Մարի-Գիեմին Բենուա

ֆրանսիացի նկարիչ (1768-1826)

Մարի–Գիեմին Բենուա (ֆր.՝ Marie-Guillemine Benoist, դեկտեմբերի 18, 1768(1768-12-18)[1][2][3][…], Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4][5] - հոկտեմբերի 8, 1826(1826-10-08)[2][3], Փարիզ[4][5]), ֆրանսիացի նկարչուհի (նեոդասականություն, պատմական և ժանրային գեղանկարչություն

Մարի-Գիեմին Բենուա
ֆր.՝ Marie-Guillemine Benoist
Ի ծնեֆր.՝ Marie-Guillemine de Laville-Leroux
Ծնվել էդեկտեմբերի 18, 1768(1768-12-18)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն[4][5]
Վախճանվել էհոկտեմբերի 8, 1826(1826-10-08)[2][3] (57 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ[4][5]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[1]
Մասնագիտություննկարչուհի և արվեստագետ
Ոճնեոդասականություն[6]
Ժանրպատմական գեղանկարչություն[7], ժանրային նկարչություն[7] և դիմանկար[7]
Թեմաներգեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներPortrait of Madeleine?
ՈւսուցիչԷլիզաբեթ Վիժե լը Բրոն և Ժակ Լուի Դավիդ
ՀայրՌենե Դելավիլլե-Լերոուլքս
ԱմուսինՊիեռ-Վենսան Բենուա
ԶավակներProsper Désiré Benoist? և Դենիս Բենոիստ դե Ազի
 Marie-Guillemine Benoist Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Մարի-Գիեմին Բենուան ծնվել է Փարիզում` պետական պաշտոնիայի և քաղաքական գործչի ընտանիքում, ով իր կյանքի վերջում նշանակվել է Ֆրանսիայի հյուպատոս Ռոտերդամում, որտեղ և 1798 թվականին նա մահացել է ։

Որպես նկարիչ՝ նրա մասնագիտական պատրաստվածությունը սկսվել է 1781 թվականին՝ Էլիզաբեթ Վիժե լը Բրոնի ղեկավարությամբ։ 1786 թվականին՝ քրոջ՝ Մարի-Էլիզաբեթի հետ միասին, նա ընդունվել է Ժակ Լուի Դավիդի արհեստանոց։ Ընդունելությունը հնարավոր է դարձել Մադամ Վիժե-Լեբրյոնի հանձնարարությունների, ինչպես նաև կառավարության հետ ընտանիքի ունեցած քաղաքական և վարչական կապերի միջոցով։

1791 թվականին նրա գործերն առաջին անգամ ցուցադրվել են «Փարիզյան սալոնում»՝ ցուցադրելով իր առասպելներից ներշնչված նկարը՝ «Հոգին հրաժեշտ է տալիս իր ընտանիքին» (Psyché faisant ses adieux à sa famille): Այս շրջանի նրա մեկ այլ նկար` «Անմեղությունը առաքինության և կեղծիքի միջև» (L'Innocence entre la vertu et le Vice), նույնպես դիցաբանական է, բայց նաև ցույց է տալիս հեղինակի ֆեմինիստական հետաքրքրությունները։ Հեղինակը ներկայացնում է տղամարդուն, չնայած ավանդաբար նա ներկայացված է եղել կնոջ տեսքով։

1793 թվականին Մարի-Գիեմին ամուսնացել է փաստաբան Պիեռ-Վենսան Բենուայի հետ։ Ժակ Լուի Դավիդի ազդեցությունն արտացոլող նրա աշխատանքները սկսել են ավելի շատ խոնարհվել դեպի պատմական նկարչությունը։ Այն ժամանակ այս ժանրը համարվել է զուտ տղամարդկային։ Կին նկարիչները պետք է նկարեին ընտանեկան դիմանկարներ, նատյուրմորտներ, կենդանիներ, լանդշաֆտներ, այն ամենը, ինչ կարող էր զվարճացնել և հաճեցնել հեռուստադիտողին։

1800 թվականին՝ «Փարիզյան սալոնում» նա ցուցադրել է «Սևամորթուհու դիմանկարը» (Portrait d'une négresse): Դրանից վեց տարի առաջ ստրկությունը վերացվել էր, և այս պատկերը, որը հիմնված էր կանանց և ստրուկների անալոգիայի վրա, դարձել է կանանց ազատագրման, ազատության և ռասայական իրավունքների խորհրդանիշը։ 1818 թվականին այս նկարը Լուի XVIII-ը ձեռք է բերել Ֆրանսիայի համար։

