Ալբերտո Մորավիա
Ալբերտո Մորավիա (իտալերեն՝ Alberto Moravia, նոյեմբերի 28, 1907[1][2][3][…], Հռոմ, Իտալիա[4][5] - սեպտեմբերի 26, 1990[1][2][3][…], Հռոմ, Իտալիա[5]), իսկական ազգանունը՝ Պինկերլե, իտալացի գրող, լրագրող։
Ալբերտո Մորավիա իտալերեն՝ Alberto Moravia | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծննդյան անուն | իտալերեն՝ Alberto Moravia |
| Ծնվել է | նոյեմբերի 28, 1907[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Հռոմ, Իտալիա[4][5] |
| Վախճանվել է | սեպտեմբերի 26, 1990[1][2][3][…] (82 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Հռոմ, Իտալիա[5] |
| Գերեզման | Կամպո Վերանո[6] |
| Գրական անուն | Alberto Moravia[7] |
| Մասնագիտություն | գրող |
| Լեզու | իտալերեն և ֆրանսերեն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Իտալիա |
| Ժանրեր | վեպ, Սցենար և էսսե |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Անտարբեր մարդիկ, Դավանակից, Հռոմեական պատմվածքներ, Agostino?, Արհամարհանք (վեպ), Boredom?, Q3319197?, Q56300457? և Q3822156? |
| Անդամակցություն | Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա |
| Կուսակցություն | Իտալական կոմունիստական կուսակցություն |
| Պարգևներ | |
| Ամուսին | Էլզա Մորանտե և Կարմեն Լերա |
| Համատեղ ապրող | Դաչիա Մարաինի |
| Ալբերտո Մորավիա Վիքիքաղվածքում | |
 Alberto Moravia Վիքիպահեստում | |
Մորավիայի ստեղծագործության սոցիալ-հոգեբանական պրոբլեմատիկան որոշվել է դեռևս նրա առաջին վեպում («Անտարբեր մարդիկ», 1929), որտեղ ցույց է տրված իտալական բուրժուազիայի երիտասարդ սերնդի հոգեկան ունայնությունը։ 30-ից 40-ական թվականներին իր ստեղծագործությունների հակաֆաշիստական երգիծական ուղղվածության համար Մորավիան հետապնդվել է ֆաշիստական վարչակարգի կողմից։ «Հռոմեացի կինը» (1947) և «Հարմարվողը» (1951) հետպատերազմյան վեպերը ֆաշիզմի բարոյական մերկացումն են։ Նեոռեալիզմի ազդեցությունն են կրում «Հռոմեական պատմվածքներ» (1954), «Նոր հռոմեական պատմվածքներ» (1959) ժողովածուները՝ Հռոմի չքավորների ծանր կյանքի մասին, և «Չոչարա» (1957, հայ․ հրտ․ 1962) վեպը, որը ներկայացնում է մի հասարակ կնոջ ճակատագիրը երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ 60-70-ական թթ․ գործերում («Ձանձրույթ», 1960, «Ուշադրություն», 1965, «Ես և նա», 1971, վեպեր, «Ավտոմատ», 1963, «Դրախտ», 1970, պատմվածքների ժողովածուներ) Մորավիան զարգացնում է ժամանակակից բուրժուազիայի «սպառողական հասարակության» մեջ մարդու օտարացման, հոգևոր աղքատացման թեման։ Մորավիայի ստեղծագործության մեջ քննադատական ռեալիզմը բարդանում է ֆրեյդական մոտիվներով, հեգնական կասկածամտությամբ։ Մորավիան գրել է նովելներ, պիեսներ, ճամփորդական նոթեր (այդ թվում՝ «Մեկ ամիս ՍՍՀՄ-ում», 1958) և գիրք Աֆրիկայի մասին («Ի՝նչ ցեղից ես», 1972)։ 1973 թվականին նա հրապարակում է իր «Ուրիշ կյանք» («Un'altra vita») պատմվածքների նոր հավաքածուն, իսկ 1976 թվականին՝ «Բոո» («Boh») հավաքածուն։ 1978 