Նիկիտա Կարա Մուրզա
Նիկիտա (Մկրտիչ) Մարգարի Կարա Մուրզա (1858, Բելոգորսկ, Ղրիմ - 1937, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), հայ մշակութային գործիչ, թարգմանիչ, ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից[1]։
Նիկիտա Կարա Մուրզա | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1858 |
| Ծննդավայր | Բելոգորսկ, Ղրիմ |
| Վախճանվել է | 1937 |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | թարգմանիչ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
| Նիկիտա Կարա Մուրզա Վիքիդարանում | |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է Կարասուբազար (այժմ՝ Բելոգորսկ, Ղրիմ) քաղաքում։ Ականավոր կոմպոզիտոր Քրիստափոր Կարա-Մուրզայի եղբայրն է։ Նախնական կրթությունը ստացել է տեղի ծխական դպրոցում։ Միջոցներ չունենալով կրթությունը շարունակելու սկսում է օգնել բազմանդամ ընտանիքին, կատարելով զանազան աշխատանքներ։ 17 տարեկանում գնում է Սիմֆերոպոլ և դառնում գրաշար։ 1880-1882 թվականներին ծառայում է բանակում։ 1883 թվականին մեկնում է Թիֆլիս, եղբոր՝ Քրիստափոր Կարա-Մուրզայի մոտ։ Ինչպես խոտովանել է ինքը, նրա վրա ցնցող տպավորություն է թողնում մեծ վիպասան Րաֆֆու համաժողովրդական թաղումը։ Դա առիթ է դառնում, որպեսզի նա իրեն ամբողջովին նվիրի թարգմանությանը, հատկապես Րաֆֆու երկերի թարգմանությանը։
Նրա թարգմանությամբ ռուսերեն մի քանի հրատարակություն է ունեցել Րաֆֆու «Ջալալեդդինը», «Ոսկի աքաղաղը», «Խենթը» և այլ գործեր։ Բացի այդ նա ռուսերեն է թարգմանել նաև Ղազարոս Աղայանի «Անահիտ», Շիրվանզադեի «Քաոս», «Ցավագարը» և այլ հայ հեղինակների երկեր։
Նիկիտա Կարա Մուրզան Թիֆլիսում ծանոթացել է Մաքսիմ Գորկուն և մտերմական կապեր հաստատել նրա հետ։ Կյանքի վերջին տարները ապրել է Մոսկվայում, որտեղ էլ մահացել է։ Թաղվել է Նովոդևիչի գերեզմանատանը[2]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ «Zarkfoundation - Նիկիտա Կարա-Մուրզա». zarkfoundation.com.
- ↑ Գրական տեղեկատու. Երևան: «Սովետական գրող». 1986. էջ էջ 243.