Թեոգնիդես
Թեոգնիդես (մ.թ.ա. 6-րդ դարի առաջին կես), հին հույն բանաստեղծ։
Թեոգնիդես հին հունարեն՝ Θέογνις ὁ Μεγαρεύς | |
---|---|
Ծնվել է | մ. թ. ա. 570[1] |
Ծննդավայր | ենթդ․ Megara Hyblaea, Աուգուստա (Սիցիլիա) կամ Մեգարա, Megara Municipality |
Մահացել է | մ. թ. ա. 485[1] |
Ազգություն | հույն |
Երկեր | Elegies? |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, էպիգրամաների հեղինակ, elegist և գրող |
![]() |
Պատառիկներ կյանքիցԽմբագրել
Թեոգնիդեսը ծնվել է Մեգարա քաղաքում։ Ծագումով եղել է ազնվական։ Արիստոկրատիայի և դեմոկրատիայի ուժգին բախում տեղի է ունեցել նաև այս քաղաքում, որի հետևանքով Թեոգնիդեսը կորցրել է իր հարստությունը, զրկվել ունեցվածքից և վտարվել հայրենիքից։ Նա հածում է օտար երկրներ՝ Սպարտա, Սիցիլիա, Եվբեա, ապրում դառն աղքատության մեջ։ Կորցնելով իր ունեցվածքը, ականատես լինելով իր դասակարգի գահավեժ խորտակմանը, նա համակվում է մռայլ հոռետեսությամբ։
- Օ, ինչպես կարող եք երգել։ Ի՜նչպես չեք մոռացել հնչյունները սրնգի։
- Արդեն շուկային հասան սահմանները հայրենական արտերի.
- Ուտում են, խմում, ցնծում ու հրճվում թշնամիները մեր բերքովն արտերի.
- Հյուսելով կարմիր կակաչներ իրենց խարտյաշ մազերին։
- Ինչ արած, Սկիթ, կտրի՛ր գեսերդ, մոռացի՛ր ցնծություն.
- Ողբա՛, Սկիթ, սիրելի, երկիրը մեր կորցրած։
ՍտեղծագործությունըԽմբագրել
Թեոգնիդեսից մեզ հասել է 1400 ոտանավոր։ Նրա էլեգիաների մեծ մասն ուղղված է երիտասարդ ազնվական Կյուրնոսին, որին խորհուրդներ ու խրատներ է տալիս և իր աշխարհայացքն արտահայտում։ Այդ է պատճառը, որ նրա էլեգիաները կրում են նաև դիդակտիկ բնույթ և հիշեցնում է Հեսիոդոսի «Աշխատանք և օրեր»-ը։ Հույները նրա ոտանավորները դարձրել են դպրոցական դաստիարակչական նյութ և հավաքել ու պահպանել։ Դրա համար էլ Թեոգնիդեսից համեմատաբար ավելի շատ բան է մնացել, քան Սոլոնից և մյուսներից։ Բայց այդ ունեցել է և այն բացասական հետևանքները, որ էլեգիաները փոփոխությունների է ենթարկվել և ուրիշներից հատվածներ դրվել նրանց մեջ և որոշ չափով խախտել նրա էլեգիաների հարազատությունը։
Քաղաքական հայացքներըԽմբագրել
Թեոգնիդեսը, ինչպես և Սոլոնը, պոեզիան ծառայեցրել է, իր դասակարգի քաղաքական մպատակներին որպես քարոզչոթյան միջոց։
Սոլոնի էլեգիաները, սակայն, մեղմ են, իսկ Թեոգնիդեսինը՝ մարտական, կրքոտ, հարձակողական։ Թեոգնիդեսը դեմոկրատիայի ոխերիմ հակառակորդն է և արիստոկրատիայի ամենաջերմ երկրպագուն։ Դեոկրատիայի տիրապետությունը Թեոգնիդեսի համար հասարակակական չարիքի ու մեծ աղետի հաղթանակն ու տիրապետությունն է, բոլոր առաքինությունների ու արժեքների կործանումը, հուսալքումի շրջանը[2]։
ԱղբյուրներԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 OCLC. Record #265406304, Record #233359777 // Միջազգային նույնականացման վիրտուալ նիշք(բազմ․) — [Dublin, Ohio]: OCLC, 2003.
- ↑ Ա.Առաքելյան (1968)։ Հունական գրականության պատմություն։ Երևան: «Լույս»։ էջ 106-108
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 169)։ |