թվականին լույս է տեսնում իր նոր վեպը `«Ներքին կյանք» («La vita interiore»)։ 1983 թվականին հրատարակում է «Բանն այն է…» («La cosa») պատմվածքների ժողովածուն նվիրված իր նոր կյանքի ընկեր, իսպանուհի Կարմեն Լերային, որը համարյա 47 տարի երիտասարդ էր գրողից։ Մորավիան ամուսնանում է նրա հետ 1986 թվականին, ինչն առիթ է հանդիսանում շատ ասեկոսեների և սկանդալների։ 80-ական թվականների երկրորդ կեսին լույս է տեսնում իր «Ստեղծագործությունների հավաքածուն »`ընդգրկելով համապատասխանաբար 1927-ից 1947 և 1948-ից 1968 թվականները։ 1984 թվականին նա դառնում է Եվրախորհրդի պատգամավոր, որպես իտալական կոմունիստական կուսակցության անկախ թեկնածու։ 1990 թվականին հայտնի լրագրող Ալեն Էլկանի հետ միասին գրում է «Մորավիայի կյանքը» («Vita di Moravia»). աշխարհահռչակ ինքնակենսագրությունը։ Ալբերտո Մորավիան մահացել է Հռոմի իր բնակարանում 1990 թվականի սեպտեմբերի 26-ին և թաղվել Հռոմի Կոմպո Վերանո գերեզմանոցում։ Հետմահու լույս են տեսնում իր վաղ շրջանի «Ռոմիլդո» («Romildo», 1993) և «Կորած պատմություններ» («Racconti dispersi», 2000). պատմվածքների ժողովածունները։
ՍտեղծագործություններըԽմբագրել
- La cortigiana stanca (Հոգնած կուրտիզանուհին, 1927)
- Gli indifferenti (Անտարբեր մարդիկ, 1929)
- L’imbroglio (Խաբեություն, 1937)
- I sogni del pigro (Ալարկոտի երազանքները, 1940)
- La mascherata (Դիմակահանդես, 1941)
- Agostino (Ագոստինո, 1944)
- L’epidemia (Համաճարակ, 1944)
- La romana (Հռոմեացի կինը, 1947)
- Il conformista (Դավանակից, 1947)
- La disubbidienza (Չենթարկվելը, 1948)
- L’amore coniugale e altri racconti (Ամուսնական սեր և այլ պատվածքներ, 1949)
- I racconti (Պատմվածքներ, 1952)
- Racconti romani (Հռոմեական պատմվածքներ, 1954)
- Il disprezzo (Արհամարհանք, 1954)
- La ciociara (Չոչարա, 1957)
- Nuovi racconti romani (Նոր հռոմեական պատմվածքներ, 1959)
- La noia (Ձանձրույթ, 1960)
- L’automa (Ռոբոտ, 1962)
- L’uomo come fine e altri saggi (Մարդը որպես վերջաբան և ուրիշ էսեներ, 1963)
- L’attenzione (Ուշադրություն, 1965)
- Una cosa è una cosa (Առարկան առարկա է, 1967)
- La vita è gioco (Կյանքը խաղ է, 1969)
- Il paradiso (Դրախտ, 1970)
- Io e lui (Ես և նա, 1971)
- A quale tribù appartieni? (Ի՞նչ ցեղից ես, 1972)
- Un’altra vita (Ուրիշ կյանք, 1973)
- Al cinema (Ֆիլմ, 1975)
- Boh (Բոո, 1976)
- La vita interiore (Ներքին կյանք, 1978)
- La cosa (Բանն այն է..., 1983)
- Vita di Moravia (Մորավիայի կյանքը, 1990)
ԳրականությունԽմբագրել
- Արհամարհանք, Ե․, 1977
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Моравиа Альберто // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Archivio Storico Ricordi — 1808.
- ↑ Find A Grave — 1996.
- ↑ Իտալերեն Վիքիպեդիա (իտալ.) — 2001.
- ↑ http://www.marzottogroup.it/en/vincitori
- ↑ http://www.premioletterarioviareggiorepaci.it/premi/vincitori/2-Premio%20Internazionale%20Viareggio-Versilia
