Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հիպերիոն (այլ կիրառումներ)

Հիպերիոն (հին հունարեն՝ Ὑπερίων՝ շատ բարձրահասակ), տիտան։ Հին հունական դիցաբանության մեջ[6] Ուրանոսի և Գեայի որդին, Թեյայի ամուսինը[7], Հելիոսի, Սելենեի և Էոսի հայրը[8]։ Հիպերիոն անունը դարձել է նաև նրա որդու՝ Հելիոսի մականուններից մեկը։

Հիպերիոն
Տեսակտիտաններ
Դիցաբանությունհին հունական դիցաբանություն և Հունական դիցաբանություն
Սեռարական
Հունական գրաձևὙπερίων
ՀայրՈւրանոս[1]
ՄայրԳեա[1]
ՔույրԹեյա
Քույր/ԵղբայրՀռեա[2], Հապետոս, Կրոնոս, Թեմիս, Թեյա, Օվկիանոս և Տեթիս
ԱմուսինԹեյա
ԶավակներՀելիոս[1][3], Էոս[1][4], Սելենե[1][5] և Ավրորա
 Hyperion (mythology) Վիքիպահեստում

Հիպերիոնը փայլող աստված էր, բառացի թարգմանած՝ վեր, այսինքն երկնքով ընթացող, դրա համար նույնացվում է Հելիոսի հետ, էլենիստական դիցաբանության մեջ Հելիոսի որդիներն անվանվում են հիպերիոնիդներ։

Էվգեմերիստական մեկնաբանությամբ՝ Հիպերիոնը մարդ է, որն առաջինն է հասել երկնային լուսատուներին, որի համար էլ նրան անվանում են լուսատուների հայր[9]։

Ըստ Հեսիոդոսի, Հիպերիոնը տիտան է, արևի աստված, Ավրորայի, Արևի և Լուսնի հայրը։ Ոդիսականում (XII) Հիպերիոնը նույնասցվում է Հելիոսի հետ։ Հելիոս Հիպերիոնը իր սուրբ կովերին պահում է Տրինակրիա կղզու վրա։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Любкер Ф. Hyperion (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 649—650.
  2. Любкер Ф. Rhea (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1153—1154.
  3. Любкер Ф. Ἥλιος (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 598—599.
  4. Любкер Ф. Ἠώς (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 473.
  5. Любкер Ф. Σελήνη (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1223.
  6. Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т. 1. С. 304, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т. 2. С. 157
  7. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека I 1, 3; 2, 2
  8. Гомер. Одиссея XII 374; Мимнерм, фр. 5 Джентили-Прато; Пиндар. Олимпийские песни VII 39
  9. Диодор Сицилийский. Историческая библиотека V 67, 1