Աշոտ Աղաբաբյան

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Աշոտ Աղաբաբյան (այլ կիրառումներ)

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աղաբաբյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Աշոտ Լիպարիտի Աղաբաբյան (հունվարի 28, 1959(1959-01-28), Կողբ, Նոյեմբերյանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուսուցիչ, գրող, հրապարակախոս, լրագրող։ Հարյուրավոր հրապարակախոսական հոդվածների, թղթակցությունների, լրագրողական հարցազրույցների, վեպերի հեղինակ է։ Նրա եղբայրն է նկարիչ Նիկոլ Աղաբաբյանը։

Աշոտ Աղաբաբյան
Ծնվել է	հունվարի 28, 1959(1959-01-28) (66 տարեկան)
Ծննդավայր	Կողբ, Նոյեմբերյանի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	ուսուցիչ, գրող, հրապարակախոս և լրագրող
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Հայաստան
Կրթություն	ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ (1981)
Ստեղծագործությունների ցանկ	«Ռեզիդենտ» (2004) «Մենակը» (2013) «Գաղութ» (2013) «Թակարդում» (2018)
Աշխատավայր	Ծիածան, Հայաստանի Հանրապետություն, Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողով և ՌԱՀՀԿ
Աշոտ Աղաբաբյան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

Աշոտ Լիպարիտի Աղաբաբյանը ծնվել է 1959 թ. հունվարի 28-ին Տավուշի մարզի Կողբ գյուղում։ Ծառայել է խորհրդային բանակում։ 1981 թվականին ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետը։ 1981-1985 թվականներին աշխատել է Կողբի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում որպես ուսուցիչ, 1985-1987 թվականներին Նոյեմբերյանի շրջժողկրթբաժնում տեսուչ, 1987-1990 թվականներին՝ Նոյեմբերյանի շրջանային «Ծիածան» թերթում որպես բաժնի վարիչ, 1990 թվականից՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթում բաժնի վարիչ, 1993 թվականից՝ գլխավոր խմբագրի տեղակալ, 1998-2001 թվականներին՝ գլխավոր խմբագիր, 2001-2002 թվականներին՝ ՀՀ Ազգային Ժողովի հասարակության հետ կապերի վարչության պետի տեղակալ, 2002-2004 թվականներին՝ Ռազմավարական և ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի հանրային կապերի վարչության պետ, 2007-2010 թվականներին՝ «Հայաստանի զրուցակից» և «Սոբեսեդնիկ» շաբաթաթերթերի գլխավոր խմբագիր, 2010 թվականից՝ իր հիմնադրած «Հայացք» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր։ Աշոտ Աղաբաբյանին Հրաչյա Մաթևոսյանը ներկայացնում է որպես՝ «լրագրողի, հրապարակագրի, գրողի, խմբագրի տարի-աստիճաններով խորացած-բարձրացած, դեռ մանկությունից իր Կողբի բնությունն ու մարդու ներդաշնակությունն ի մեջ առած, Զիկատարի աչք-ականջը մտած, գրողի մենակությանը ձուլված անձնավորություն»։

Ստեղծագործություններ

Աշոտ Աղաբաբյանի ստեղծագործությունների շարքին են դասվում հարյուրավոր հրապարակախոսական հոդվածներ, ակնարկներ, այնպիսի վեպեր, ինչպիսին են «Ռեզիդենտ»-ը (2004 թ.), «Մենակը» (2013 թ.), «Թակարդ» (2018 թ.), «Գաղտնիքների տիրակալը» (2021 թ.), «Վերջին անգամ ենք ապրում» (2021 թ.), «Սև հովազ 1» (2023 թ.), «Սև հովազ 2» (2024 թ.), «Նմանակը» (2024 թ.): «Ռեզիդենտ»-ը փաստագրական վեպ է, որը «Նոյյան տապան» հրատարակչության մոնիտորինգի արդյունքում ճանաչվել է որպես «Տարվա գիրք»։

Կարծիքներ

Աշոտ Աղաբաբյանի «Ռեզիդենտը» վեպն իր տեսակի մեջ մեր գրականության եզակի գրքերից է, եթե ոչ` ամենաեզակին։ Գիրքն արժեքավոր է ոչ միայն իր ժանրով և լեզվով, այլև ընթերցողի առաջ բացում է անհրաժեշտության բերումով ցարդ անհայտ մի հայորդու բազմաշերտ կյանքը, մեր հերոսական զավակների պանթեոնն ավելացնում նոր փառապանծ անունով` Նախիջևանի Ջահրի գյուղի ծնունդ, բայց համաշխարհային տարողությամբ գործունեություն ծավալած հետախույզ գեներալ Հայկ Հովակիմյանով։ Սիլվա Կապուտիկյան

