Դոմենիկինո

Դոմենիկինո; Domenico Zampieri
Ի ծնե	իտալ.՝ Domenico Zampieri
Ծնվել է	հոկտեմբերի 21, 1581
Ծննդավայր	Բոլոնիա, Պապական մարզ
Վախճանվել է	ապրիլի 15, 1641[…] (59 տարեկան)
Մահվան վայր	Նեապոլ, Նեապոլի թագավորություն
Քաղաքացիություն	Պապական մարզ
Մասնագիտություն	նկարիչ, ճարտարապետ և վիզուալ արտիստ
Թեմաներ	գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներ	Landscape with Hercules and Acheloüs?, Landscape with Hercules and Cacus? և Saint John the Evangelist?
Ուսուցիչ	Կալվերտ Դենիս և Լոդովիկո Կառաչի
Անդամակցություն	Սուրբ Ղուկասի ակադեմիա
	Domenichino Վիքիպահեստում

Դոմենիկինո (իտալ.՝ Domenichino, իտալ.՝ Domenico Zampieri հոկտեմբերի 21, 1581, Բոլոնիա, Պապական մարզ^[1] - ապրիլի 15, 1641(1641-04-15)^[2]^[3]^[4]^[…], Նեապոլ, Նեապոլի թագավորություն^[1], իտալացի նկարիչ, որը պատկանում է բոլոնյան դպրոցին։

Կենսագրություն

Դոմենիկինոն կոշկակարի որդի է։ Ծնվել է 1581 թվականի հոկտեմբերի 21-ին Բոլոնյայում։ Սովորել է Դենիս Կալվերտի մոտ և աշխատել Կարրաչչի եղբայրների մոտ։ 1601 թվականին այցելել է Հռոմ։ Նկարազարդել է որմնանկարներ Սենտ Օնաֆրիո ալ Ջանիկոլո եկեղեցում։ Աշխատել է Գվիդո Ռենիի հետ Սուրբ Գրիգոր Մեծի եկեղեցում։ Այստեղ տեսնելով նրա «Սուրբ Անդրեասի խարազանումը» որմնանկարը, Հաննիբալ Կարրաչչին խոստովանել է, որ հետայսու սովորելու է Դոմենիկինոյի արվեստից։

Հետագայում Դոմենիկինոն նկարազարդել է Սան Լուիջի դեի Ֆրանչեզի եկեղեցու որմերը («Սուրբ Անդրեասի խարազանումը» շարքը), Սանտա Մարիա ին Տրաստեվերե և այլ հռոմեական եկեղեցիների, ինչպես նաև Ալդոբրանդինի վիլլայի որմնանկարները։ 1630 թվականից նկարել է Սուրբ Յանուարիայի համալիրի գանձարանի պատերը («Սուրբ Յանուարիայի կյանքը» և այլն)։

Համբավ

Աղջիկը և միաեղջյուրը որմնանկարը Ֆարնեզե պալացցոյում:

Մինչև XIX դարի կեսերը Դոմենիկինոյին դիտում էին որպես Եվրոպայի պատմության հռչակավոր նկարիչներից մեկը, համարում նրան Ռաֆայելի իրական ժառանգորդը։ Նրա վրձնի թեթևության մասին ներբողում էին բանաստեղծություններ, վանականները վիճում էին նրա նկարները ձեռք բերելու համար։ Նույնիսկ ռուս բանաստեղծ և դրամատուրգ Նեստոր Կուկոլնիկը 1838 թվականին ձոնել է «Դոմենիկինո» ստեղծագործությունը ի պատիվ նկարչի։ Միայն Ջոն Ռյոսկինի կողմից նրա նկարները չոր էկլեկտիկ հայտարարելուց հետո նրա համբավը սկսեց մայրամուտ իջնել։ XIX դարի ավարտին նրա անունը արդեն հեռացվել էր «սրբագույն» նկարիչների ցանկից։ XX դարում նրա ստեղծագործությունների միակ ցուցահանդեսը կայացել է 1996 թվականին Վենետիկ պալացցոյում։