Նիկոլայ Գևորգյան

հայ դերասան
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Գևորգյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Նիկոլայ (Նորայր) Գևորգյան (հոկտեմբերի 1, 1924(1924-10-01), Վերին Ղամարլու, Հայաստան - օգոստոսի 30, 2011(2011-08-30), Երևան, Հայաստան), հայ դերասան։ ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ (1984)։

Նիկոլայ Գևորգյան
Ծնվել էհոկտեմբերի 1, 1924(1924-10-01)
ԾննդավայրՎերին Ղամարլու, Հայաստան
Մահացել էօգոստոսի 30, 2011(2011-08-30) (86 տարեկան)
Մահվան վայրԵրևան, Հայաստան
Քաղաքացիություն Հայաստան
Մասնագիտությունդերասան
Պարգևներ և մրցանակներ
ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ

Կենսագրություն խմբագրել

Նորայր Գևորգյանը ծնվել է 1924 թվականին Արտաշատում։ 1967 թվականից եղել է Երևանի Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոնի դերասան[1], խաղացել է նաև Երևանի Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնում։ Նրա բեմական ուսուցիչներն են եղել թատրոնի ռեժիսորներ Արմեն Գուլակյանը, Վարդան Աճեմյանը, խաղացել է Վահրամ Փափազյանի, Հրաչյա Ներսիսյանի, Ավետ Ավետիսյանի, Գուրգեն Ջանիբեկյանի, Դավիթ Մալյանի հետ[2][3]։

Դերերը թատրոնում խմբագրել

  • «Իմ զոքանչը»
  • «Կորսված նամակ»
  • «Խելահեղ օր»
  • Բարթեմ՝ «Շողոքորթըն»
  • Տեր հայր՝ «Էսպես մինչև երբ»
  • Աթենացի՝ «Լիսիստրատե»
  • Շուն Փառնակ՝ «Արդյոք ովքեր են»
  • Տերտեր՝ «Չարենցի ուղղիչ տունը»
  • Փոստատար՝ «Ես մի ծառ եմ ծիրանի»

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Տարի Ֆիլմ Դեր
2002 Երևան ջան
1999 Ուրվանկար (Անուրջներ) ծերունի
1997 Մեր բակը
1995 Ղարաբաղյան անավարտ օրագիր
1990 Երջանկություն (ֆիլմ)
1985 Խնձորի այգի Անտոն
1984 Ջոն արքա լորդ
1972 Երևանյան օրերի խրոնիկա դրվագ
1970 Ջրհորի մոտ դրվագ
1970 2-Լեոնիդ-2 Բեն
1970 Կրակոց սահմանի վրա կոմիսար
1969 Չախ չախ թագավորը Շահ Մար

Մրցանակներ խմբագրել

  • ՀԽՍՀ կուլտուրայի արհմիության Համլկեմ կենտկոմի պատվոգրեր
  • «Կովկասի պաշտպանության համար» մեդալ, 1944
  • «Հայրենական պատերազմի 40-ամյակի» մեդալ, 1985
  • «Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի» շքանշան, 1985
  • ՀԽՍՀ վաստակավոր արտիստ, 1984

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. «Николай Геворкян». Кино-Театр.РУ. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 1-ին.
  2. «Նորայր Գևորգյանի կենսագրությունը avproduction.am կայքում». Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 19-ին.
  3. Николай Геворкян