Աղաբաբյանի քննախույզ հայացքը մարդու կենսագրության մեջ հայտնաբերում է այնպիսի բաներ, որ սերունդների համար կարևոր արժեք կունենա։ Եվ չափազանց գրավիչ են այդ կերպարները։ Չափազանց համակրանքով եմ վերաբերվում Աշոտ Աղաբաբյանի գրականությանը, կուզենամ՝ չդադարեցնի... Միաժամանակ Աշոտը փայլուն մտավորական է, նրա ստեղծագործական կարողությունները զորավոր են։ Ռազմիկ Դավոյան

Իբրև հետազոտողի` Աղաբաբյանի որդեգրած ընդհանուր ուղղությունը դրական եմ գնահատում և կցանկանայի, որ շարունակեր այդ գիծը, նորանոր բացահայտումներով հիացներ ու ոգևորեր իր ընթերցողին։ Սերգեյ Սարինյան

Աշոտ Աղաբաբյանը մեր գրականության մեր գեղարվեստական մի նոր հուն է բացում։ Նա իրական, փաստագրական, գիտական նյութը դնում է գեղարվեստական որակի մեջ...Հեղինակը վարպետորեն է նկարագրում հոգեբանական պահերը, մարդկային բարդ փոխհարաբերությունները, որոնցով անհատականությունը ներկայացնում է բախումների մեջ և կերտում պատմական ճշմարիտ, հուզումնալից կերպարներ... սա մեր գրականության մեջ դեռևս եզակի է, և Աղաբաբյանն` իբրև մունետիկ, իր գործն անում է հասուն, վարպետ գրչով։ Դավիթ Սարգսյան

Երկեր

• Ռեզիդենտը, Երևան, 2004, 448 էջ։
• Ռեզիդենտը, 2-րդ հրտ., Երևան, 2006, 448 էջ։
• Մենակը, Երևան, 2013, 320 էջ։
• Մենակը, 2-րդ հրտ., Երևան, 2014, 320 էջ։
• Ռեզիդենտը, 3-րդ հրտ., Երևան, 2014, 447 էջ։
• Մենակը, 3-րդ հրտ., Երևան, 2017, 320 էջ։
• Ռեզիդենտը, 4-րդ հրտ., Երևան, 2017, 448 էջ։
• Թակարդ, Երևան, 2018, 544 էջ։
• Թակարդ, 2-րդ հրտ., Երևան, 2019, 568 էջ:
• Արտերն սպասում են հնձվորի, Երևան, 2020, 368 էջ (վաճառքի ենթակա չէ)։
• Գաղտնիքների տիրակալը, Երևան, 2021, 584 էջ։
• Մենակը, 4-րդ հրտ., Երևան, 2021, 352 էջ։
• Ռեզիդենտը, 5-րդ հրտ., Երևան, 2021, 448 էջ։
• Վերջին անգամ ենք ապրում, Երևան, 2021, 588 էջ։
• Թակարդ, 3-րդ հրտ., Երևան, 2022, 568 էջ։
• Գաղտնիքների տիրակալը, 2-րդ հրտ., Երևան, 2022, 590 էջ։
• Գաղութ (հոդվածներ, էսսեներ, պատմվածքներ), Երևան, 2022, 380 էջ։
• Ապրիր և ապրեցրու, Երևան, 2023, 192 էջ:
• Սև հովազ, գիրք 1, Երևան, 2023, 436 էջ:
• Սև հովազ, գիրք 2, Երևան, 2024, 520 էջ:
• Նմանակը, Երևան, 2024, 480 էջ:
• Գաղութ (հոդվածներ, էսսեներ, պատմվածքներ), 2-րդ հրտ., Երևան, 2024, 380 էջ։
• Մենակը, 5-րդ հրտ., Երևան, 2024, 324 էջ:

Աղբյուրներ

• http://araratnews.am/ashot-aghababyani-rezidenteh-vepeh-verahratarakvel-e-parskeren/ Արխիվացված 2019-03-13 Wayback Machine
• https://www.aravot.am/2005/01/17/319652/
• Աշոտ Աղաբաբյանի «Մենակը» վեպը
• https://books.google.am/books/about/%D5%8C%D5%A5%D5%A6%D5%AB%D5%A4%D5%A5%D5%B6%D5%BF%D5%A8.html?id=FTYcAAAACAAJ&redir_esc=y

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աշոտ Աղաբաբյան» հոդվածին։