Ռոզա Կառվալյու
Ռոզա Կառվալյու (պորտ.՝ Rosa Carvalho, 1952[1][2], Լիսաբոն, Պորտուգալիա), պորտուգալացի նկարչուհի։
Ռոզա Կառվալյու | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1952[1][2] |
| Ծննդավայր | Լիսաբոն, Պորտուգալիա |
| Քաղաքացիություն |  Պորտուգալիա |
| Կրթություն | Լիսաբոնի համալսարան |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի |
Վաղ տարիներ և կրթություն
Ռոզա Կառվալյուն ծնվել է 1952 թվականին Լիսաբոնում։ Նա կերպարվեստ է ուսումնասիրել Լիսաբոնի համալսարանում։
_-_Alte_Pinakothek_-_Munich_-_Germany_2017_(crop).jpg)
Գեղանկարչություն
Կառվալյուն հատկապես հայտնի է այնպիսի նկարիչների ստեղծագործությունների մանրակրկիտ վերարտադրումներով, ինչպիսիք են Ֆրանսուա Բուշեն, Ֆրանցիսկո Գոյան, Ռեմբրանդը, Ժակ-Լուի Դավիդը և Դիեգո Վելասկեսը, որտեղ նա հեռացնում է բնօրինակ նկարներում առկա հաճախ մերկ կանացի կերպարները՝ դրանով իսկ ընդգծելով արվեստում կնոջ ներկայացվածությունը կամ պատմության մեջ նրա չափազանց մեծ ներկայությունը որպես մուսա, այլ ոչ թե ստեղծագործող: Նկարների օրինակները, որոնք նա մեկնաբանել է այս կերպ, ներառում են Դավիդի «Մադամ Ռեկամյեի դիմանկարը» և Բուշեի «Հանգստացող աղջիկը»[3][4]:
_Bernard_-_Jacques-Louis_David_-_Mus%C3%A9e_duLouvre_Peintures_INV_3708.jpg)
Ցուցահանդեսներ
Ռոզա Կառվալյուն առաջին անգամ ցուցադրվել է ժամանակակից արվեստի ցուցահանդեսներում Լագուշում, Պորտուգալիայում և Պորտուում 1982 թվականին: Նրա առաջին անհատական ցուցահանդեսը կայացել է 1985 թվականին Լիսաբոնում։ Նա ցուցադրվել է հիմնականում Պորտուգալիայում, բայց երկու անհատական ցուցահանդես է ունեցել նաև Բելգիայում։ Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են կոլեկտիվ ցուցահանդեսներում Բրազիլիայում, Գերմանիայում, Մոզամբիկում և Իսպանիայում: Կառվալյու աշխատանքները ցուցադրվել են 2021 թվականին Գալուստ Գյուլբենկյանի թանգարանում պորտուգալացի կին արվեստագետների ցուցահանդեսի շրջանակներում՝ Tudo o que eu quero («Այն, ինչ ես ուզում եմ») խորագրով, որը Եվրոպական Միության Խորհրդում Պորտուգալիայի նախագահության մշակութային ծրագրի մի մասն էր[5][6][7][8]:
Հավաքածուներ
Կառվալյուի աշխատանքները պահվում են բազմաթիվ հավաքածուներում, այդ թվում՝ Պորտուգալիայի արտաքին գործերի նախարարության և Մշակույթի պետական քարտուղարության, Energias de Portugal, Գալուստ Գյուլբենկյան հիմնադրամի և Գալպա հիմնադրամի[5][9] հավաքածուներում:
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
- ↑ 2,0 2,1 Պորտուգալիայի ազգային գրադարան — 1796.
- ↑ «Rosa Carvalho». Google arts and culture. Վերցված է 2022-05-28-ին.
- ↑ Raposo, Henrique. «Rosa Carvalho: uma pintora para o MeToo?». Expresso. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-05-28-ին. Վերցված է 2022-05-28-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ 5,0 5,1 «Arte informado». Rosa Carvalho. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-05-28-ին. Վերցված է 2022-05-28-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Tudo o que eu quero Artistas Portuguesas de 1900 a 2020». Gulbenkian Museum. Արխիվացված է օրիգինալից 2022-08-19-ին. Վերցված է 2022-05-27-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Exposição "Tudo o que eu quero – Artistas portuguesas de 1900 a 2020" em visita virtual». EU2021PT (պորտուգալերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Lusa. «"Tudo o que eu quero": exposição com 40 mulheres artistas e portuguesas disponível no Google Arts». PÚBLICO (պորտուգալերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-16-ին. Վերցված է 2021-07-16-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Germinal O Núcleo Cabrita Reis na Coleção de Arte Fundação EDP». Agenda Cultural Lisboa. Արխիվացված է օրիգինալից 2023-02-07-ին. Վերցված է 2022-05-28-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն)