Հայրիկ Հովհաննիսյան
Հայրիկ Ղևոնդի Հովհաննիսյան (1909, Վան, Վանի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն - անհայտ), հայ մանկավարժ։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։ ԽՄԿԿ անդամ (1944)
| Հայրիկ Հովհաննիսյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1909 |
| Ծննդավայր | Վան, Վանի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն |
| Մահացել է | անհայտ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Օսմանյան կայսրություն,  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Կենսագրություն
խմբագրելՀայրիկ Հովհաննիսյանը ծնվել է 1909 թվականին, Արևմտյան Հայաստանի Վան քաղաքում, արհեստավորի ընտանիքում։ Յոթ տարեկան է եղել Հայրիկը, երբ նրանց ընտանիքը Վասպուրականից գաղթել է Էջմիածին։ 1927 թվականին ավարտել է Էջմիածնի 2-րդ աստիճանի դպրոցը, ուսուցչական աշխատանքի է անցել Թալինի շրջանում։ Այնուհետև կոմերիտմիության կոչով մեկնել է Նախիջևանի ԻԽՍՀ, աշխատել հայկական դպրոցներում։ Հետագայում երիտասարդ մանկավարժը սովորել և ավարտել է Երևանի մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը։ 1931-1934 թվականներին աշխատել է նախ՝ Երևանի երկաթգծի դպրոցում, որպես պատմության ուսուցիչ, ապա՝ Նար-Դոսի անվան դպրոցում՝ ուսմասվար։ Պատմություն է դասավանդել Խաչատուր Աբովյանի, Սուրեն Սպանդարյանի անվան միջնակարգ դպրոցներում[1]։
Երբ սկսվել է մեծ Հայրենականը, Հովհաննիսյանը մեկնել է գործող բանակ։ Եղել է տարբեր ռազմաճակատներում՝ կապավոր, հետախույզ, քաղաշխատող։ 1944 թվականին բանակում Հովհաննիսյանը ընդունվել է կոմունիստական կուսակցության շարքերը։ Նա մասնակցել է խորհրդային մի շարք քաղաքների ազատագրման մարտերին, Քյոնիգսբերգ քաղաք-ամրոցի գրավմանը։ Պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով, «Մարտական ծառայությունների համար», «Խիզախության համար» մեդալներով[1]։
Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթական ավարտից հետո Հովհաննիսյանը նորից անցել է մանկավարժական աշխատանքի։ Աշխատել է մայրաքաղաքի՝ Նար-Դոսի, Աբովյանի, Սպանդարյանի, Շահումյանի, Նալբանդյանի, Խանջյանի անվան դպրոցներում։ Եղել է ուսմասվար, դպրոցի տնօրեն։ 1972 թվականին Հովհաննիսյանը տեղափոխվել է Էջմիածնի Ակնաշեն գյուղի № 9 օժանդակ գիշերօթիկ դպրոց և աշխատել որպես դաստիարակ, իսկ 1979 թվականին անցել է կենսաթոշակի[1]։
Պարգևներ
խմբագրել- «Պատվո նշան» շքանշան
- «Մարտական ծառայությունների համար» մեդալ
- «Խիզախության համար» մեդալ