Անտոնիու Պառեյրաս (պորտուգալերեն՝ Antônio Diogo da Silva Parreiras, հունվարի 20, 1860(1860-01-20)[1][2], Նիտերոյ, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա - հոկտեմբերի 17, 1937(1937-10-17)[1][3][4], Նիտերոյ, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա), բրազիլացի նկարիչ, դիզայներ, պատկերազարդող, գրող, մանկավարժ-պրոֆեսոր[5]։ Իր գեղանկարներում արտացոլել է բնության վեհ տեսարաններ, Բրազիլիայի պատմության վճռորոշ իրադարձություններ, գովերգել է ոչ միայն բնության, այլև կանացի մերկ մարմնի գեղեցկությունը[6][7], կատարելով կառավարության պատվերները՝ պատմական թեմայով նկարներով պատկերազարդել է մի շարք պետական հիմնարկություններ[8]։ Նրա ստեղծագործություններն աչքի են ընկնում իմպրեսիոնիզմի ու ռոմանտիզմի տարրերի յուրօրինակ միահյուսումով։

Անտոնիու Պառեյրաս
Ի ծնեբրազ.-պորտ.՝ Antônio Diogo da Silva Parreiras
Ծնվել էհունվարի 20, 1860(1860-01-20)[1][2]
ԾննդավայրՆիտերոյ, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա
Վախճանվել էհոկտեմբերի 17, 1937(1937-10-17)[1][3][4] (77 տարեկան)
Մահվան վայրՆիտերոյ, Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա
Քաղաքացիություն Բրազիլիա
Մասնագիտություննկարիչ և համալսարանի դասախոս
 Antônio Parreiras Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Անտոնիուն ծնվել ու հասակ է առել ոսկերիչի ընտանիքում, որտեղ մեծանում էին ինը երեխա[9][10]։ 1882 թվականին ընդունվել է Ռիո դե Ժանեյրոյի գեղարվեստի կայսերական ակադեմիան[11], բայց երկու տարի անց հեռացել է և նկարչության մասնավոր դասեր է առել գերմանացի ներգաղթյալ նկարիչ Գեորգ Գրիմից[12]։ 1885 թվականին Գրիմը տեղափոխվել է գյուղ, և Անտոնիուն ուսման թերին լրացրել է ինքնակրթությամբ[13]։ Մեկ տարի անց նրա աշխատանքներից մեկը գնել է Բրազիլիայի կայսր Պեդրո Երկրորդը։

1888 թվականին Պառեյրասը մեկնել է Եվրոպա, ընդունվել Վենետիկի գեղարվեստի ակադեմիան։ Երկու տարի անց վերադարձել է հայրենի Բրազիլիա, սկսել է դասավանդել Ռիո դե Ժանեյրոյի գեղարվեստի ազգային դպրոցում, դարձել նկարչության բրազիլացի առաջին ուսուցիչը, ում սաները պլեներների են մասնակցել Թերեզապոլսի անտառներում։

1920-ական թվականներին Պառեյրասը Բրազիլիայի ամենաժողովրդական նկարիչն էր։ 1927 թվականին նա, հանդես գալով նաև որպես շնորհալի գրող, լույս է ընծայել իր ինքնակենսագրական գրական երկը՝ História de um Pintor contada por ele mesmo խորագրով։ Վախճանվել է 1937 թվականին՝ 77 տարեկան հասակում։ 1942 թվականի սկզբներին Անտոնիու Պառեյրասի՝ Նիտերոյում գտնվող տանն ու արվեստանոցում հանդիսավորությամբ բացվել է նկարչի ստեղծագործություններին նվիրված պետական թանգարան, որը համարվում է Բրազիլիայի մշակութային կարևոր օջախներից մեկը և ընդգրկվել է պատմամշակութային համազգային ժառանգության հուշարձանների ցանկում[14]։

