Մոխրոտիկը, բալետ
- 1992 — Բայադերկա, բալետ
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Internet Broadway Database — 2000.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #118589024 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ https://actu.fr/insolite/toussaint-quelles-sont-les-celebrites-enterrees-en-essonne_46091418.html
- ↑ Рудольф Нуреев: бог танца и порока
- ↑ Выставка, посвященная Нуриеву, откроется в музее имени Бахрушина
- ↑ Из «Записки об измене Родине артиста балета Р. Х. Нуриева». См.: КГБ проворонил побег Нуриева
- ↑ Синенко С. Г. Рудольф Нуреев: истоки творчества, превратности судьбы. Художественно-документальное повествование. — Уфа: Китап, 2008. — 192 с.
- ↑ «Сайт Рудольф Нуреев». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հունիսի 20-ին. Վերցված է 2015 թ․ օգոստոսի 22-ին.
- ↑ Nureyev Did Have AIDS, His Doctor Confirms". The New York Times (John Rockwell). 16 January 1993. Retrieved 18 September 2011.
- ↑ Дольфюс Ариан. «Непокоренный Нуреев - Дольфюс Ариан».
- ↑ 13,0 13,1 Kavanagh, Julie Nureyev: The Life (2007) ISBN 978-0-375-40513-6
- ↑ The Canadian Press (2009 թ․ նոյեմբերի 30). «TV dance-winner Archambault tackles Nureyev - Arts & Entertainment - CBC News». Cbc.ca. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
- ↑ John Ezard and Carolyn Soutar (2003 թ․ հունվարի 30). «Nureyev and me | Stage». The Guardian. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
- ↑ «Literary Review». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2009 թ․ մարտի 13-ին.
- ↑ «Rudolf Nureyev Foundation Official Website». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 4-ին. Վերցված է 2009 թ․ մարտի 19-ին.
- ↑ Нуриевский фестиваль на сайте Татарского театра оперы и балета им. М.Джалиля
- ↑ Башкирское хореографическое училище
- ↑ Первый выход Нуреева / Г. Гайда; Интервью вела О. Соболева // Иркутск,- 2001.- 30 нояб.- .7
Գրականություն
խմբագրել- Колум Маккэнн. Танцовщик
- Данциг Р. В. Вспоминая Нуреева. След кометы / Пер. с нидерл. И. Михайловой. СПб.: Геликон Плюс, 2012. — 368 с., 500 экз., ISBN 978-5-93682-809-6
- Стюарт Отис. Рудольф Нуреев: Вечное движение = Perpetual motion: the public and private lives of Rudolf Nureyev. — Смоленск: Русич, 1999. — ISBN 5-88590-870-2
- Рюнтю Юри Мэттью. Руди Нуреев без макияжа. — М.: Новости, 1995. — ISBN 5-7020-0981-9
- Ролан Пети. Тан лие с Нуриевым.
- Диана Солуэй. Рудольф Нуреев на сцене и в жизни.
- Ариан Дольфюс. Непокоренный Нуреев.
- Сергей Синенко. Рудольф Нуреев: Истоки творчества, превратности судьбы.
- Н. Я. Надеждин. Рудольф Нуриев. М.: Мир энциклопедий Аванта+, Астрель, 2011. 224 с., ил., Серия «Секрет успеха», 3 000 экз., ISBN 978-5-98986-448-5, ISBN 978-5-271-31857-3
- Красовская В. Рудольф Нуреев // Профили танца. — СПб.: Академия Русского балета им. А.Я. Вагановой, 1999. — С. 297—299. — 400 с. — (Труды Академии Русского балета имени А.Я. Вагановой). — 2000 экз. — ISBN 5-93010-001-2
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Նուրիևի պաշտոնական կայք Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine
- Ռ. Նուրիևի անվան դասական բալետի միջազգային փառատոն Արխիվացված 2012-02-06 Wayback Machine
- Ռուդոլֆ Նուրիևի ոսկե բանալին Արխիվացված 2011-06-19 Wayback Machine
- Նուրիևը Peoples.ru-ի էջում
- Մարիո Բուի հուշերը Նուրիևի մասին Արխիվացված 2009-05-09 Wayback Machine
- Հիշողություններ Նուրիևի մասին
- Դատապարտում ՊԱԿ-ի կողմից Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռուդոլֆ Նուրիև» հոդվածին։ |