Մասնակից:Anahitmkn/Ավազարկղ
Ստրասբուրգի համալսարանական պալատ Palais universitaire de Strasbourg | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | Համալսարան |
| Հիմնադրված է | 1879 - 1884 |
| Երկիր | Ֆրանսիա |
| Հասցե | 9, place de l'Université |
Ստրասբուրգի համալսարանական պալատը առօրյա խոսակցականում անվանմամբ` « palais u » հանդիսանում է նեո-ռենեսանսի ոճով 1879 թվականից 1884 թվականներին Օտորո Վարթ ճարտարապետիղեկավարությամբ կառուցված շենք, որի բացման հանդիսավոր արարողությունը կազմակերպվել է Պրուսիայի կայսր Վիլհեմ Հոհենցոլեռն առաջինի կողմից 1884 թվականին:
1871թվականին Գերմանական կայսրության կողմից Էլզաս-Լոթարինգիայի բռնազավթման ժամանակ այս շենքը հանդիսանում էր Ստրասբուրգի նոր համալսարանի հիմնական կենտրոնը:
Պատմություն խմբագրել
Գերմանական կայսրության կողմից Էլզաս-Մոզելի բռնագրավումից հետո գերմանացի մտավորականներըև քաղաքական գործիչները ցանկանում են Ստրասբուրգում կառուցել գերմանական համալսարան: Բադենի քաղաքական գործիչ` Ֆռանց վոն Ռոգենբախը, այս նախագծի հեղինակն է, ով կառուցել էժամանակակից ոճով մի համալսարան: Նոր համալսարանի կառուցումը սկսվել է պատերազմի ավարտից անմիջապես հետո: Այն բացվել է 1872թվականի մայիսի 1-ից 2-, ժամանակավոր տարածք` Պալե Ռոանում:Ստրասբուգի պաշարման հետեվանքով պատճառած վնասներից հետո, նոր համալսարանը մտավորկյանքի կենտրոն և գերմանական ազդեցության կիզակետ դարձնելու ցանկությամբ, կառուցվեցին նորշենքեր: Համալսարանական պալատը դարձավ համալսարանի կենտրոնը, որը գտնվում էր գերմանականնոր թաղամասում` Neustadt[1]- ում։
Պալատի համար առաջին նախագիծը առաջարկում է քաղաքաշինարար Հերման Էգգերտի կողմից: Սակայն ճակատային մասի նախագիծը չի ընդունվում և պալատի կառուցման համար մրցույթ է հայտարարվում: Մրցակցում են շուրջ 107 ճարտարապետներ, որոնցից միայն 7ն էին Էլզասից: Այսպիսով մրցույթում հաղթող է ճանաչվում երիտասարդ Օտտո Ուորթը, ով առաջարկում է Իտալական ճարտարապետությունից ոգեշնչված նեո-ռենեսանսի շինության նախագիծ: Ճարտարապետի[2] ղեկավարությամբ շինարարությունը սկսվում է 1879 թվականին և ավարսվել 1884 թվականին: Բացի այս պալատից կառուցվեցին նաև բազմաթիվ այլ շենքեր, որտեղ գտնվում են համալսարանի տարբեր ինստիտուտներ և ֆակուլտետներ, Ստրասբուրգի բուսաբանական այգին`(սերվում է նախկին համալսարանի բուսաբանական այգուց), որը գտնվում է պալատի ետնամասում: Նրա շուրջը կառուցվել է համալիր, ներառելով մի քանի ինստիտուտներ, ինչպես նաև մի աստղադիտարան: Նոր շենքի բացման արարողությունը տեղի է ունեցել 1884 թվականի հոկտեմբերի 27ին Վիլհելմ I-ի կողմից 2 500 000 գերմանական մարկի[3] ներդրումից հետո:
1949 թվականի օգոստոսի 10ից մինչև 1949 թվականի սեպտեմբերի 8ը պալատի դահլիճում տեղի է ունեցել եվրոխորհրդի առաջին նիստը, որին մասնակցում էին տասներկու եվրոպական երկրների 101 պատվիրակներ[4]:
1990թվականի մայիսի 21ին պալատի մուտքի դահլիճը` աուլան, հիմնական աստիճանները, պատերը և կամարները, իրենց յուրահատուկ դեկորացիաներով դասվել են պատմական հուշարձանների[5] շարքին: Շենքի արտաքին ճակատաները իրենց քանդակազարդ հարդարանքով նույնպես հանդիսանում են պատմական հուշարձաններ[6]:
Արտաքին տեսք խմբագրել
Ճարտարապետ Օտտո Ուորթը ոգեշնչվել է իտալական վերածննդից[7]: Գեղագիտական տեսանկյունից ճակատները կառուցված են Միքելե Սանմիքելի կողմից կառուցված` Վերոնայում գտնվող Պոմպեյան պալատի ոճով (1530թ.): Վեց անկյունային տաղավարները, ամբողջ երկարությամբ զարդարված արձաններով, ներկայացնում են վերածննդի դարաշրջանից մինչև 19րդ դարի գիտնականներին և խորագիտակներին: Բացառությամբ Կալվինի, այս անձնավորությունների մեծ մասը գերմանական աշխարհի ներկայացուցիչներ են:
Ելիսեյան պայմանագրի, ֆրանսգերմանական հաշտության հիսուն ամյակի շրջանակում Ստրասբուրգի համալսարանը որոշում է Գերմանիայի արձանը տեղափոխել համալսարանի պալատի գագաթային մասում: Մյունսթերի մերձակայքում գտնվող Էշբախ-օ-Վալից քանդակագործ Պատրիկ Բերթոն այն վերակառուցել է շատ հին լուսանկարից: Նա իր աշխատանքն ավարտել է 2013[8] թվականի վերջին։
Ինտերիեր խմբագրել
Աուլա խմբագրել
Գավիթը (մեր օրերում « aula » անվանմամբ) բակ է, որը ծածկված լինելով իտալական ոճի ապակե տանիքով, հիշեցնում է Յակոպո Սանսովինոյի վիլան (1540): Ճակատը ապակե տանիքին միացնողկամարների ներկված զարդարանքը հիշեցնում է Ջենովայի Palazzo Doria Pamphilj-ի (1521-1529) մեծ դահլիճը։
Համալսարանական պալատը մեր օրերում խմբագրել
