Ամիրխանյան

Վիքիմեդիայի նախագծի բազմիմաստության փարատման էջ

Ամիրխանյան, հայկական ազգանուն[1]։

Կոթի խմբագրել

Ամիրխանյանները համարվում են Կոթի գյուղի հիմնադիր հնագույն տոհմերից մեկը։ Ազգանվան հիմքը արաբական Ամիր, և մոնղոլական Խան բառերն են, որոնք երկու լեզվում էլ նշանակում են տիրակալ։

Գյուղից մոտ 2 կմ հեռու` արևմտյան ուղղությամբ, կա մի հանդամաս, որն անվանում են Ամիրխանանց տներ

Կոթի գյուղի արևմուտք` Ամիրխանանց տներ հանդամաս տանող ճանապարհին` գյուղից և հանդամասից մոտավորապես հավասար հեռավորության վրա գտնվում է Ամիրխանյանների հնագույն և մինչև այժմ գործող տոհմային գերեզմանոցը։

Ամիրխանյանները բազմանալով տեղափոխվել են այլ վայրեր, մասնավորապես` Սարիգյուղ, Գոշ, Իջևան, Դիլիջան, Ալավերդի, Վանաձոր, Երևան, Ռուսաստանի Դաշնության տարբեր քաղաքներ և այլ վայրեր։ Ամիրխանյանների մի ճյուղը կոչվում է Օնանանց, մյուսը` Կուշնանց, մյուսը` Գնդզանց։

Ամիրխանյան տոհմի մի խոշոր գերդաստանի եղբայրներ համերաշխ չեն եղել։ Եղբայրների թշնամությունն անհանգստացրել է Սահակ նահապետին և նա, քննության առնելով այդ գործը, բացահայտում է, որ մեղավորը նրանց կանայք են։ Նա պահանջում է եղբայրներից, որ յուրաքանչյուրը վերցնի իր ընտանիքը և հեռանա գյուղից։ Եղբայրներն այդ որոշմանը դեմ գնալ չեին կարող։ Մեծ եղբոր կինը Ալավերդու կողմերից էր, և նա, վերցնելով իր ընտանիքը, տեղափոխվում է Մարց։ Միջնեկ եղբայրն իր ընտանիքով, հարազատներով, կնոջ բարեկամներով և այլ գյուղացիներով հեռանում է գյուղից, բնակության վայր ընտրում Ջողազ գյուղից արևմուտք գտնվող մի բարձունք և նոր հիմնած գյուղն անվանում Նորաշեն։ Փոքր եղբայրը նույնպես իր հարազատներով, բարեկամներով ու այլ գյուղացիներով հեռանում է և Գոշավանքի մոտ հիմնում Գոշ գյուղը։

Այստեղ հարկ եմ համարում ավելացնել, որ եղբայրներից ավագը եղել է իր մահացած եղբոր որդու խնամակալը և իր հետ Մարց է տարել եղբորորդուն, որը 10֊12 տարեկան պատանի էր։ Հետագայում, ավագ եղբոր սերունդները վերցնելով մայրական կողմի ազգանունը, գրվել են Մելիքսեթյան։ Պատանին, որի անունը Սարգիս էր, պահպանում է իր տոհմական Ամիրխանյան ազգանունը։ Սարգիսը հիմք է դնում Մարցի Ամիրխանյանների տոհմին։ 1831թ գրված Մարց գյուղի ծխամատյանում նշված է Սարգիս Ամիրխանյանը, որպես ծխի տեր։

Ամիրխանյաններից են ճյուղավորվել.

Շահնազարյանները, Մանեսյանները, Ռևազյանները, Երկնափեշյանները[2]։

Ազգանունը կրողներ խմբագրել

Տես նաև խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Տիգրան Ավետիսյան, Հայոց ազգանունների բառարան, Ե., 2010, էջ 15:
  2. Ամիրխանյան, Յուրա (2022 թ). ԿՈԹԻ. էջեր 261֊263. ISBN 9789939865959.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Բախտիար Հովակիմյան, Հայոց ծածկանունների բառարան, Ե., ԵՊՀ հրատ., 2005, էջ 556։
  4. Արգամ Այվազյան, Նախիջևան․ բնաշխարհիկ պատկերազարդ հանրագիտակ, Ե․, 1995, էջ 224։
  5. Հայկ Խաչատրյան, Գրական տեղեկատու, Ե., 1986, էջ 41։
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Հանրագիտական բառարան, Ե., 2016, էջ 97։
  7. Գրական տեղեկատու, Ե․, Վան Արյան, էջ 16։