Նեպալերեն
Նեպալերեն, գուրքալի, քասկուրա, նեպալցիների լեզուն։ Պատկանում է հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի հնդարիական ճյուղին։ Նեպալի պետական լեզուն է։ Խոսվում է նաև Հնդկաստանի որոշ շրջաններում։ Խոսողների թիվն ավելի քան 7 մլն է։ Տրոհվում է 4 բարբառի։ Վերլուծական-համադրական կառուցվածք ունեցող լեզու է՝ վերլուծականի գերակշռությամբ։ Գոյականն ունի արական և իգական սեռ, 2 հոլովաձև։ Բայական համակարգում կան համադրական և վերլուծական անդեմ ձևեր, 5 եղանակ։ Նեպալերեն օգտագործում է դևանագարի գրատեսակը։ Առաջին գրավոր հուշարձանը՝ 1337 թվականից։ Գրական լեզուն XI դարի սկզբից զարգանում է կենտրոնական (ստանդարտ) բարբառի հիմքի վրա։
![]() | |
Տեսակ | լեզու, մակրոլեզու, կենդանի լեզու և language variety? |
Ենթադաս | Հնդկական լեզուներ, ասիական լեզուներ, պահարի և Eastern Pahari? |
Երկրներ | ![]() ![]() ![]() |
Խոսողների քանակ | 15 800 000 մարդ (2019)[1] |
Վերահսկող կազմակերպություն | Նեպալի ակադեմիա |
Գրերի համակարգ | Դևանագարի |
IETF | ne |
ԳՕՍՏ 7.75–97 | неп 485 |
ISO 639-1 | ne |
ISO 639-2 | nep |
ISO 639-3 | nep |
![]() |
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Ethnologue — 25 — Dallas, Texas: SIL International, 2022.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 236)։ |