Խոսե Մարիա Լուսոն Նոգե
Խոսե Մարիա Լուսոն Նոգե (իսպ.՝ José María Luzón Nogué, 1941[1], Խաեն, Անդալուզիա, Իսպանիա), Մադրիդի Կոմպլուտենսե համալսարանի հնագիտության ամբիոնի պրոֆեսոր, 2000 թվականից Սան Ֆեռնանդոյի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայի ակադեմիկոս[2]։ Աստիճանն ստացել է «El Westmorland: obras de arte de una presa inglesa» զեկույցով։ 1990-ական թվականների սկզբից դարձել է Մադրիդի Ազգային հնագիտական թանգարանի, այնուհետև՝ 1994-1996 թվականներին Պրադոյի թանգարանի տնօրենը[3]։ 1992 թվականին եղել է նաև Գեղարվեստի ակադեմիայի գերագույն փոխքարտուղարը և Աթենքում հիմնել է Պատմության և հնագիտության իսպանական դպրոցը, թեև տվյալ հաստատությունը դեռ չի բացվել և ներկայումս ամեն ինչ պատրաստ է այն պաշտոնապես բացելու համար։
Խոսե Մարիա Լուսոն Նոգե | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1941[1] Խաեն, Անդալուզիա, Իսպանիա |
| Քաղաքացիություն |  Իսպանիա |
| Մասնագիտություն | հնագետ և պատմաբան |
| Հաստատություն(ներ) | Մադրիդի Կոմպլուտենսե համալսարան |
| Պաշտոն(ներ) | Մադրիդի Պրադո թանգարանի տնօրեն, director of the National Archaeological Museum of Spain? և պրոֆեսոր |
| Անդամակցություն | Սան Ֆեռնանդոյի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիա և Գերմանիայի հնագիտական ինստիտուտ |
| Ալմա մատեր | Սևիլյայի համալսարան |
| Տիրապետում է լեզուներին | իսպաներեն |
| Ամուսին(ներ) | Alicia Canto? |
 José María Luzón Nogué Վիքիպահեստում | |
Սևիլյայի համալսարանում ստացել է դոկտորի աստիճան «Ուելվա պրովինցիայի հնագիտական ուսումնասիրությունները» ատենախոսության համար։ Թեզի ղեկավարը պրոֆեսոր Անտոնիո Բլանկո Ֆրեիխեիրոն էր։ Խոսե Մարիա Լուսոն Նոգեն Եգեյան և Միջերկրական ծովերով նավագնացության, իսպանառոմանական քաղաքների, հավաքածուներ կազմելու, հնավաճառության, դասական քանդակագործության, իսպանական հնագիտության մասնագետ էր։ 20-րդ դարի սկզբներին հայտնի նկարիչ Խոսե Նոգե Մասոյի թոռն է։
1970-1976 թվականներին ղեկավարել է Իտալիկայի պեղումները[4] և 2007 թվականից աշխատում է «Casa della diana arcaizzante» նախագծի վրա[5]։
Աշխատություններ
խմբագրելԳրքեր և մենագրություններ
խմբագրել- Sevilla la Vieja : un paseo histórico por las ruinas de Itálica
- Sobre le origen oriental de las llamadas cajitas celtibéricas
- El Patrimonio Cultural Europeo
- El Museo Nacional del Prado : Un proyecto en continua evolución
- Espectáculos públicos en las ciudades hispanorromanas
- Las ruinas de Itálica y el convento de San Isidoro del Campo
- Sobre la copia de antigüedades romanas y el caso del Westmorland
- Recuerdos de la antigüedad en el Westmorland
Հոդվածներ
խմբագրել- Esculturas romanas de Andalucía I-IV (cuatro artículos diferentes)
- Mosaico de Tellus en Itálica
- Un retrato de Balbino en Itálica
- La navegación pre-astronómica en la antigüedad : Utilización de pájaros en la orientación náutica
- La roseta de triángulos curvilíneos en el mosaico romano
- La documentación en los museos
- El Westmorland y la Sociedad de Lonjistas de Madrid
- Cristina de Suecia, reina y rebelde
- El nacimiento de la Arqueología
- Las Siete Maravillas de la Antigüedad
- Trajano en la Academia de San Fernando
Ղեկավարած թեզեր
խմբագրել- Los Santuarios de la Bética en la Antigüedad: Los Santuarios de la Costa - Inmaculada Pérez (1989)
- La exposición, un medio de comunicación - Ángela García Blanco (1999)
- Arte y artistas del Westmorland : un caso singular del "Grand Tour" - Ana María Suárez Huerta (2005)
- El valor de la Antigüedad en la formación de los arquitectos españoles pensionados en Roma, (siglos XVIII y XIX)- Jorge García Sánchez (2005)
- Propaganda política y culto imperial en Hispania (de Augusto a Antonino Pío)- Elena Castillo Ramírez (2008) Resumen Արխիվացված 2015-12-22 Wayback Machine
- Pavimentos Decorativos de Itálica (Santiponce, Sevilla) - Irene Mañas Romero (2008)
- La colección de vaciados de escultura que Antonio Rafael Mengs donó a Carlos III para la Real Academia de Bellas Artes de San Fernando - Almudena Negrete Plano (2009)
- Arqueología de los espacios domésticos: la Meseta nordeste entre el final de la Edad del Hierro y el Bajo Imperio - Jesús Bermejo Tirado (2010)
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 BNE authority file
- ↑ «Cargos Académicos de La Real Academia de Bellas Artes de San Fernando». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Biografía recogida en la página web del Museo Nacional del Prado
- ↑ «José María Luzón Nogué». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 21-ին.
- ↑ Proyecto Pompeya: Insula VII-6. La casa de la Diana Arcaizzante
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Página de Dialnet con sus publicaciones más recientes
- "Corona y Arqueología en el Siglo de las Luces" Conferencia Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine
- José María Luzón: ´La sola certeza de que hubo un Greco en Gran Canaria ya cambia la historia
| Նախորդող Ֆրանսիսկո Կալվո Սեռալյեր |
Պրադո թանգարանի տնօրեն 1994 – 1996 |
Հաջորդող Ֆերնանդո Չեկա Կրեմադես |
| Նախորդող Խոսե Ալֆոնսո Մուրե Ռոմանիլյո |
Մադրիդի Ազգային հնագիտական թանգարանի տնօրեն 1988 - 1991 |
Հաջորդող Մարիա դել Կարմեն Պերես Դիե |
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Խոսե Մարիա Լուսոն Նոգե» հոդվածին։ |