Յակով Լանդաու (անգլ.՝ Jacob M. Landau, մարտի 20, 1924(1924-03-20)[1], Քիշնև, Ռումինիայի թագավորություն[2] - նոյեմբերի 12, 2020(2020-11-12)[3]), իսրայելցի պատմաբան-արևելագետ, արաբագետ և թուրքագետ, քաղաքագետ, բանասեր, սոցիոլինգվիստ, թատերագետ և կինոգետ։

Յակով Լանդաու
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 20, 1924(1924-03-20)[1]
ԾննդավայրՔիշնև, Ռումինիայի թագավորություն[2]
Մահացել էնոյեմբերի 12, 2020(2020-11-12)[3] (96 տարեկան)
ԳերեզմանՀար Հայմենխոտ
Քաղաքացիություն Իսրայել
ԿրթությունՀերցլիյա հրեական գիմնազիա, Երուսաղեմի հրեական համալսարան և Լոնդոնի համալսարանի Արեւելագիտության եւ աֆրիկյան հետազոտությունների դպրոց
Գիտական աստիճանդոկտորի աստիճան[2]
Մասնագիտությունարևելագետ, քաղաքագետ, պատմաբան և համալսարանի դասախոս
ԱշխատավայրԵրուսաղեմի հրեական համալսարան
Ծնողներհայր՝ Michel Landau?
Պարգևներ և
մրցանակներ
Իսրայելի մրցանակ

Կենսագրություն

խմբագրել

Ծնվել է Քիշնևում, Ռումինիայի խորհրդարանի պատգամավոր, գյուղացիական ազգային կուսակցության անդամ և հրապարակախոս Միխլա Լանդաուի (1895—1976) ընտանիքում։ Քիշնևում հայրը «Ундзер цайт»-ի օրաթերթի աշխատակից էր (1933—1935) և ինքն էր հրատարակում «Дер ид» հրեական թերթը։ Պապը՝ Մենեխեմ-Մենդլ Լանդաուն եղել է սինագոգի անդամ։ 1935 թվականին ընտանիքով տեղափոխվել են Պաղեստին, որտեղ 1942 թվականին Յակովն ավարտել է Թել Ավիվի Հերցլիյա դպրոցը։ Ծառայել է Հագանում, ապա Իսրայելի պաշտպանության բանակում և ստացել կապիտանի աստիճան։

1942-1946 թվականներին սովորել է Երուսաղեմի հրեական համալսարանում, մասնագիտացել է հրեաների ընդհանուր պատմության, արաբերեն լեզվի և գրականության մեջ։ Եգիպտոսի պատմության մագիստրոսական ատենախոսությունը պատրաստել է պրոֆեսոր Ռիխարդ Քեբների ղեկավարությամբ[4]։ Դոկտորանտուրա է անցել Լոնդոնի համալսարանի արևելյան եւ աֆրիկյան հետազոտությունների համալսարանում։ 1949 թվականին Բերնարդ Լյուիսի ղեկավարությամբ "խորհրդարանը և կուսակցությունները Եգիպտոսում" ատենախոսությունը 1953 թվականին լույս է տեսել առանձին գրքով[5]։

1949 թվականին վերադառնալով Իսրայել ՝ դարձել է Իսրայելի արևելագետների միության հիմնադիրներից մեկը, դարձել է առաջին նախագահը։ 1958-1993 թվականներին դասավանդել է Երուսաղեմի Հրեական համալսարանում, դասախոսություններ կարդացել Բար Իլանի համալսարանում։ 1993-1998 թվականներին եղել է Իսրայելի քաղաքագիտության ասոցիացիայի նախագահ։ 2005 թվականին պարգևատրվել է Մերձավոր Արևելքի հետազոտությունների գծով Իսրայելի մրցանակով։

Հիմնական գիտական աշխատությունները վերաբերում են Օսմանյան կայսրությունում և Մերձավոր Արևելքում տեղի ունեցող ազգային շարժումներին, պանիսլամիզմի և պանթյուրքիզմի քաղաքականությանը և Միջին Ասիայի լեզուներին, Եգիպտոսի կինոյի և թատրոնի պատմությանը։ 24 մենագրությունների հեղինակ է։ Լույս է տեսել մի շարք ժողովածուներ անգլերեն լեզվով՝ «Մարդը, պետությունը և հասարակությունը ժամանակակից Մերձավոր Արևելքում» (1972), «Ընտրողական քաղաքականությունը Մերձավոր Արևելքում» (1980)[6]։

