Անդրես Բելլո (Andrés Bello, նոյեմբերի 29, 1781(1781-11-29)[1][2][3][…], Կարակաս, Captaincy General of Venezuela, Իսպանական կայսրություն[4] - հոկտեմբերի 15, 1865(1865-10-15)[1][2][3][…], Սանտյագո, Սանտիագոյի պրովինցիա[4]), վենեսուելացի գրող, բանասեր, պետական գործիչ։ 1810–1829 թվականներին եղել է լատինա–ամերիկյան հանրապետությունների դիվանագիտական ներկայացուցիչ Լոնդոնում։ 1823 թվականին հրատարակել է «Առ պոեզիան» պոեմը, 1826 թվականին՝ «Ներբող արևադարձային երկրների հողագործությանը»։ Զբաղվել է եվրոպական ռոմանտիկների ստեղծագործությունների թարգմանությամբ։ 1829 թվականից ապրել է Չիլիում։ Սանտյագոյի համալսարանի առաջին ռեկտորն է (1842)։ 1855 թվականին մասնակցել է Չիլիի «Քաղաքացիական օրենսգիրք»-ը կազմելուն։ Թարգմանել է Վիրգիլիոսին, Հորացիոսին։ Լույս է ընծայել փիլիսոփայական և բանասիրական աշխատություններ՝ «Կաստիլյան լեզվի քերականությունը» (1832), «Իսպաներենի քերականությունը իսպանաամերիկացիների համար» (1847)։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 365)։
Չիլի և .svg){kind=small}
Վենեսուելա
Andrés Bello Վիքիպահեստում