Պարգևներ խմբագրել

  • 1918: Medalha de Ouro (ոսկե մեդալ) Բրազիլիայի անկախության հարյուրամյակին նվիրված ցուցահանդեսին (Exposição do Centenário da Independência) ներկայացրած աշխատանքների համար
  • 1918: Medalha de Honra (պատվո մեդալ) Բրազիլիայի անկախության հարյուրամյակին նվիրված ցուցահանդեսին (Exposição do Centenário da Independência) ներկայացրած աշխատանքների համար
  • 1922: Grande Medalha Բրազիլիայի անկախության հարյուրամյակին նվիրված ցուցահանդեսին (Exposição do Centenário da Independência) ներկայացրած աշխատանքների համար
  • 1929: Medalha de Ouro (ոսկե մեդալ) Իսպանիայի Բարսելոն քաղաքում անցկացված համաշխարհային ցուցահանդեսին (Exposição Universal de Barcelona) ներկայացրած աշխատանքների համար.

Պատկերասրահ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.)São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
  2. 2,0 2,1 Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online (գերմ.) / Hrsg.: A. Beyer, B. SavoyB: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088doi:10.1515/AKL
  3. 3,0 3,1 3,2 RKDartists (նիդերլ.)
  4. 4,0 4,1 4,2 Pontual R. Parreiras, Antonio // Grove Art Online / J. Turner[Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2018. — ISBN 978-1-884446-05-4doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T065567
  5. Antônio Parreiras. História de um pintor. Diário oficial; 1943.
  6. |título=Notas e críticas, discursos e contos: coletânea de textos de um pintor paisagista.|ultimo=SALGUEIRO|primeiro=Valéria|editora=Eduff|ano=2000|local=Niterói|páginas=|acessodata=16 de novembro de 2017}}
  7. |ultimo=STUMPF|primeiro=Lúcia Klück|data=|titulo=A terceira margem do rio; Mercado e sujeitos na pintura de história de Antônio Parreiras|url=file:///Users/isa/Downloads/DissertacaoCorrigidaLuciaStumpfDIGITALbaixa.pdf|jornal=Universidade de São Paulo Instituto de Estudos Brasileiros Programa de Pós Graduação Cultura e Identidades Brasileiras|volume=|via=}}Կաղապար:Ligação inativa
  8. http://www.camara.sp.gov.br/memoria/wp-content/uploads/sites/20/2016/04/rev_parlamento_3_11_um_palacio_com_muitas_artes.pdf%7Ctitulo=Um(չաշխատող հղում) Palácio com Muitas Artes|data=|acessodata=|publicado=|ultimo=|primeiro=}}
  9. Revista do Instituto Histórico e Geográfico de Minas Gerais. O Instituto; 1960.
  10. Antônio Parreiras; Valéria Salgueiro. Antônio Parreiras: notas e críticas, discursos e contos : coletânea de textos de um pintor paisagista. Editoria da Universidade Federal Fluminense; 2000. ISBN 978-85-228-0303-3.
  11. Biography and critical commentary @ the Enciclopédia Itaú Cultural
  12. Biography and appreciation Արխիվացված 2014-11-02 Wayback Machine @ Pitoresco.
  13. Biography by Antonio Gasparetto Junior @ InfoEscola.
  14. Museu Antônio Parreiras reabre em 2016 O Globo.

Գրականություն խմբագրել

  • Antônio Parreiras: História de um Pintor contada por ele mesmo Brasil-França 1881–1921. Edição Vasconcellos, Niterói 1926.
  • Carlos Roberto Maciel Levy: O Grupo Grimm. Paisagismo Brasileiro no Século XIX. Edição Pinakotheke, Rio de Janeiro 1980.
  • Valéria Salgueiro: Antôni Parreiras. Notas e críticas, discursos e contos; coletânea de textos. UP, Niterói 2000, ISBN 85-228-0303-X.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

  • DezenoveVinte - Arte Brasileira do século XIX e início do XX (en portugués)
  • «Antônio Parreiras». org.br (բրազիլական պորտուգալերեն). Enciclopédia Itaú Cultural. Վերցված է 2019-10-20-ին.