Հակոբ Հակոբյան (նկարիչ)
Այս հոդվածը նկարչի մասին է։ Այս անունը կրող այլ անձանց համար այցելեք Հակոբ Հակոբյան։
Հակոբ Տիգրանի Հակոբյան (մայիսի 24, 1923, Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս - մարտի 8, 2013, Երևան, Հայաստան), գեղանկարիչ, Հայաստանի Հանրապետության ժողովրդական նկարիչ, պետական մրցանակի դափնեկիր, ՀԽՍՀ ԳԽ պատգամավոր (1967-1971)։
Հակոբ Հակոբյան | |
|---|---|
 Հակոբ Հակոբյանն իր արհեստանոցում | |
| Ի ծնե | Հակոբ Տիգրանի Հակոբյան |
| Ծնվել է | 1923 թ․ մայիսի 24 |
| Ծննդավայր | Ալեքսանդրիա, Եգիպտոս |
| Վախճանվել է | 2013 թ․ մարտի 8 |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
| Ազգություն | հայ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ Հայաստան |
| Մասնագիտություն | նկարիչ և քաղաքական գործիչ |
| Պարգևներ | Երևանի պատվավոր քաղաքացի Հայկական ԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոցի շքանշան ԽՍՀՄ պետական մրցանակ և «Աշխատանքային գերազանցության համար» մեդալ |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Ծնվել է 1923 թ. Ալեքսանդրիայում (Եգիպտոս)։ Ուսանել է Կիպրոսի Մելգոնյան վարժարանում։ Մասնագիտական կրթությունը ստացել է Կահիրեի գեղարվեստի (1944-1948) և Փարիզի Գրան Շոմիե ակադեմիաներում (1952-1954)։ Հայրենիքում նրա մասին տեղեկացվել են մամուլից և այն նկարներից, որ նա 1960 թվականին ընծայել էր Հայաստանի պետական պատկերասրահին։ Մասնակցել է Երիտասաարդության և ուսանողների համաշխարհային IV փառատոնին (1953, Բուխարեստ, 2-րդ մրցանակ), արդի եգիպտական արվեստի (1958, Մոսկվա, Լենինգրադ) ցուցահանդեսներին, Ալեքսանդրիայի բիենալներին (1959, 1961)։ 1962 թվականին ընտանիքով հայրենադարձել է Հայաստան։
Նկարչական ոճԽմբագրել
Հակոբյանը իր ստեղծագործական առաջին շրջանում ստեղծել է նատյուրմորտներ, որտեղ շեշտված են տխրության ու առանձնության զգացմունքները. «Կինը խոհանոցում», «Սխտորներ», «Վիշտ», «Դերձակը» գործերը այդ ստեղծագործական ժամանակահատվածի լավագույն օրինակներն են։ Օտարության մեջ ապրելու տարիներին Հակոբյանը հիմնականում նկարել է թեմատիկ նկարներ, ուր յուրահատուկ ուժով ու նրբությամբ ընդանրացրել է հայրենիքից հեռու ապրող իր հետեղեռնյան սերնդակիցների հոգեվիճակը։ Բնանկարների ենթատեքստում շոշափելի են անհանգիստ ժամանակից բխող լարվածության ու տագնապի զգացմունքները, որոնք ակնհայտ են «Նեյտրոնային ռումբին՝ ոչ», «Սումգայիթ» կտավներում և «Ընտանիք» քանդակում։
ՍտեղծագործություններԽմբագրել
- «Կինը խոհանոցում» (1959)
- «Սխտորներ» (1961)
- «Վիշտ» (1961) Մանկուց հորը կորցրած, ծանր կյանք ապրած նկարչին մշտապես հուզել է կյանքի հորձանուտում գտնվող, թշվառ, տառապող, ճակատագրի դեմ մաքառող մարդկանց կերպարները: Աթոռին նստած է մարդը՝ գլուխն առած ափի մեջ:Նա պատկերված է այնպես, որ առաջին հայացքից թվում է, թե գլուխն անջատված է ուսերից: Երկար դիտում ես ու մտածում ՝ իրավ, միտքն անկարող է օգնել մարդուն ելք գտնելու անելանելի վիճակից:
- «Դերձակը» (1959): Կարի մեքենաի առջև, ասես մեքենաին ձուլված անձը հայցքը մտախոհ հառել է հեռուն, խորհում է իր դժվար կյանքի մասին, որն սկսվել ու ավարտվելու է այդ մեքենայով:
- «Գարուն» (1969)
- «Անդորր» (1970)
- «Մալիշկա գյուղը» (1970)
- «Ջրանցքի մոտ» (1972)
- «Իմ արվեստանոցը» (1983)
- «Սումգայիթ» (1989)
- «Գործիքներ» (1998)
- «Հանրապետության հրապարակ» (2001)
- «Բուժքույրը» (2003)
- «Վիրուսներ» (2003)
- «Դեր Զորում զոհված մեծ հորս՝ Սարգիս Եսայանի հիշատակին» (2004)
ՄրցանակներԽմբագրել
ՏպագրություններԽմբագրել
Հ. Հակոբյան, Ու մերթ լացավ, ու մերթ խնդաց իմ հոգիս. հոդվածներ, հարցազրույցներ, Երևան, Սարգիս Խաչենց, 2006.