«Լիմպոպո» - 1939 թվականի խորհրդային մուլտֆիլմ, որը հիմնվել է Կոռնեյ Չուկովսկու հեքիաթի վրա և ստեղծվել է ռեժիսորներ Լեոնիդ Ամալրիկի և Վլադիմիր Պոլկովնիկովի կողմից[1]։ Համատեղ ստեղծագործական ձգտումներով՝ ռեժիսորները գտել են սեփական ոճը[2]։ Գունավոր տարբերակը չի պահպանվել։

Լիմպոպո
Տեսակմուլտֆիլմ
Հիմնված էԱյբոլիտ
ՌեժիսորԼեոնիդ Ամալրիկ
ՍցենարիստԿոռնեյ Չուկովսկի
Երկիր ԽՍՀՄ
Լեզուռուսերեն
ԸնկերությունՍոյուզմուլտֆիլմ
Թվական1939

Սյուժե

Ըստ Կորնեյ Չուկովսկու հեքիաթի։

Մուլտֆիլմ «Լիմպոպո»

Ժամանակին ապրում էր բժիշկ Այբոլիտը։ Նա բարի էր և բուժում էր կենդանիներին։ Մի անգամ աղվեսը եկավ նրա մոտ և բողոքեց, որ նրան կծել է կրետը։ Բժիշկը աղվեսի աչքից հանեց խայթն ու վիրակապ դրեց աչքին։ Հետո շուն Բարբոսը գալիս է բժշկի մոտ և բողոքում, թե ինչպես է նա հետապնդել հավին, իսկ հավը կծել նրա քթից։ Թռչունները միայն ծիծաղեցին նրա դժբախտության վրա, իսկ բժիշկը խղճաց նրան և վիրակապով կապեց քիթը։ Շուտով մի շնագայլ մոտեցավ բժշկին և նրան հեռագիր տվեց գետաձիից։ Բժիշկը կարդաց հեռագիրը և շտապեց Աֆրիկա՝ կենդանիներին փրկելու։ Սկզբում նա վազում էր անտառով, իսկ գայլերն օգնեցին նրան հասնել ծով։ Հետո կետը օգնեց նրան հասնել ժայռի մոտ։ Իսկ արծիվը նստեցնում է բժշկին իր վրա ու թռչում Աֆրիկայի վրայով, որի միջով հոսում է Լիմպոպո գետը։ Շուտով բժիշկը բուժեց կենդանիներին, և բոլորը շատ գոհ էին նրանից։ Եվ բժիշկը տուն թռավ արծվի վրա, իսկ կենդանիները հրաժեշտ էին տալիս նրան։

Մուլտֆիլմի ստեղծողներ

Դերերում

  • Յուլյա Յուլսկայա — Կապիկ
  • Իրինա Մազինգ
  • Լեոնիդ Պիրոգով — Բարբոս, Գետաձի, Կետ
  • Անդրեյ Տուտիշկին — Այբոլիտ
  • Վլադիմիր Լեպկո — Արծիվ
  • Ի. Կրեմլևա
  • Ն. Չկաուսելի

Ստեղծման պատմություն

  Հենց 1939-41 թվականներին նոր «Սոյուզմուլտֆիլմ» ստուդիայում սկսեցին հայտնվել մուլտֆիլմեր, որոնք հետագայում ներառվեցին ռուսական կինոյի «ոսկե ֆոնդում»։ Դրանցից էին «Լիմպոպոն», «Բարմալեյը» և այլն։ Նրանց արտաքին տեսքով նշանավորվեց ձեռքով նկարված ֆիլմի ինքնատիպ խորհրդային դպրոցի սկիզբը։ Անիմացիայի մեջ մարդու դրական կերպարը պատկերելու հնարավորության ապացույցը բժիշկ Այբոլիտն էր, Լեոնիդ Ամալրիկի և Վլադիմիր Պոլկովնիկովի «Լիմպոպո» մուլտֆիլմից (1939 թ.)։
- Գեորգի Բորոդին[3]
 

Քննադատություն

  «Լիմպոպոն» հեքիաթը հաջողություն ունեցավ նկարիչներ Ամալրիկի և Պոլկովնիկովի համար, որովհետև նրանք լիովին հրաժարվեցին անհարկի ծաղրանկարից, խորամանկությունից, անզգայուն և անհոգի ամերիկյան ֆարսից և ուղղեցին անկեղծության և պոեզիայի, հանդարտ ու նուրբ քնարերգության։

Սա պետք է լինի մանկական մուլտֆիլմերի իսկական խորհրդային ոճը: Դուք սիրում եք այս ֆիլմում ներկայացված բոլոր կերպարները: Բժիշկ Այբոլիտը զվարճալի և էքսցենտրիկ է, բայց ամենից շատ հուզիչ է։ Նա տիպիկ խորհրդային բժիշկ է՝ անշահախնդիր, մարդասեր, պատրաստ է կյանքը տալ իր հիվանդների համար։ Եվ որքան բանաստեղծական է այս արվեստագետների պատկերած ծովը, որքան բանաստեղծական է այդ ռուսական ձնաբուքը, որը խանգարում է բժշկին ժամանակին հասնել իր հիվանդներին։ .

«Լիմպոպոն» ինձ թվում է լավագույն մուլտֆիլմերից մեկը, որ երբևէ տեսել եմ։
- Կ. Ի. Չուկովսկի[4]
 

Գրականություն

  • «Доктор Айболит», авт. Корней Иванович Чуковский, изд. ПО «Детская литература», 1994 — Ընդհանուր էջեր: 118.

Ծանոթագրություններ

  1. Сергей Капков. Владимир Полковников // Наши мультфильмы / Арсений Мещеряков, Ирина Остаркова. — Интеррос, 2006. — ISBN 5-91105-007-2
  2. Сергей Капков. Леонид Амальрик // Наши мультфильмы / Арсений Мещеряков, Ирина Остаркова. — Интеррос, 2006. — ISBN 5-91105-007-2
  3. Бородин Г. Киностудия «Союзмультфильм» Արխիվացված 2016-03-05 Wayback Machine Краткий исторический обзор
  4. ««Мульти» Корней Чуковский - читать текст». Արխիվացված է օրիգինալից 2018-03-25-ին. Վերցված է 2018-03-25-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)

Արտաքին հղումներ