Ժյուլ Միշլե

ֆրանսիացի գրող

Ժյուլ Միշլե (ֆր.՝ Jules Michelet, օգոստոսի 22, 1798(1798-08-22)[1], rue Saint-Denis, former 6th arrondissement of Paris[1] - փետրվարի 9, 1874(1874-02-09)[2][3][4][…], Եր[5][6]), ֆրանսիացի պատմաբան, բարոյագիտական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիայի անդամ (1838), Կոլեժ դը Ֆրանսի պրոֆեսոր։

Ժյուլ Միշլե
Jules Michelet
Ծնվել էօգոստոսի 22, 1798(1798-08-22)[1]
rue Saint-Denis, former 6th arrondissement of Paris[1]
Մահացել էփետրվարի 9, 1874(1874-02-09)[2][3][4][…] (75 տարեկան)
Եր[5][6]
բնական մահով
ԳերեզմանՊեր Լաշեզ[7] և Եր[8]
Բնակության վայր(եր)Նանտ[9]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[4]
Ուղղությունռոմանտիզմ
Մասնագիտությունպատմաբան, արխիվագետ, գրող, օրագրի հեղինակ, պրոֆեսոր, թարգմանիչ և փիլիսոփա
Հաստատություն(ներ)Collège-lycée Jacques-Decour?, Բարձրագույն նորմալ դպրոց, Archives nationales? և Կոլեժ դե Ֆրանս[10]
Գործունեության ոլորտՖրանսիայի պատմություն և historicism?
Պաշտոն(ներ)պրոֆեսոր
ԱնդամակցությունԲարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիա, Société des antiquaires de la Morinie?, Comité des travaux historiques et scientifiques և Ֆրանսիայի պատմության ընկերություն
Ալմա մատերՇարլեմաժ լիցե (1816)
Գիտական աստիճանaggregation of modern literature? (սեպտեմբերի 21, 1821) և licence? (հուլիսի 6, 1818)
Տիրապետում է լեզուներինֆրանսերեն[2]
Հայտնի աշակերտներԿլեմենտինա Օռլեանցի և Alfred Dumesnil?
Ազդվել էՋոն Լոկ, Մարի Ժան Անտուան Նիկոլա դը Կոնդորսե, Դեյվիդ Հյում և Լայբնից Գոթֆրիդ Վիլհելմ
Պարգևներ
Ամուսին(ներ)Աթենաիս Միշլե և Pauline Rousseau?
Երեխա(ներ)Adèle Michelet?, Charles Michelet? և Yves-Jean-Lazare Michelet?
ՀայրJean-François Furcy-Michelet?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Jules Michelet Վիքիպահեստում

Կենսագրություն խմբագրել

Հուլիսյան միապետության տարիներին, որպես կաթոլիկ եկեղեցու դեմ կրքոտ հակառակորդ դարձել է ռադիկալ (արմատական) ուսանողության կուռքը։ Եղել է «լիբերալ միապետության», այնուհետև՝ հանրապետության կողմնակից։

Ընդունել է Ֆրանսիական հեղափոխությունը, սակայն բացասաբար է վերաբերվել յակոբինյանների գործունեությանը, կոմունիստական գաղափարներին (տնտեսական անհավասարությունը համարել է աստվածային օրենք)։ Միշլեի կարծիքով պատմության հերոսը ժողովուրդն է (չբաժանելով դասակարգերի)։

«Ֆրանսիայի պատմություն» (մինչև 1789 թվականը) բազմահատոր և «Ֆրանսիական հեղափոխության պատմություն» աշխատություններում փորձել է բացահայտել ֆրանսիական ժողովրդի հոգեբանությունը, «ժողովրդական ոգին»։

Գրականություն խմբագրել

  • Реизов Б. Г. Символическая школа: Мишле(չաշխատող հղում) // Французская романтическая историография։ 1815—1830. — Л.։ ЛГУ, 1956.
  • Герье В. И. Народник в французской историографии: Жизнь и сочинения Мишле // Вестник Европы, 1896. — Часть 1. Март. — С. 94—139.
  • Кареев Н. История Великой французской революции Мишле(չաշխատող հղում) // Историки Великой французской революции. В 2 тт. — Л.։ Колос, 1924. — Том 1։ Французские историки первой половины XIX века.
  • Батай Ж. Мишле Archived 2009-05-31 at the Wayback Machine. // Батай Ж. Литература и Зло [։ Сб. эссе։]. — М.։ МГУ, 1994. — ISBN 5-211-03159-8
    • Материал для характеристики Мишле дают изданные его вдовою фрагменты его записок «Ma jeunesse» (1884; см.։ А-в, «Новая книга о Мишле», в «Вестнике Европы», 1884, № 5) и «Mon Journal. 1820—1823» (1888). — Ср. о Мишле эссе Тэна (переведено в «Русской мысли», 1886, № 12.)
  • Monod G. Jules Michelet. P., 1876
  • Monod G. Renan, Taine, Michelet. ? Р., 1894 — отсюда «Жюль Мишле» в «Русской мысли», 1895, № 3
  • Noël. Jules Michelet et ses enfants. 1878
  • Corréard. Michelet, sa vie, etc. 1886
  • Simon J. Mignet, Michelet, Henri Martin. 1889.

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 565