Մենագրություններ

խմբագրել
  • Parliaments and Parties in Egypt. Jerusalem: The Israel Oriental Society, 1953; second edition — New York: Praeger, 1954; London: Routledhe, 2015 (переведена на арабский в Каире и Бейруте, 1975).
  • Studies in the Arab Theater and Cinema. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1958; London: Routledge, 2016 (на французском языке — Париж, 1965, на арабском языке — Каир, 1972).
  • A Word Count of Modern Arabic Prose. New York: American Council of Learned Societies, 1959.
  • The Israeli Communist Party and the Elections for the Fifth Knesset, 1961. Stanford, CA: The Hoover Institution, 1956 (совместно с M. M. Czudnowski).
  • Jews in Nineteenth-Century Egypt. New York: New York University Press, 1969 (на иврите — Иерусалим, 1967).
  • Arabische Literaturgeschichte. Zürich: Artemis Verlag, 1968 (на иврите — Тель-Авив, 1970; на турецком языке — Анкара, 1994 и 2002).
  • The Arabs in Israel: A Political Study. Royal Institute of International Affairs. London: Oxford University Press, 1969; London: Routledge, 2015 (на иврите — Тель-Авив, 1971).
  • The Hejaz Railway and the Muslim Pilgrimage: A Case of Ottoman Political Propaganda. Detroit, MI: Wayne State University Press, 1971; London: Routledge, 2016.
  • Middle Eastern Themes: Papers in History and Politics. London: Frank Cass, 1973.
  • Radical Politics in Modern Turkey. Leiden: Brill, 1974 (на турецком языке — Анкара, 1978).
  • Politics and Islam: The National Salvation Party in Turkey. Salt Lake City, Utah: The University of Utah, 1976.
  • Abdul-Hamid’s Palestine. London: André Deutsch, 1979 (на иврите — Иерусалим, 1979).
  • Pan-Turkism in Turkey: A Study of Irredentism. London: C. Hurst, 1981; second edition, 1995 (на греческом языке — Афины, 1985; на китайском языке — Урумчи, 1992; на турецком языке — Стамбул, 1999).
  • Tekinalp, Turkish Patriot 1883—1961. Istanbul and Leiden: Nederlands Historisch-Archaeologisch Instituut, 1984 (на турецком языке — Стамбул, 1996).
  • The Politics of Pan-Islam: Ideology and Organization. Oxford: Oxford University Press, 1990; second edition, 1994; London: Routledge, 2015 (на турецком языке — Стамбул, 1993).
  • The Arab Minority in Israel, 1967—1991: Political Aspects. Oxford: Oxford University Press, 1993 (на иврите — Тель-Авив, 1993).
  • Arabisches Volkstheater in Kairo im Jahre 1909: Ahmad IlFār und seine Schwaenke. Beirut and Stuttgart: Steiner Verlag, 1993 (Bibliotheca Islamica, 38).
  • Jews, Arabs, Turks. Jerusalem: Magnes Press, 1993.
  • Hebrew-Arabic Proverbs. Jerusalem and Tel-Aviv: Schocken, 1998 (с Давидом Сагивом); second edition, 2002.
  • The Politics of Language in the Ex-Soviet Muslim States (с Б. Келльнер-Хайнкеле). Ann Arbor: University of Michigan Press, 2001.
  • Exploring Ottoman and Turkish History. London: Hurst, 2004.
  • Language Politics in Contemporary Central Asia (с Б. Келльнер-Хайнкеле). London: I. B. Tauris, 2012 (на русском языке — «Языковая политика в современной Центральной Азии: Национальная и этническая идентичность и советское наследие», М.: Центр книги Рудомино, 2015).
  • Man, State and Society in the Contemporary Middle East. London: Routledge, 2017.
  • Ataturk And The Modernization Of Turkey. London: Routledge, 2019.

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 AlKindi (Դոմինիկյան Արևելագիտության ինստիտուտի առցանց կատալոգ)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Deutsche Nationalbibliothek Record #130428728 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 https://www.cambridge.org/core/journals/review-of-middle-east-studies/article/jacob-m-landau-19242020/86DCC449DD48A793CA7E909082A08A81
  4. «The Department of Political Science: Jacob Landau». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2019 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  5. קורות חיים (curriculum vitae)
  6. Библиография Яакова Ландау