Իմրան Կասումով

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կասումով (այլ կիրառումներ)

Իմրան Հաշիմ օղլի Կասումով (նոյեմբերի 25, 1918(1918-11-25), Բաքու, Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն - ապրիլի 20, 1981(1981-04-20), Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ադրբեջանցի խորհրդային գրող, դրամատուրգ, հասարակական գործիչ։ Ադրբեջանի ԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1960 թ.)։ ԽՄԿԿ անդամ 1946 թվականից։ 1961-1975 թվականներին՝ Ադրբեջանի գրողների միության վարչության քարտուղար, 1975 թվականից՝ առաջին քարտուղարը։ ԽՍՀՄ գրողների միության քարտուղար (1976 թ.)։

Իմրան Կասումով ադրբ.՝ İmran Haşım oğlu Qasımov
Ծնվել է	նոյեմբերի 25, 1918(1918-11-25)
Ծննդավայր	Բաքու, Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն
Վախճանվել է	ապրիլի 20, 1981(1981-04-20) (62 տարեկան)
Վախճանի վայր	Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Պատվո հուղարկավորության պուրակ
Մասնագիտություն	գրող, քաղաքական գործիչ և դրամատուրգ
Քաղաքացիություն	Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն և  ԽՍՀՄ
Ժանրեր	դրամա և պիես
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ	և
Imran Gasimov Վիքիպահեստում

Նրա սցենարներով ստեղծվել են «Ծովը նվաճողները» (1958, լենինյան մրցանակ, 1961), «Պատմվածք Կասպիի նավթագործների մասին» (1959, երկուսն էլ Ռ. Կարմենի հեղինակակցությամբ), «Մեր փողոցը» (1963 թ.) և այլ կինոնկարներ։ ժամանակակից մարդու աշխատանքային սխրանքներին, նրա ներաշխարհի բացահայտմանն են նվիրված «Երազանք» (1938), «Ծովը սիրում է խիզախներին» (1954 թ.), «Ինչի համար ես ապրում» (1959, երկուսն էլ Հ. Սեիդբեյլիի հետ), «Հեքիաթի սկիզբը» (1972), «Մենք այնքան քիչ ենք ապրում» (1973) և այլ պիեսներ, որոնք բեմադրվել են Բաքվում, Մոսկվայում և այլուր։ Երևանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան դրամատիկական թատրոնը 1976 թվականին բեմադրել է Կասումովի «Գլուխդ բարձր, զինվոր» դրաման։ Կասումովը հեղինակ է «Ֆրանսիական գոբելեն» (1970 թ.) և «Իտալական խճանկար» (1972) փաստագրական վիպակների։

Ծանոթագրություններ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 278)։