Մարի-Գիեմինը ստեղծել է իր ժամանակի պատմական դեմքերի մի շարք դիմանկարներ։ Նապոլեոն կայսեր և արքայադուստր Լուկկայի քրոջ` Էլիզ Բոնապարտի դիմանկարը, Մարի–Գիեմին Բենուայի վրձնի գործն է` մոտավորապես 1805 թվականին։ Կարևոր պատվեր էր այդ ժամանակվա Ֆրանսիայի վարչապետ-հյուպատոս Նապոլեոն Բոնապարտի դիմանկարը։ Այս գործը նրան վստահվել է 1803 թվականին։ 1801 թվականին՝ այս դիմանկարը պետք է ուղարկվեր Գենտ քաղաք, որը Ավստրիան կրկին հանձնել էր Ֆրանսիային՝ Լունեվիլի խաղաղության պայմանագրի համաձայն։

Նրա՝ որպես նկարչի, տարբերակման մեկ այլ նշան էր 1804 թվականին «Փարիզյան սալոնի» Ոսկե մեդալով պարգևատրումը, որը նույնպես նրան պետական դրամաշնորհ էր տալիս։ Այս ընթացքում նա կանանց համար բացել է գեղարվեստական ուսուցման ստուդիա։ Նրա կարիերան տուժել է Ֆրանսիայում տեղի ունեցող քաղաքական իրադարձություններից, քանի որ նրա ընտանիքը շատ սերտ կապեր ուներ միապետականների հետ։ Այնուամենայնիվ, 1814 թվականից հետո, միապետության վերադարձի ժամանակահատվածում, որը կոչվել է Բուրբոնների վերականգնում, նրա ամուսինը՝ համոզմունքներով միապետական կոմս Բենուան, նշանակվել է Պետխորհրդում։

Չնայած այն փաստին, որ Մարի-Գիեմինի հանրահայտ լինելը այդ պահին գագաթնակետին էր հասնում, նա ստիպված էր հրաժարվել նկարչի և ցուցահանդեսների կազմակերպչի իր կարիերայից` ընտանիքի առջև պարտականությունների և պահպանողական ապրելակերպի միջև ռեակցիոն ռեժիմի վճռական հարկադրանքի պատճառով։

Ստեղծագործություն խմբագրել

  • Psyché faisant ses adieux a sa famille (1791) — «Պսիխեան հրաժեշտ է տալիս իր ընտանիքին»
  • L’Innocence entre la vertu et le vice — «Անմեղություն առաքինության և չարիքի միջև» (1791)
  • Portrait d’une négresse (1800, Musée du Louvre) — «Սևամորթ կնոջ դիմանկար» (1800, Լուվր)
  • Portrait de Napoléon (1804, court of Ghent) — «Նապոլեոնի դիմանկարը» (1804, Գենտի դատարան)
  • Portrait du Maréchal Brune (1805, détruit; une copie se trouve au Musée du Château de Versailles) — «Մարշալ Բյուրենի դիմանկարը» (1805, ոչնչացվել է, մեկ բնօրինակը գտնվում է դյու Շատո դե Վերսալ թանգարանում)
  • Portrait de Pauline Borghèse (1807, Musée du Château de Versailles) — «Պոլինա Բորգեզեի դիմանկարը» (1807, դյու Շատո դե Վերսալ թանգարան)
  • Portrait de Marie-Élise, grande duchesse de Toscane (Pinacoteca Nazionale, Lucca) — «Տոսկանայի մեծ դքսուհի Մարիա–Էլիզայի դիմանկարը» (Ազգային պինակոտեկ, Լուկկա)
  • Portrait de l’impératrice Marie-Louise (Château de Fontainebleau) — «Կայսրուհի Մարի-Լուիզայի դիմանկարը» (Շատո դե Ֆոնտենբլո)
  • La lecture de la Bible, (1810, musée municipal, Louviers) — «Աստվածաշնչի ընթերցանություն» (1810, քաղաքային թանգարան, Լուվեր)
  • La Consultation ou La Diseuse de bonne-aventure, Saintes Musée municipal. — «Խորհրդակցություն կամ գուշակի հաջող խաբեբայություն», (թանգարան Սենթում)

Որոշ աշխատանքներ կորել են։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարի-Գիեմին Բենուա» հոդվածին։