Ժորժ Օլտրամարե
Ժորժ Օլտրամարե (ֆր.՝ Georges Oltramare, ապրիլի 17, 1896[1], Ժնև, Շվեյցարիա - օգոստոսի 16, 1960[1], Ժնև, Շվեյցարիա[2]), շվեյցարացի ծայրահեղ աջ քաղաքական գործիչ, լրագրող, արձակագիր, խմբագիր։ Համալսարանի պրոֆեսոր:
| Ժորժ Օլտրամարե | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 17, 1896[1] |
| Ծննդավայր | Ժնև, Շվեյցարիա |
| Մահացել է | օգոստոսի 16, 1960[1] (64 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Ժնև, Շվեյցարիա[2] |
| Գերեզման | Petit-Saconnex Cemetery |
| Քաղաքացիություն |  Շվեյցարիա |
| Կրոն | Կալվինականություն[2] |
| Կրթություն | Ժնևի համալսարան (1919)[2] |
| Մասնագիտություն | լրագրող, քաղաքական գործիչ և դրամատուրգ |
| Ծնողներ | հայր՝ Paul Oltramare?[2] |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
| Անդամություն | National Union? |
 Georges Oltramare Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
խմբագրելԻրավագիտություն է սովորել Ժնևում։ Աշխատել է հարկային ծառայությունում, ավելի ուշ՝ որպես լրագրող Ազգերի լիգայի մամուլի ծառայությունում: Համագործակցել է ժնևյան La Suisse թերթի հետ։
1923 թվականից մինչև 1940 թվականի արգելքը խմբագրել է Le Pilori հակասեմական երգիծական ամսագիրը։ 1927 թվականին իր «Դոն Ժուանը և մենությունը » վեպի համար ստացել է 3000 ֆրանկ Շիլլերի մրցանակ։
Ծայրահեղ աջ քաղաքական գործիչ։ 1930-ին Շվեյցարիայում նա ստեղծեց Ազգային քաղաքականության շքանշան` ֆաշիստական կողմնորոշման կուսակցություն, որը կողմնակիցներ գտավ բուրժուազիայի և համոզված հակա-մարքսիստների շրջանում: 1932 թվականին Օլտրամարե կուսակցությունը միավորվեց Ժնևի տնտեսական պաշտպանության միության հետ։ Նոր քաղաքական ուժը կոչվում էր Ազգային միություն, այն պաշտպանում էր ֆաշիստական թեզերը, պաշտպանում էր ուժեղ իշխանություն, տնտեսական կորպորացիաներ, կոչ էր անում հաշվեհարդար տեսնել մարքսիստների և հրեաների հետ: Իր կառուցվածքով մոտ ռազմականացված կազմավորմանը («սերոբաշչիկներ»), ազգային միությունն իր անդամներն ուներ Ժնևի կառավարությունում՝ պետական խորհրդում։ Կազմակերպությունը ներկայացրել է Ժնևի խորհրդում 1933-1936 թվականներին և ղեկավարել միությունը 1935-1939 թվականներին։
Շվեյցարիայում պրոֆաշիստական և կոմունիստական ուժերի դիմակայությունը հանգեցրեց բանվորների ցույցի, որը գնդակահարվեց Ժնևում 1932 թվականի նոյեմբերի 9-ին: Զոհ Է դարձել 13 մարդ, վիրավորվել է 65-ը։
1936-1938 թվականներին Օլտրամարեն ավելի քան տաս անգամ այցելել է Բենիտո Մուսոլինին։ 1940 թվականին նա բնակություն է հաստատել Վերմախտի կողմից օկուպացված Փարիզում, որտեղ ստանձնել է գերմանական օկուպացիոն ուժերի տպագիր հրատարակության ղեկավարությունը, այնուհետև աշխատել է ռադիոյում և այլ թերթերում։
1944 թվականին փախել է Վիշիի համագործակցային կառավարության հետ։ 1945 թվականի ապրիլի 21-ին դաշնակիցների կողմից ձերբակալվել և արտահանձնվել է Շվեյցարիային։
Շվեյցարիայի դաշնային դատարանը 1947 թվականին ժ. Օլտրամարային երկրի անկախության դեմ հանցագործությունների համար դատապարտել է երեք տարվա ազատազրկման: Ազատ է արձակվել 1949 թվականին: 1950 թվականին Փարիզի դատարանը նրան հեռակա կարգով մահապատժի Է դատապարտել ֆաշիստների հետ համագործակցության համար:
1952 թվականից կապեր է պահպանել Իսպանիայի ֆրանկիստների հետ։ 1953թվականին աշխատել է Կահիրեում որպես ռադիոհաղորդավար: Ժնև վերադառնալուց հետո մինչև 1958 թվականը արգելվեց նրա հոդվածների և ստեղծագործությունների հրապարակումը։
Պարգևներ
խմբագրել- Իտալիայի Թագի շքանշանի մեծ խաչի ասպետ:
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 https://hls-dhs-dss.ch/de/articles/009213/2010-09-16/
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- БиографияԱրխիվացված 2018-03-31 Wayback Machine
- Расстрел демонстрантов в ЖеневеԱրխիվացված 2016-08-26 Wayback Machine
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժորժ Օլտրամարե» հոդվածին։ |