Ուսումնական հաստատություն խմբագրել
Պալատը մինչև այժմ էլ օգտագործվում է որպես ուսումնական հաստատություն: Ներկայումս այնտեղ տեղակայված են Ստրասբուրգի համալսարանի արվեստի (կերպարվեստ), պատմական գիտությունների, պատմության, մահմեդական աշխարհի պատմության և քաղաքակրթության, արվեստի պատմության և հնագիտության, աստվածաբանության( կաթոլիկ և բողոքական) ֆակուլտետները:
Ստրասբուրգի համալսարանի հրատարակչություն խմբագրել
Համալսարանական հրատարակչությունը հիմանդրվել է 1920 թվականին և համալսարանի պալատի առաջին հարկում ունի իր գլխամասային գրասենյակը:
Մուլաժների թանգարան խմբագրել
Պալատի այգու սկզբնամասում գտնվում է 1873 թվականին Ադոլֆ Միշելիսի[9] կողմից հավաքած և ավարտած, իսկ արդեն 1884թվականին համալսարանի շենքում տեղադրված հավաքածուն: Սա հունական և հռոմեական, ինչպես նաև Եգիպտոսի և Միջագետքի արվեստի գործերի իրական չափսերի հիման վրա վերարտադրված հավաքածու է:
2015 թվականից հավաքածուն տնօրինում է "des Amis du Musée Adolf Michaelis" կազմակերպությունը` մշակույթային գործունեությունը զարգացնելու և այն հանրեւթյանը հայտնի դարձնելու նպատակով։
Պատմական կամպուս խմբագրել
Համալսարանական պալատը Neustadt- ի գլխավոր շենքերից մեկն է, բայց այն միակ շենքը չէ, որը նախատեսված էր նոր կայսրական համալսարանի համար: Իրականում այն տեղակայված է կամպուսի կենտրոնում, որն այժմ կոչվում է պատմական կամպուս, կենտրոնական կամպուսից տարբերելու համար, որը կառուցվել է 1960-ականներին թվականներին Esplanade թաղամասեւմ:
Պալատի ետին մասում տեղ է գտնում համալսարանին պատկանող մի մեծ այգի, որտեղ կան նույն ոճով կառուցված մի քանի այլ շենքեր` նախկին քիմիայի ինստիտուտը, որտեղ այժմ գտնվում է հոգեբանության ֆակուլտետը, ֆիզիկայի ինստիտուտը, որն ընդլայնվել է 1965 թվականին, նախկին բուսաբանական ինստիտուտը, որն այժմ օգտագործվում է կրթության գիտություների և փիլիսոփայության ֆակուլտետների կողմից, ինչպես նաև երկրաշարժագիտության թանգարանի և նոր բուսաբանական ինստիտուտի կողմից: Կամպուսի ճակատամասում գտնվում է բուսաբանական այգին, որի կենտրոնում տեղակայաված է աստղադիտարանը և վերջինիս տնօրենին պատկանող նախկին բնակարանը:
Փողոցի մյուս կողմում գտնվում են ջրաբանության և երկրաքիմիայի լաբորատորիաները, նախկին միներալոգիայի և երկրաբանության լաբորատորիաների փոխարեն և Ստրասբուրգ քաղաքի կենտրոնական թանգարանը:
Տես նաև խմբագրել
Առնչվող հոդվածներ խմբագրել
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- François Loyer, Le Palais Universitaire de Strasbourg, culture et politique en Alsace au xixe siècle, 1991(http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/rvart_0035-1326_1991_num_91_1_347882) p. 9-25
- "http://www.revue-des-sciences-sociales.com/pdf/rss34-denis.pdf "[PDF], sur revue-des-sciences-sociales.com, 2005 (consulté le 27 janvier 2015), p. 84-93
- "https://130anspalaisu.unistra.fr" (consulté le 27 janvier 2015)
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Neustadt (Strasbourg)» (ֆրանսերեն). 2022-03-30.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ «Palais Universitaire». www.pop.culture.gouv.fr. Վերցված է 2022-04-29-ին.
- ↑ «Mark-or» (ֆրանսերեն). 2021-01-18.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ «Accueil - Université de Strasbourg». www.unistra.fr. Վերցված է 2022-04-30-ին.
- ↑ «Base Mérimée» (ֆրանսերեն). 2021-01-18.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ «Ministère de la Culture (France)» (ֆրանսերեն). 2022-04-16.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ Moszberger, Maurice; Rieger, The��odore; Daul, Le��on (2002). Dictionnaire historique des rues de Strasbourg (French). Illkirch, France: Verger. ISBN 978-2-84574-023-5. OCLC 52428911.
{{cite book}}: replacement character in|first2=at position 4 (օգնություն); replacement character in|first3=at position 3 (օգնություն)CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ «eschbach-AU-VAL La sculpture en voie d'achèvement. Germania retrouve le palais». www.dna.fr (ֆրանսերեն). Վերցված է 2022-04-29-ին.
- ↑ Bouché-Leclercq, Auguste (1910). «Éloge funèbre de M. Adolf Michaelis, correspondant étranger de l'Académie». Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres. 54 (6): 480–481.