Ռուդոլֆ Արենդթ
Ռուդոլֆ Ֆրիդրիխ Օյգեն Արենդթ (գերմ.՝ Rudolf Friedrich Eugen Arendt ապրիլի 1, 1828[1][2], Օդերի Ֆրանկֆուրտ, Պրուսիայի թագավորություն[1][2] - մայիսի 15, 1902[2], Լայպցիգ, Սաքսոնիայի թագավորություն, Գերմանական ռայխ[1][2]), գերմանացի մանկավարժ, Լայպցիգի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի քիմիայի պրոֆեսոր իրական դպրոցի ուսուցիչ։ 1893 թվականի Լեոպոլդինի ակադեմիայի անդամ[3]։
| Ռուդոլֆ Արենդթ | |
|---|---|
| Ծնվել է | ապրիլի 1, 1828[1][2] |
| Ծննդավայր | Օդերի Ֆրանկֆուրտ, Պրուսիայի թագավորություն[1][2] |
| Մահացել է | մայիսի 15, 1902[2] (74 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Լայպցիգ, Սաքսոնիայի թագավորություն, Գերմանական ռայխ[1][2] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Պրուսիայի թագավորություն և .svg){kind=small} Գերմանական ռայխ |
| Կրոն | լյութերականություն[2] |
| Գիտական աստիճան | փիլիսոփայության դոկտոր[1] (1859) և պրոֆեսոր[2] (1880) |
| Մասնագիտություն | քիմիկոս, խմբագիր և chemistry didactician |
| Անդամություն | Լեոպոլդինա |
Գիտական գործունեություն
խմբագրելԱրենդտը նախաձեռնել է դպրոցում քիմիա դասավանդելու մեթոդների մշակումը։ Նա Մանկավարժության մեջ Յոհան Ֆրիդրիխ Հերբարթի հետևորդն էր, կարծում էր, որ առարկայի դասավանդումը պետք է այնպես կառուցված լինի, որ բացահայտվեն բնական գիտություններին բնորոշ կրթական հնարավորությունները։ Նա համոզված էր, որ կրթական նյութի ներկայացման համակարգը պետք է ստորադասվի բացառապես ուսանողների մտածողության առանձնահատկություններին, որոնք ենթադրաբար տեսնում և երևույթների միջև կապ են հաստատում բոլորովին այլ հարթությունում։ Ուսումնական առարկայի գիտական համակարգի փոխարեն Արենդթը ներմուծել է «մեթոդական» համակարգ, որը հիմնված էր միայն միայն հատկանիշների ֆորմալ դասակարգման վրա, ինչպիսիք են տարրերի քիմիական բանաձևն ու բարդությունը։
Արենդթն ինդուկտիվ ուսուցման մեթոդի կողմնակից էր. նա ընդհանրապես ուշադրություն չէր դարձնում տեսական բնույթի ընդհանրացմանը։ Գերմանիայում Արենդթի մեթոդական տեսակետները մշակել և շարունակել են Ուիլբրանդը, Կ. Շեյդը և այլք։
ԽՍՀՄ-ում ուսուցման մեթոդաբանությունը մանրամասն ուսումնասիրել և կատարելագործել է Լեոնիդ Սմորգոնսկին։ Նա ցույց է տվել Արենդթի` «մեթոդական» կուրսի համակարգի հակադրության անօրինաչափությունը, որն, ըստ հեղինակի մտահղացման, ավելի համահունչ էր ուսանողների հոգեբանական առանձնահատկություններին[4]։
Հիմնական աշխատանքներ
խմբագրել- Didaktik und Methodik des Chemie-Unterrichts, Munch., 1895; Technik der Experimentalchemie, Bd 1 — 2, Lpz., 1880 — 82; 5 AufL, Lpz., 1925.
Գրականություն
խմբագրել- Подводка Для Век К., Методика преподавания химии, М., 1935; Etzold F., Rudolf Arendt, «Berichte der deutschen Ghemischen Gesellschaft», В., 1902. В. Л Рысс. Москва.
Աղբյուրներ
խմբագրել- Педагогическая энциклопедия. Том 1. Гл. ред.- А. И. Каиров и Ф. Н. Петров. М., 'Советская Энциклопедия', 1964. 832 столб. с илл., 7л. илл.
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Biographisches Jahrbuch und Deutscher Nekrolog (գերմ.) / Hrsg.: A. Bettelheim — B. — Vol. 7, 1902.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 verschiedene Autoren Neue Deutsche Biographie (գերմ.) — Historische Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften, 1953. — Vol. 1, 1953. — S. 345—346. — doi:10.1163/9789004337862_LGBO_COM_140215
- ↑ Leopoldina (գերմ.)
- ↑ Научная педагогическая библиотека им. К. Д. Ушинского РАО (ռուս.)