Ֆերդինանդո II Մեդիչի
Ֆերդինանդո (Ֆերդինանդ, Ֆերնանդո) II Մեդիչի (իտալ.՝ Ferdinando (Fernando) II de' Medici, հուլիսի 14, 1610[1][1], Ֆլորենցիա, Իտալիա[2] - մայիսի 23, 1670[3][4][5][…], Ֆլորենցիա, Իտալիա), Տոսկանայի մեծ դուքս Մեդիչի ընտանիքից, գահակալել է 1621—1670 թվականներին։
| Ֆերդինանդո II Մեդիչի իտալ.՝ Ferdinando II de Medici | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 14, 1610[1][1] |
| Ծննդավայր | Ֆլորենցիա, Իտալիա[2] |
| Մահացել է | մայիսի 23, 1670[3][4][5][…] (59 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Ֆլորենցիա, Իտալիա |
| Գերեզման | Սան Լորենցո տաճար և New Sacristy |
| Քաղաքացիություն |  Տոսկանայի Մեծ դքսություն |
| Կրոն | կաթոլիկություն |
| Մասնագիտություն | պետական գործիչ և գյուտարար |
| Ամուսին | Vittoria della Rovere? |
| Ծնողներ | հայր՝ Կոզիմո II Մեդիչի, մայր՝ Մարիա Մագդալենա Ավստրիացի |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Երեխաներ | Cosimo III de' Medici, Grand Duke of Tuscany?[6] և Francesco Maria de' Medici, Duke of Rovere and Montefeltro? |
Ստորագրություն.png) | |
 Ferdinando II, Grand Duke of Tuscany Վիքիպահեստում | |
Պատմության մեջ Ֆերդինանդոն նշանավորվել է գիտության և արվեստի հովանավորությամբ, մանսավորապես եկեղեցական դատավարության ժամանակ ակտիվորեն պաշտպանել է Գալիլեյին։
Կենսագրություն
խմբագրել
Ֆերդինանդոն Տոսկանայի Մեծ դուքս Կոզիմո II Մեդիչիի և նրա կնոջ` դքսուհի Մարիա Մագդալենայի ավագ որդին է (երկրորդ երեխան)։ Գահ է բարձրացել հոր մահից հետո` 1621 թվականի փետրվարի 28-ին։ Ֆերդինանդոյի անչափահաս լինելու պատճառով մինչև 1628 թվական դքսության ժամանակավոր կառավարչի պարտականությունները կատարել են մայրը և տատը` Տոսկանայի Մեծ դքսուհի Քրիստինա Լոթարինգացին։ 1633 թվականին Ֆերդինանդոն ամուսնացել է Վիկտորիա դելա Ռովերի հետ։
Սկզբնական շրջանում Ֆերդինանդոն կառավարել է մոր և տատի ազդեցության տակ։ Աստիճանաբար նա ինքնուրույն է դարձել, նրա նշանավոր հաջողությունն է համարվում դուքսական պալատի ծախսերի կրճատումը[7]։ 1630 թվականին Տոսկանան գրաված ժանտախտի համաճարակի տարածումը կանխելու նպատակով Ֆերդինանդոն ձեռնարկել է տարբեր միջոցառումներ։ Այդ ժամանակ ժանտախտին զոհ է գնացել բնակչության 10%-ը։ Այս գործողությունները նրան մեծ ժողովրդականություն են բերել, քանի որ նա և իր եղբայրները անհատական վարկեր են տրամադրել բնակչությանը։ Ֆերդինանդոյի և եղբայրների միասնությունը նրա կառավարման հիմնական հատկանիշներից մեկն է եղել։ Ֆերդինանդոն արտաքին քաղաքականության մեջ չի ներքաշվել մինչև 1643 թվականը, երբ նա պատերազմել է Կաստրոյի կոմսության համար, որպեսզի կանխի պապական տերությունների ընդլայնումը։ Ֆերդինանդոն ընդարձակել է Տոսկանան ՝ գրավելով հարևան երկու փոքր կոմությունները (Սանտա-Ֆիորա` 1633 թվական, Պոնտրեմոլի` 1649 թվական)։ Նրա կառվարման տարիներին տոսկանական տնտեսության անկման առաջին նշանները հիմնականում պայմանավորված են եղել ժանտախտով և Կաստրոյի պատերազմի ժամանակ կատարված ծախսերով։
Ֆերդինանդ II- ը վախճանվել է 1670 թվականի մայիսի 23-ին կաթվածից։ Նրան մեծ փառքով թաղել են Սան Լորենցոյի բազիլիկայի մատուռում[8]։
Ընտանիք
խմբագրելՖերդինանդոն և Վիկտորիա դելա Ռովերը ունեցել են չորս որդի, որոնցից երկուսը մահացել են մանուկ հասակում։
-
Տոսականայի Մեծ դուքս Ֆերդինանդո II-ի ընտանիքը (1622-1623)
_-_MI.867.157.jpg)
Պարգևներ
խմբագրել- Սուրբ Ստեփանոս Պապի և Նահատակաց շքանշան։
- Մալթայի օրդեն
Գրականություն
խմբագրել- Napier, H. E. Florentine history, from the earliest authentic records to the accession of Ferdinand the Third, grand duke of Tuscany. London: E. Moxon, 1846. Chapter IX.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 FINA Wiki — Austrian Academy of Sciences.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ 3,0 3,1 3,2 RKDartists (նիդերլ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Pas L. v. Genealogics — 2003.
- ↑ Union List of Artist Names — 2015.
- ↑ F Diaz, Il Granducato di Toscana, p. 367
- ↑ Sommi Picenardi G., Esumazione e ricognizione delle Ceneri dei Principi Medicei fatta nell'anno 1857. Processo verbale e note, Archivio Storico Italiano Serie V, Tomo I-II, M. Cellini & c., Firenze 1888 in D. Lippi, Illacrimate Sepolture - Curiosità e ricerca scientifica nella storia della riesumazione dei Medici, Firenze, 2006 online Արխիվացված 2016-09-17 Wayback Machine.
Արտաքին հղումներ
խմբագրել | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆերդինանդո II Մեդիչի» հոդվածին։ |