«Dust in the Wind», ամերիկյան Kansasպրոգրեսիվ ռոք խմբի կողմից ձայնագրված երգ, որի հեղինակը խմբի անդամ Քերի Լիվգրենն է։ Դա առաջին անգամ թողարկվել է նրանց 1977 թվականի «Point of Know Return» ալբոմի վրա։
1978 թվականի ապրիլի 22-ին երգը Billboard Hot 100-ում 6-րդ տեղ է զբաղեցրել, ինչը դարձնում է դրան Կանզաս քաղաքի միակ սինգլը, որը կարողացել է Billboard Hot 100-ում 10 լավագույն երգերի մեջ մտնել։ Սինգլը RIAA-ի կողմից ոսկե հավաստագրում է ստացել մեկ միլիոն վաճառքների համար։ Ավելի քան 25 տարի անց, RIAA-ն ոսկե է հավաստագրել երգի երաժշտության ներբեռնումը։ Դա Kansas-ի միակ երգն էր այդպիսի հավաստագրումներով մինչև 2008 թվականի սեպտեմբերի 17[3]։
Երգի կիթառային գիծը գրվել է Քերի Լիվգրենի կողմից որպես մատերի վարժեցման համար վարժություն։ Նրա կինը՝ Վիչին, լսելով, թե ինչ է նա անում, նկատել է, որ մեղեդին շատ հաճելի է, և առաջարկել է նրան գրել տեքստ դրա համար։ Լիվգրենը վստահ չէր, որ դա դուր կգա խմբի անդամներին, քանի որ դա չէր համապատասխանում խմբի ոճին։ Դրանից հետո, երբ նա նվագել է դեմո խմբի համար, բոլորը լռել են և խումբը հարցրել է․ «Քերի, որտե՞ղ է սա եղել»[4]։
Երգի անվանումը հղում է Աստվածաշնչի վրա, վերաֆրազավորելով Ժողովողին[5]․
Ես մտածում էի ամեն ինչի մասին, ինչը կատարվել է մարդկանց կողմից Երկրի վրա և հասկացել եմ, որ ամեն ինչ, ինչին նա հասել է, իզուր է, ինչպես քամու հետևից ընկելը[6]։
Մտածելով մահվան և մահվան անխուսափելիության մասին, երգի լիրիկ թեման շատ նման է հայտնի աստվածաշնչական կեցությունից քառյակներին 3:19 («...փոշի ես, և վերջում փոշի կլինես»), Ժողովողի 3:20 («բոլորը նույն տեղ են գնում։ Նրանք բոլորը փոշիից են և փոշի կդառնան»), և «Հեքիաթ Հեյկի մասին» ճապոնական պատերազմային վեպի առաջին տողերին («ուժեղները ընկնում է ի վերջո, և նրանք նման են քամու առաջ փոշիի»)։ Իսկ հնդկական պոեզիայի գրքից առաջացել է «քանի որ մենք բոլորս փոշի ենք քամու առաջ» տողը[7]։
Kansas-ը թողարկել է նաև երգի կենդանի տարբերակը իր Two for the Show ալբոմի վրա և սիմֆոնիկ տարբերակը Always Never The Same-ի վրա։
↑Kansas - We Knew It Was Going to Be a Hit, interview (posted to YouTube on January 28, 2015)
Kerry Livgren tells the story of how Dust In The Wind was written, and how the band reacted to hearing it for the first time.