Հակոբ Հակոբյան (նկարիչ)

հայ նկարիչ
1rightarrow blue.svgԱյս հոդվածը նկարչի մասին է։ Այս անունը կրող այլ անձանց համար այցելեք Հակոբ Հակոբյան։

Հակոբ Տիգրանի Հակոբյան (մայիսի 24, 1923(1923-05-24), Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս - մարտի 9, 2013(2013-03-09)[1], Երևան, Հայաստան), գեղանկարիչ, Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ, պետական մրցանակի դափնեկիր, ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր (1967-1971)։

Հակոբ Հակոբյան
Hakob Hakobyan in his studio 2012,october 25.jpg
Հակոբ Հակոբյանն իր արհեստանոցում
Ի ծնեՀակոբ Տիգրանի Հակոբյան
Ծնվել է1923 թ․ մայիսի 24
ԾննդավայրԱլեքսանդրիա, Եգիպտոս
Վախճանվել է2013 թ․ մարտի 8
Մահվան վայրԵրևան, Հայաստան
Ազգությունհայ
ՔաղաքացիությունFlag of the Soviet Union.svg ԽՍՀՄ և Flag of Armenia.svg Հայաստան
Մասնագիտություննկարիչ և քաղաքական գործիչ
Պարգևներ
Հակոբ Հակոբյան Վիքիդարանում
Commons-logo.svg Hakob Hakobyan Վիքիպահեստում

ԿենսագրությունԽմբագրել

Ծնվել է 1923 թ. Ալեքսանդրիայում (Եգիպտոս)։ Ուսանել է Կիպրոսի Մելգոնյան վարժարանում։ Մասնագիտական կրթությունը ստացել է Կահիրեի գեղարվեստի (1944-1948) և Փարիզի Գրան Շոմիե ակադեմիաներում (1952-1954)։ Հայրենիքում նրա մասին տեղեկացվել են մամուլից և այն նկարներից, որ նա 1960 թվականին ընծայել էր Հայաստանի պետական պատկերասրահին։ Մասնակցել է Երիտասաարդության և ուսանողների համաշխարհային IV փառատոնին (1953, Բուխարեստ, 2-րդ մրցանակ), արդի եգիպտական արվեստի (1958, Մոսկվա, Լենինգրադ) ցուցահանդեսներին, Ալեքսանդրիայի բիենալներին (1959, 19611962 թվականին ընտանիքով հայրենադարձել է Հայաստան։

Նկարչական ոճԽմբագրել

Հակոբյանը իր ստեղծագործական առաջին շրջանում ստեղծել է նատյուրմորտներ, որտեղ շեշտված են տխրության ու առանձնության զգացմունքները. «Կինը խոհանոցում», «Սխտորներ», «Վիշտ», «Դերձակը» գործերը այդ ստեղծագործական ժամանակահատվածի լավագույն օրինակներն են։ Օտարության մեջ ապրելու տարիներին Հակոբյանը հիմնականում նկարել է թեմատիկ նկարներ, ուր յուրահատուկ ուժով ու նրբությամբ ընդանրացրել է հայրենիքից հեռու ապրող իր հետեղեռնյան սերնդակիցների հոգեվիճակը։ Բնանկարների ենթատեքստում շոշափելի են անհանգիստ ժամանակից բխող լարվածության ու տագնապի զգացմունքները, որոնք ակնհայտ են «Նեյտրոնային ռումբին՝ ոչ», «Սումգայիթ» կտավներում և «Ընտանիք» քանդակում։

ՍտեղծագործություններԽմբագրել

 
Հակոբ Հակոբյանի գերեզմանը Կոմիտասի անվան պանթեոնում
  • «Կինը խոհանոցում» (1959)
  • «Սխտորներ» (1961)
  • «Վիշտ» (1961) Մանկուց հորը կորցրած, ծանր կյանք ապրած նկարչին մշտապես հուզել է կյանքի հորձանուտում գտնվող, թշվառ, տառապող, ճակատագրի դեմ մաքառող մարդկանց կերպարները։ Աթոռին նստած է մարդը՝ գլուխն առած ափի մեջ։Նա պատկերված է այնպես, որ առաջին հայացքից թվում է, թե գլուխն անջատված է ուսերից։ Երկար դիտում ես ու մտածում ՝ իրավ, միտքն անկարող է օգնել մարդուն ելք գտնելու անելանելի վիճակից։
  • «Դերձակը» (1959)։ Կարի մեքենաի առջև, ասես մեքենաին ձուլված անձը հայցքը մտախոհ հառել է հեռուն, խորհում է իր դժվար կյանքի մասին, որն սկսվել ու ավարտվելու է այդ մեքենայով։
  • «Գարուն» (1969)
  • «Անդորր» (1970)
  • «Մալիշկա գյուղը» (1970)
  • «Ջրանցքի մոտ» (1972)
  • «Իմ արվեստանոցը» (1983)
  • «Սումգայիթ» (1989)
  • «Գործիքներ» (1998)
  • «Հանրապետության հրապարակ» (2001)
  • «Բուժքույրը» (2003)
  • «Վիրուսներ» (2003)
  • «Դեր Զորում զոհված մեծ հորս՝ Սարգիս Եսայանի հիշատակին» (2004)

ՄրցանակներԽմբագրել

ՏպագրություններԽմբագրել

Հ. Հակոբյան, Ու մերթ լացավ, ու մերթ խնդաց իմ հոգիս. հոդվածներ, հարցազրույցներ Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine., Երևան, Սարգիս Խաչենց, 2006.

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Արտաքին հղումներԽմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 72  

Հակոբ Հակոբյանի նկարները Archived 2007-10-26 at the Wayback Machine. Հայաստանի Ազգային Պատկերասրահում