Ոսկե ցլիկ
Ոսկե ցլիկ (տիտրերում Ոսկե ցլիկը), 1955 թվականին Մոկո Հակոբյանի նկարահանած կարճամետրաժ կատակերգությունն է։
 Ոսկե ցլիկ | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ .svg){kind=small} Հայկական ԽՍՀ |
| Ժանր | կատակերգություն |
| Թվական | 1955 |
| Պրեմիերա | 1955 թ նոյեմբերի 15 Երևանում |
| Լեզու | հայերեն |
| Ռեժիսոր | Մոկո Հակոբյան |
| Սցենարի հեղինակ | Ռաֆայել Երիցյան Ժիրայր Հարությունյան |
| Դերակատարներ | Գուրգեն Գաբրիելյան, Աշոտ Ներսիսյան, Մայրանուշ Պարոնիկյան, Վաղինակ Մարգունի, Արմեն Խոստիկյան, Գևորգ Չեփչյան, Էդուարդ Աբալյան և Իշխան Ղարիբյան |
| Օպերատոր | Ժիրայր Վարդանյան |
| Երաժշտություն | Ստեփան Ջրբաշյան Էդուարդ Բաղդասարյան |
| Կինոընկերություն | «Երևան» ՀՖՍ |
| Տևողություն | 32 րոպե |
ՍյուժեԽմբագրել
Ցեղական ցլիկին տիրանալը գերխնդիր է դառնում երկու մրցակից կոլտնտեսությունների համար։
Հետաքրքիր տեղեկություններԽմբագրել
«Զահրումար, դավաճան հայվան» արտահայտությունը Արմեն Խոստիկյանի կատարմամբ դարձել է թևավոր։
ԴերերումԽմբագրել
- Գուրգեն Գաբրիելյան – Նաջարյան
- Աշոտ Ներսիսյան – Պողոս
- Մայրանուշ Պարոնիկյան – Վարդ
- Լեոնիդ Դովլաթյան – Ցոլակ
- Վաղինակ Մարգունի – Սուրեն
- Արմեն Խոստիկյան – Մամիկոն
- Գևորգ Չեպչյան – վոլեյբոլիստ
- Ջեմմա Սարիբեկյան – կթվորուհի
- Էդուարդ Աբալյան - Արմո
- Իշխան Ղարիբյան - Գուրգեն
Ստեղծագործական խումբԽմբագրել
- բեմադրող նկարիչ – Ռաֆայել Բաբայան
- հնչյունային օպերատոր – Իվան Գրիգորյան
- տնօրեն – Միքայել Մելիքսեթյան
Տես նաևԽմբագրել
ԳրականությունԽմբագրել
- Վագրը, ֆուտբոլն ու «Նաջարյանի» վերջին դերը։ Աննա Բաբաջանյան, Դա եղել է այսպես…, Ե., Դարակ, 2019, էջ 7-9։