Անդրեյ Մելիտոնիս ձե Բալանչիվաձե, (վրաց.՝ ანდრია მელიტონის ძე ბალანჩივაძე, մայիսի 19 (հունիսի 1), 1906, Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[1] - ապրիլի 28, 1992(1992-04-28)[2], Թբիլիսի, Վրաստան), վրացի խորհրդային կոմպոզիտոր։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ (1968 թ.)։

Անդրեյ Բալանչիվաձե
Բնօրինակ անունվրաց.՝ ანდრია ბალანჩივაძე
Ի ծնե անունվրաց.՝ ანდრია ბალანჩივაძე
Ծնվել էմայիսի 19 (հունիսի 1), 1906
Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[1]
Երկիր ԽՍՀՄ և Վրաստան
Մահացել էապրիլի 28, 1992(1992-04-28)[2] (85 տարեկան)
Թբիլիսի, Վրաստան
ԳերեզմանԴիդուբեի պանթեոն
Ժանրերօպերա
Մասնագիտությունկոմպոզիտոր, երաժշտության ուսուցիչ, քաղաքական գործիչ, դաշնակահար և ֆիլմերի երաժշտությունների հեղինակ
Գործիքներդաշնամուր և ֆորտեպիանո
ԿրթությունԹբիլիսիի Վանո Սարաջիշվիլիի անվան պետական կոնսերվատորիա
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ կոմպոզիտորների միություն
Պարգևներ

Հայրը՝ Մելիտոն Անտոնի Բալանչիվաձեն (1862–1937 թթ.), վրացի պրոֆեսիոնալ երաժշտության հիմնադիրներից էր, ազգային առաջին օպերայի («Խարդախ Դարեջան») հեղինակը։

Բալանչիվաձեն սովորել է Մ․ Մ․ Իպոլիտով–Իվանովի (Թիֆլիսի կոնսերվատորիա) և Ա․ Մ․ Ժիտոմիրսկու (Լենինգրադի կոնսերվատորիա) մոտ։ Գրել է վրացական առաջին՝ «Լեռների սիրտը» (1936 թ., Վրացական օպերայի և բալետի թատրոն, Թբիլիսի), ապա «Կյանքի էջերը» (1961 թ.) և «Մցիրի» (1964 թ.) բալետները, երկու սիմֆոնիա (1-ինը՝ 1944 թ., ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1946 թ.), չորս դաշնամուրային կոնցերտ նվագախմբի հետ (2-րդը՝ 1946 թ., ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1947 թ.), կամերային–գործիքային ստեղծագործություններ, օպերաներ, երաժշտություն թատրոնի և կինոյի համար։

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 1,2 Баланчивадзе Андрей Мелитонович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  2. 2,0 2,1 2,2 Երաժշտություն (ֆր.)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 227