Մայրանուշ Պարոնիկյան
Մայրանուշ Ղևոնդի Պարոնիկյան (հունիսի 9, 1901, Երևան, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 18, 1990, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ դերասանուհի։ ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունիսի 9, 1901 |
| Ծննդավայր | Երևան, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | հունվարի 18, 1990 (88 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Օսմանյան կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | դերասանուհի |
| Ամուսին(ներ) | Ստեփան Թարյան |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
Նկարիչ, քանդակագործ Ստեփան Թարյանի կինը։
ԿենսագրությունԽմբագրել
Մայրանուշ Պարոնիկյանը ծնվել է Արևմտյան Հայաստանի Վան քաղաքում։ Սովորել է Խաչատուր Աբովյանի անվան դպրոցում։ Հանրակրթական դպրոցի դասերին զուգընթաց հաճախում է նաև պարարվեստի ուսումնարան, որտեղ աչքի է ընկնում երաժշտական զգացողությամբ, դրսևորում պարուհու արտակարգ ունակություններ։ Ուսումնարանի պարախմբի կազմում մեկնում է հյուրախաղերի, հանդես է գալիս որպես մենապարուհի[1]։ Միջնակարգն ավարտելուց հետո ընդունվում է առաջին պետական թատրոն իբրև պարուհի։ Թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր Արմեն Գուլակյանի խորհրդով Մ.Պարոնիկյանն ընդունվում է փատրոնի դրամատիկական ստուդիան, որտեղ խաղում է իր առաջին դերերը։ Ստուդիան ավարտելուց հետո դառնում է Երևանի Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասանուհի։ Խաղացել է մի շարք դերեր[2][3]։ Թատրոնում էլ ծանոթացել է ապագա ամուսնու՝ նկարիչ-ձևավորող Ստեփան Թարյանի հետ։
Դերերը թատրոնումԽմբագրել
| Դեր | Պիեսի վերնագիր | հեղինակ |
|---|---|---|
| Շուշան, Աղջիկ, Յունգա | «Մեծապատիվ մուրացկաններ» | Հակոբ Պարոնյան |
| Գիմնազիստկա | «Պեպո» | Գաբրիել Սունդուկյան |
| Անժելիկ | «Երևակայական հիվանդ» | Մոլիեր |
| Պալատական կին | «Մակբեթ» | Ու.Շեքսպիր |
| Նատո | «Քանդած օջախ» | Գ.Սունդուկյան |
| Լուիզա | «Խարդավանք և սեր» | Շիլլեր |
| Բիանկա | «Օթելլո» | Ու.Շեքսպիր |
| Օֆելիա | «Համլետ» | Ու.Շեքսպիր |
| Մարքրիտ | «Խաթաբալա» | Գ.Սունդուկյան |
| Լարիսա | «Անօժիտը» | Ա.Օստրովսկի |
ՖիլմերԽմբագրել
Նկարահանվել է կինոյում՝
- «Մանրուք»
- «Ոսկե ցլիկ»՝ Նաջարյանի կնոջ կերպարում
- «Ճանապարհ»՝ Սաթենիկ
- «Երևանյան օրերի խրոնիկա»
- «Ժայռը»՝ Հոռոմսիմ
ԳրականությունԽմբագրել
- Գևորգ Աբաջյան, Մայրանուշ Պարոնիկյան (կյանքն ու գործունեությունը), Ե., Ա. հ., 2001, 48 էջ։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Աբաջյան Գևորգ (2001)։ Մայրանուշ Պարոնիկյան։ Երևան։ էջ 8
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր երկրորդ, Երևան, 2007
- ↑ Մայրանուշ Պարոնիկյան
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- «И мы направились в ад…»(չաշխատող հղում)