Ռաֆայել Քոթանջյան
Ռաֆայել Արտյոմի Քոթանջյան (սեպտեմբերի 9, 1942, Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - հունիսի 13, 2022[1]), հայ դերասան, ՀՀ ժողովրդական արտիստ[2]։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 9, 1942 |
| Ծննդավայր | Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | հունիսի 13, 2022[1] (79 տարեկան) |
| Կրթություն | Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Հայաստան |
| Մասնագիտություն | դերասան |
| Ակտիվ շրջան | 1964-2022 |
| Երեխա(ներ) | Մայքլ Քոթանջյան |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| IMDb | ID 0467619 |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է Թբիլիսիում։ 1946 թվականին տեղափոխվել է Երևան։
1960-1964 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստաթատերական ինստիտուտի դերասանական ֆակուլտետում։
1964-1966 թվականներին որպես դերասան և ռեժիսոր աշխատել է Զանգեզուրի Շիրվանզադեի անվան թատրոնում։ 1966-1968 թվականներին եղել է «Արշալույս» երիտասարդական թատրոնի դերասան։ 1968-1970 թվականներին հաճախել է հեռուստատեսային ռեժիսուրայի բարձրագույն կուրսերի Մոսկվայում։ 1970-1993 թվականներին աշխատել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնում՝ որպես դերասան և ռեժիսոր[3]։
Դերեր թատրոնում խմբագրել
Խաղացել է բազմաթիվ ներկայացումներում՝
- «Սատանայի ջրաղացը»
- «Մոռանալ Հերոստրատին»
- «Մերկ թագավորը»
- «Մեծ լռություն» և այլն
Դերեր կինոյում խմբագրել
Նկարահանվել է բազմաթիվ տեղական և արտասահմանյան ֆիլմերում՝
- 1968 - «Ադամանդե ձեռքը» - ռեստորանի այցելու
- 1972 - «Տղամարդիկ» - Լևոն
- 1974 - «Մաքսանենգություն» - մաքսանենգ «Չեռնյավի»
- 1974 - «Բաղդասարը բաժանվում է կնոջից» - Օգսեն
- 1974 - «Հավերժության նշան» - դրվագ
- 1986 - «Օտար խաղեր» - Գոլուբչիկ
- 1991 - «Ձայն բարբառոյ...»
- 1992 - «Երեքի սրտերը» - սենյոր Ալվարես Տորես
- 1992 - «Սպանություն Սանշայն-Մենորում» - Ռոբերտ Հաստինգս
- 1992 - «Երեքի սրտերը 2» - սենյոր Ալվարես Տորես
- 1994 - «Զվարճալի ուղևորություն»
- 1994 - «Ծովահենների թագավորությունը» - Դ՛Արգուա
- 1996 - «Մեր բակը»
- 1997 - «Կոմսուհի դը Մոնսորո» - հերցոգ Մայենացի Շառլ դը Գիզ
- 1997-2003 - «Ռոքսոլանա» - Պարգալի Իբրահիմ փաշա
- 1998 - «Կախարդուհու յոթերորդ մատանին» - Բոսարգուն
- 1999 - «Սերը չար է» - գուրու
- 2003 - «Ռոքսոլանա. Կայսրության տիրուհին» - Մարինո Սանուտո, վենետիկյան դեսպան (բալյի)
- 2005 - «Մեր բակը 3»
- 2009 - «Մի նայիր հայելուն»
- 2010 - «Մեր բակը»
- 2018 - «11:41»
- 2019 - «Քաոս» - Մարկոս աղա Ալիմյան
Պարգևներ, կոչումներ խմբագրել
- 1980 թվականին արժանացել է ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստի կոչմանը
- 2003 թվականին արժանացել է ՀՀ ժողովրդական արտիստի կոչմանը, ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալի և ՀՀ Մովսես Խորենացու մեդալի
- 2008 թվականից Բնության և հասարակական գիտությունների միջազգային ակադեմիայի իսկական անդամ է
- 2009 թվականին ստացել է Գյումրու պատվո և նվիրվածության շքանշան։
- 2016 թվականից Երևանի պատվավոր քաղաքացի[4]
- 2017 թվականին «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշան[5]
Մասնագիտական գործունեության ընթացքում Ռ. Քոթանջյանը բազմիցս արժանացել է Խորհրդային Միության և ԱՊՀ երկրների մրցանակների։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Կյանքից հեռացել է Ռաֆայել Քոթանջյանը
- ↑ «Ռաֆայել Քոթանջյան»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2018-02-04
- ↑ ԿԳՄՍՆ ՀՀ։ «Կյանքից հեռացել է ՀՀ ժողովրդական արտիստ Ռաֆայել Քոթանջյանը»։ ՀՀ ԿԳՄՍՆ։ Վերցված է 2022-06-13
- ↑ «Երևանի ավագանին հաստատեց Արթուր Ալեքսանյանին, Միհրան Հարությունյանին, Ռաֆայել Քոթանջյանին և Սառա Եսայանին «Երևանի պատվավոր քաղաքացի» կոչում շնորհելու մասին որոշման նախագծերը»։ Վերցված է 2016 Հոկտեմբեր 6
- ↑ «ՀՀ Նախագահի հրամանագրերը - Փաստաթղթեր - Հայաստանի Նախագահ»։ president.am։ Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 21