Սալվատորե Քվազիմոդո
Սալվատորե Քվազիմոդո (իտալերեն՝ Salvatore Quasimodo, օգոստոսի 20, 1901[1][2][3][…], Մոդիկա[4][5][6][…] - հունիսի 14, 1968[7][1][2][…], Նեապոլ, Իտալիա[7][4][5][…]), իտալացի գրող, բանաստեղծ, թարգմանիչ։ 1959 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր, «նրա քնարական պոեզիայի համար, որը դասական շարժունությամբ արտահայտում է մեր ժամանակների կյանքի ողբերգական դեպքերը»[10]։
Սալվատորե Քվազիմոդո իտալերեն՝ Salvatore Quasimodo | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | օգոստոսի 20, 1901[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Մոդիկա[4][5][6][…] |
Վախճանվել է | հունիսի 14, 1968[7][1][2][…] (66 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Նեապոլ, Իտալիա[7][4][5][…] |
Գերեզման | Միլանի մոնումենտալ գերեզմանատուն |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, լեզվաբան, գրող, թարգմանիչ, սցենարիստ, համալսարանի դասախոս, լրագրող, գրական քննադատ և քննադատ |
Լեզու | իտալերեն |
Քաղաքացիություն | ![]() ![]() |
Կրթություն | Ist. Tec. Economico A.M. Jaci? (1919)[6] |
Գրական ուղղություններ | hermeticism? |
Անդամակցություն | Արվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա |
Աշխատավայր | Միլանի կոնսերվատորիա և Հռոմի Սապիենզա համալսարան |
Պարգևներ | |
Ամուսին | Bice Donetti?[6] և Maria Cumani Quasimodo?[6] |
Զավակներ | Alessandro Quasimodo?[6] |
Սալվատորե Քվազիմոդո Վիքիդարանում | |
![]() |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Քվազիմոդոն ճանաչման է հասել հին հունական պոեզիաների թարգմանությունից հետո, Շեքսպիրից, Ավետարանից և Իոնայից գրքեր, որոնք օգտագործվում են մասոնական օթյակների հավաքույթների անցկացման ժամանակ։ Քվազիմոդոյի ստեղծագործություններում շատ բաներ կապված են դիցաբանական և հոգեբանական մոտիվների հետ։ Քվազիմոդոի պոեզիայում ամեն ինչ հավաքված է մեկ ամբողջության մեջ և հավաքվում է պինդ սոցիալ-բարոյական հիմքում։ Էությամբ լինելով քաղաքակիրթ և բարեկիրթ մարդ՝ միշտ հանդես է եկել որպես հետապնդվող բանաստեղծների և գրողների պաշտպանությամբ[11]։
1922 թվականի մարտի 31-ին Լիկատական «Առնալդո դա Բրեշիա» մասոնական օթևակի անդամ է դարձել[11]։ 1945 թվականին ընդունվել է Իտալական կոմունիստական խմբակցությունում, այցելել է ԽՍՀՄ։
1958 թվականի աշնանը՝ ԽՍՀՄ գնալու ժամանակ, ինֆարկտից ընկել է Մոսկվայի Բոտկինսկի հիվանդանոց։ Երկար վերականգնումից հետո՝ 1959 թվականի գարնանը, վերադարձել է Իտալիա[12]։
ՍտեղծագործություններԽմբագրել
- Acque e terre (1930)
- Oboe sommerso (1932)
- Erato e Apòllìon (1938)
- Poesie (1938)
- Ed è subito sera (1942)
- Con il piede straniero sopra il cuore (1946)
- Giorno dopo giorno (1947)
- La vita non è sogno (1949)
- Il falso e vero verde (1954)
- La terra impareggiabile (1958)
- Il poeta e il politico e altri saggi (1960)
- Dare e avere (1966)
Ստեղծագործությունները հայերենԽմբագրել
- Սալվատորե Քվազիմոդո. Բանաստեղծություններ, «Գարուն», 1967, № 6:
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Discogs — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 Բեռլինի գեղարվեստի ակադեմիա — 1696.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Archivio Storico Ricordi — 1808.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Princiotta C. Dizionario Biografico degli Italiani (իտալ.) — 2016. — Vol. 85.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Квазимодо Сальваторе // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1959/
- ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
- ↑ «1959 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակ» (անգլերեն)։ Նոբելյան հիմնադրամ։ Վերցված է 2008-10-17
- ↑ 11,0 11,1 Морамарко М. Масонство в прошлом и настоящем БИОГРАФИИ МАСОНОВ — Электронная Библиотека истории масонства
- ↑ Пациенты Боткинской больницы // Огонёк. 1959, № 8. с.28
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- Սալվատորե Քվազիմոդո // «Գիտություն և տեխնիկա» ամսագրի էլեկտրոնային կայքը