Դիանա Ուկլեբա

Դիանա Ուկլեբա
Ծնվել է	1910
Ծննդավայր	Քութայիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	2001
Մահվան վայր	Երևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, ԽՍՀՄ և Հայաստան
Կրթություն	Թբիլիսիի գեղարվեստի ակադեմիա
Մասնագիտություն	նկարչուհի և բանաստեղծուհի
Ամուսին	Գևորգ Գրիգորյան

Դիանա Նեստորի Ուկլեբա (1910, Քութայիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 2001, Երևան, Հայաստան), վրացի բանաստեղծուհի, նկարչուհի։ Վրաստանի պատվո շքանշանի ասպետ։

Կենսագրություն

Դիանա Ուկլեբան ծնվել է Քութաիսում, 1910 թվականին։ 1936 թվականից եղել է Գևորգ Գրիգորյան (Ջիոտտո) կյանքի ընկերը, նրա ամենամեծ մուսան ու աջակիցը^[1]։ Բանաստեղծությունները վրացերեն, հայերեն, ռուսերեն լույս են տեսել Երևանում, Թբիլիսիում հրատարակվող տարբեր պարբերականներում և առանձին ժողովածուներում։ Ավարտել է Թբիլիսիի գեղարվեստի ակադեմիան։ Ցուցադրվել է Երևանում, Թբիլիսիում, Մոսկվայում, Նովոսիբիրսկում և այլ քաղաքներում։ Ստեղծել է Աննա Ախմատովայի, Նիկոլոզ Բարաթաշվիլու, Գևորգ Գրիգորյանի, Դավիթ Հովհաննեսի դիմանկարները։ Նկարները պահպանվում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահում^[2], ցուցադրվում են Գևորգ Գրիգորյանի (Ջիոտտո) թանգարանում։ Խորհրդային Հայաստանի կառավարության որոշմամբ Երևանում բացված^[3] Գևորգ Գրիգորյանի արվեստանոց-թանգարանի առաջին տնօրենն է եղել։

Մահացել է 2001 թվականին Երևանում։ Թաղված է Երևանի քաղաքային պանթեոնում՝ ամուսնու կողքին։

Նա մեծ նկարիչ է, շատ մեծ։ Ես էլ եմ նկարել, շատ նկարիչների հետ ծանոթ եմ, գիտեմ նրանց նկարները, բայց Ջոտտոն ուրիշ է, նման չէ մյուսներին։ Երբ առաջին անգամ տեսա նրա նկարները, զարմանքից ապշեցի. որտեղի՞ց է գտնում այդ երանգները, կարծես մութ գույներ են, բայց այնքան պայծառ, տեսանելի։ Եվ առաջին անգամ ասացի՝ «Ոչ ոք այդպես չի կարող, միայն նա»։ Զգացի, որ չեմ կարող բաժանվել այդ նկարներից, նրա ստեղծողից... Եվ այդպես վաթսուն տարի, այդպես, քանի դեռ կյանք ունեմ։

- Դիանա Ուկլեբա